امروزه لنگش یکی از مشکلات سلامتی بسیار پر هزینه در گاوهای شیری است و براساس ارزیابی های حسابداری ، هزینه هر مورد لنگش نزدیک به 300 دلار است . براساس گزارش سیستم مانیتورینگ سلامت ملی دام (NAHMS) در سال 1996، 15% گاوهای حذفی در گله های شیری آمریکا بعلت تأثیر مستقیم لنگش و تقریباٌ بیش از 50% بعلت تأثیرات غیرمستقیم لنگش روی ظرفیت تولید مثلی و تولید سالانه شیر حذف می گردند. هر چند كه این اطلاعات مربوط به 10 سال پیش است ، اما اینکه تأثیر لنگش روی میزان حذف از آن زمان تغییر کرده باشد مورد  تردید است . سئوالی که مشهود است این است كه چرا؟

بسیاری از لنگش ها نتیجه لامینیتیس و اختلالات بافت شاخی است ، اما بیماریهای عفونی پوست انگشت (درماتیت انگشتی ، درماتیت بین انگشتی ، گندیگی سم ) نیز به همان اندازه رایج هستند. تشخیص ، درمان سریع و به موقع راههای به حداقل رساندن ضرر و زیان هستند. اختلالات بافت شاخی که با آنها مواجه هستیم بیماریهای زخم کف و خط سفید هستند.

در موارد شدید و حاد ، این شرایط باعث درد و لنگش شدید میگردد که میتواند بسیار ضعیف کننده باشد. برای ایجاد سلامت و تولید بالا، شروع درمان سریع برای این حیوانات اهمیت زیادی دارد. درمان عموماٌ شامل سم چینی برای اصلاح رشد بیش از اندازه بافت شاخی و  اختلالات توزیع وزن است . ثانیاٌ ، بافت شاخی مجاور جراحات باید برداشته شود ، بگونه ای که تمام بافت نکروتیک و جدا شده و رها در زیر مناطق آلوده برداشته شود. این عمل باید بدون خونریزی و یا با حداقل خونریزی انجام شود. آسیب های وسیع و یا غیر ضروری به کوریوم ، تنها باعث به تعویق افتادن بهبودی میگردد. بلوکهای چوبی (تخته سم ) برای به حداقل رساندن و برداشتن وزن از انگشت زخمی و بیمار و به حداقل رسانیدن درد و وزن گیری در دوره درمان ضروری است. پوشش آنتی بیوتیکی و پانسمان عموماٌ غیر ضروری بوده و نباید استفاده شوند. موارد استثنا عبارتند از اختلالات پوست انگشت عفونی (درماتیت انگشتی ) ، جراحات بافت شاخی همراه با خونریزی شدید یا جراحات بافت شاخی که قسمت زیادی از بافت برداشته شده باشد.

درمان اختلالات عفونی پوست ( درماتیت انگشتی یا زگیل انگشت ، فرسایش پاشنه و گندیدگی سم) ممکن است شامل درمان های انفرادی با اسپری موضعی ، درمانهای انفرادی با استفاده از بانداژ یا قنداق پیچ کردن و شاید بصورت ایستادن درحمام سم بشد. ایستادن درحمام سم بگونه ای طراحی شده است که به گاوها اجازه میدهد به مدت 10 دقیقه و یا بیشتر در محلوهای ضد عفونی یا درمانی بایستد. همچنین راه رفتن در حمام سم نیز درمان مفیدی بری کنترل و یا پیشگیری مشکلات عفونی سم در شرایط گله است . گندیدگی سم (Foot rot) نیازمند درمان آنتی بیوتیکی سریع میباشد. عدم درمان به موقع Foot rot باعث عفونت عمیق انگشت میگردد که درمان و مدیریت آن مشکل بوده و نیازمند جراحی میباشد و در موارد شدیدتر مجبور به اجرای سناریوی مرگ با شفقت هستیم.

لامیناتیس و اختلالات بافت شاخی (ناخن ) در گاو

 لامیناتیس یکی از عوامل مهم ایجاد اختلالات بافت شاخی در گاو است. نتیجه التهاب کوریوم همراه با لامیناتیس باعث فعال شدن سیستم Tissue matrix metalbo – proteinases میگردد که در نهایت باعث ضعیف یا پاره شدن باندهای فیبر کلاژن که مسئول ایجاد حالت تعلیق انگشت هستند میگردد. همزمان با این وضعیت فاکتورهای رشد بافت شاخی و نکروز آزاد میگردند که درمراحل التهابی شرکت می نمایند و رشد بافت شاخی را تسریع می نمایند. در ادامه ، بعلت اختلالات عروقی عوارضی ایجاد می شود که مانع از توزیع و پخش طبیعی مواد مغذی و اکسیژن داخل لایه های سلولی زنده اپی درمیس که مقرر بود بافت شاخی شوند میگردد. منقطع کردن تمایز طبیعی این سلولها باعث شکل گیری بافت شاخی ضعیف تر یا نرم تر میگردد که در نهایت باعث حالت شعله وری یا پهن شدن دیواره بافت شاخی در سطح تحمل وزن (وزن گیری) میگردد. بسیاری پیشنهاد کرده اند که ” شکستن بافت شاخی” ممکن است واژه بهتری برای شرایط لامیناتیس باشد ، زیرا آن با دقت بیشتری ماهیت آناتومیی و فیزیولوژیکی جراحات همراه با لامیناتیس را نشان میدهد.

