محلول استریل تزریقی لينكومايسين + اسپكتينومايسين تزریقی
تركيب:
هر ميلي ليتر حاوي:
لينكومايسين هيدرو كلرايد 50 ميلي گرم
اسپكتينومايسين سولفات 100 ميلي گرم
لينكومايسين توسط استرپتومايسس لينكولنزيس (S. lincolensis) توليد شده و به آساني در آب حل مي شود.
اسپكتينومايسين توسط استرپتومايسس اسپكتابيليس (spectabilis) توليد مي شود، كمي حالت قليايي داشته و در آب حل مي شود.
مكانيسم اثر:
لينكومايسين از گروه آنتي بيوتيك هاي لينكوزآميدي مي باشد كه خاصيت باكتريواستاتيكي دارد. اين دارو به محل05s ريبوزم باكتري ها متصل شده و سبب مهار ساخت پروتئين مي شود. محل اتصال اين آنتي بيوتيك به ريبوزوم در نزديكي جايگاه اتصال كلرامفنيكل و اريترومايسين بوده و احتمالا قسمتي از جايگاه براي اتصال اين آنتي بيوتيك ها مشترك مي باشد كه اين موضوع مي تواند نمايانگر چگونگي اثر آنتاگونيستي بين لينكومايسين و اريترومايسين باشد و علت ايجاد مقاومت به اين دارو ناشي از عدم توانايي اتصال اين آنتي بيوتيك به ريبوزوم مي باشد. اسپكتينومايسين از گروه آنتي بيوتيك هاي آمينوسيكليتون مي باشد.
اين آنتي بيوتيك از طريق اتصال به محل 30s ريبوزوم باكتري مانع از سنتز پروتئين مي شود. تجربه آزمايشگاهي نشانگر اين است كه مصرف توام اين دو آنتي بيوتيك تاثيري به مراتب بيشتر از مجموعه اثر در حالت جداگانه به روي گونه هاي مايكوپلاسما و باكتري ها دارد.
بيشترين سطح سرمي لينكومايسين 6-4 ساعت بعد از تزريق ايجاد مي شود. اين آنتي بيوتيك به طور وسيع در بدن منتشر مي شود و غلظت آن در اكثر بافتها از جمله استخوان ها، به ميزان مناسبي مي رسد. بيشترين غلظت دارو در كبد و كليه ها و كمترين غلظت آن در مايع مغزي – نخاعي (CSF) قابل جستجو مي باشد. لينكومايسين در كبد متابوليزه شده و از طريق صفرا (مدفوع) و ادرار دفع مي شود.
اسپكتينومايسين پس از تزريق به خوبي جذب شده و در مدت زمان يك ساعت به حداكثر غلظت سرمي مي رسد. اين دارو وارد چشم و مايع مغزي – نخاعي نمي شود و ميزان اتصال آن به پروتئين پايين است. اين دارو در كليه ها از طريق ترشح گلومرولي و بدون تغيير وارد ادرار مي شود.
موارد مصرف:
محلول تزريقي لينكومايسين + اسپكتينومايسين براي درمان عفونت هاي ناشي از ميكروارگانيسم هاي حساس به لينكومايسين و يا اسپكتينومايسين (مانند گرم مثبت هايي چون استافيلوكوك، استرپتوكوك هاي بتاهموليتيك و گونه هاي مايكوپلاسما و برخي گرم منفي ها) در گوساله شيرخوار، گوسفند و بز، مرغ و بوقلمون، سگ و گربه به كار مي رود.
گوسفند و بز: عفونت هاي اوليه و ثانويه دستگاه تنفسي ناشي از مايكوپلاسماها و اجرام ميكروبي حساس به لينكومايسين و اسپكتينومايسين، ذات الريه و پلوروپنوموني واگير و درمان عفونت سم(Foot rot) ناشي از باكتريوئيدس نودوزوس وآگالاكسي گوسفند.
مرغ و بوقلمون: پيشگيري و درمان مايكوپلاسموز يا بيماري مزمن تنفسي(CRD) و CRD COMPLEX ، همچنين براي درمان وباي طيور و عفونت هاي استافيلوكوكي و بيماري آريزونا در جوجه بوقلمون.
گوساله شيرخوار (قبل از شروع نشخوار): درمان عفونت هاي تنفسي – گوارشي (پنوموآنتريت گوساله هاي شيرخوار) ناشي از اجرام حساس به اين دارو.
گربه: درمان عفونت هاي ادراري و قسمت فوقاني دستگاه تنفس، عفونت هاي موضعي و عفونت هاي ثانويه با كتريايي.
سگ: درمان عفونت هاي تنفسي (مانند پنوموني، فارنژيت، لارنژيت و برونشيت)، پوستي، مجاري ادراري و تناسلي (مانند متريت و عفونت مثانه) و عفونت هاي ثانويه.
مقدار و نحوه مصرف:
گوسفند و بز: 1 ميلي ليتر به ازاي هر 10 كيلوگرم وزن دام به صورت تزريق داخل عضلاني يكبار در روز و به مدت سه روز متوالي.
مرغ و بوقلمون: 0.1ميلي ليتر به ازاي هر 0.5 كيلوگرم وزن طيور، به صورت تزريق زير جلدي يكبار در روز و به مدت سه روز متوالي .
گوساله شيرخوار: 1 ميلي ليتر به ازاي هر 10 كيلوگرم وزن دام، به صورت داخل عضلاني، دوبار در روز اول، يكبار در 4-2 روز بعدي.
سگ و گربه: 1 ميلي ليتر به ازاي هر 5 كيلوگرم وزن بدن به صورت داخل عضلاني. درمان مي تواند به فواصل 12 يا 24 ساعت و تا 12 روز ادامه يابد.
شرايط نگهداري:
دور از نور مستقيم و دماي پايين تر از 25 درجه سلسيوس نگهداري شود.
زمان پرهيز از مصرف:
دام هاي مداوا شده تا 14 روز پس از آخرين تزريق دارو نبايد براي مصرف غذايي انسان كشتار شوند.
شير دام هاي تحت درمان در طول درمان و تا 48 ساعت پس از آخرين تزريق دارو نبايد به مصرف غذايي انسان برسد.
تداخل دارويي:
لينكومايسين با نووبيوسين و سولفات كانامايسين ناسازگار است.
لينكومايسين با بنزيل پني سيلين و فني توئين سديم ايجاد رسوب مي كند.
ماكروليدها و كلرامفنيكل با لينكوزآميدها اثر آنتا گونيسم دارند، بنابراين نبايد به طور هم زمان استفاده شوند.
موارد احتياط:
در حيوانات حساس به دارو استفاده نشود.
مصرف اين دارو در تك سمي ها ممكن است باعث بروز كوليت شود.
مصرف دارو در غير از حيواناتي كه به آن ها اشاره شده ممكن است باعث بروز عوارض گوارشي شود.
در مواردي نيز پس از تزريق دارو به گوسفند و بز اسهال موقتي ايجاد شده است.
در پاره اي موارد كاهش اشتها و توليد شير در بزها گزارش شده است.
در موارد بسيار نادر، سقط جنين و يا مرگ گوسفند آبستني كه در ثلث آخر حاملگي مورد مداوا قرار گرفته باشد گزارش شده است.
بسته بندي:
ويال هاي 50 و 100 ميلي ليتري