شرح ذیل خلاصه ای در بافتها و وقایعی است که در پاتوژنز این بیماری اتفاق می افتد.

چشم انداز آناتومیکی / بافت شناسی

کوریوم درداخل بافت شاخی (کپسول ناخن ) شامل بافت همبند است که با عروق خونی و اعصاب فراوان تغذیه میگردد. بلافاصله بالای درمیس ، غشاء پایه (Basement membrane) و بعد لایه زاينده یا سلول اساسی (Basal cell) قرار دارد. آنسوی سلولهای اساسی یا (Basal cell) 2 لایه اضافی از سلولها وجود دارد : استراتوم اپیسنوزم (Stratum Spinosum) و استراتوم کورنیوم (Stratum Corneum) یا لایه شاخی . هر چند سلولها داخل سلول اساسی (Basal) و استراتوم اسپینوزم تغذیه مستقیم خونی ندارند، ولی سلولهای زنده ای هستند که بوسیله خاصیت انتشار مواد مغذی و اکسیژن از میان غشاء پایه کوریوم تغذیه می شوند.  مرگ سلول و شاخی شدن (تبدیل سلول به بافت شاخی) زمانی اتفاق می افتد که فاصله سلول از کوریوم زیاد شده و دیگر نتواند مواد مغذی و اکسیژن از کوریوم دریافت نماید. سلولها در لایه سلولهای basal واقعاٌ در حال تبدیل شدن و تمایز یافتن به یکی از 2 فرم سلولها هستند. برخی در حال تمایز و تبدیل به سلولهای basal بوده و در لایه سلول basal  باقی می مانند. برخی دیگر به کراتینوسیت ها (Keratinocytes) تمایز پیدا می نمایند.

کراتینوسیت ها سلوهایی با توانایی ایجاد و تجمع کراتین در ساختار سلولی هستند. سلولهایی که به کراتینوسیت ها تبدیل می شوند از لایه سلول basal مهاجرت کرده و به استراتوم اسپینوزوم و دورتر از آن می روند. همزمان با این کار ، آنها سریعاٌ ازدیاد پیدا کرده و کراتین جمع می نمایند. این پروسه ادامه می یابد تا زمانیکه این سلولها از مواد مغذی که از طریق انتشار دریافت میکردند

 دور شوند و در این زمان است که می میرند و شاخی میگردند (در این حالت توانایی ناخن شدن را دارند).

پاتوژنز لامیناتیس

باور بر این است که پاتوژنزلامیناتیس همراه با اختلال در گردش خون کوچک در کوریوم که باعث شکستن محل اتصال درم-  اپیدرم بین دیوار ناخن و استخوان (P3) در داخل انگشت میگردد. اسیدوز شکمبه به عنوان یک عامل اصلی مستعد کننده لامیناتیس مورد توجه قرار گرفته و احتمالاٌ اثرات مخرب خود را به طور غیرمستقیم از طریق مواد وازواکتیو (Vasoactive) مختلف (اندرتوکسین ها ، لاکتات ، و شاید هیستامین ) که داخل جریان خون همزمان با اسیدوز شکمبه آزاد می شوند به جا می گذارند.

مواد وازواکتیو یکسری وقایع آبشاری در خونرسانی (عروق خونی) کوریوم که شامل کاهش در جریان خون بوسیله انقباض – عروقی ، ترمبوز (لخته) ؛ کم خونی موضعی یا ایسکمی (قطع کامل جریان خون ) ، هایپوکسی (کمبود اکسیژن) ، دوراهی سرخرگی – سیاهرگی                 (arterio – Venous shutting) (جریان مستقیم خون از سرخرگ به سیاهرگ بدون دخالت مویرگ) می شود ایجاد می نماید. نتیجه نهایی ادم ، خونریزی ونکروز کوریوم بعث اختلال عملکردی و فعال شدن (Matrix. Metallo proteinases) می گردد که باندهای فیبر کلاژن ساختار تعلیق استخوان بند سوم (P3) را تضعیف می نماید. تغییرات ایجاد شده در اپیدرم (یا لایه های شاخی ) از آثار ثانویه اختلالات عروقی هستند که در نتیجه آنها توزیع و پخش مواد مغذی از درمیس به لایه های زنده اپیدرم کاهش می یابد. این گسیختگی ها در تمایز سلولی و تکثیر سلولهای شاخی (معروف به کراتینوسیت) در لایه جنینی (germinal layer) ، و کراتینه شدن سلولهای شاخی در استراتوم اسپینوزم (Stratum Spinosum) است. کیفیت بافت شاخی انگشت به کراتینه شدن بستگی دارد که به سلولهای بافت شاخی استحکام و سختی می بخشد. در شرایطی مثل لامیناتیس که سیستم عروقی دچار نقصان میگردد، کراتینوسیت ممکن است بعلت محرومیت از اکسیژن و مواد غذایی دچار آسیب و التهاب شود. در نهایت ایجاد بافت شاخی ضعیف باعث کاهش مقاومت کپسول شاخی نسبت به آسیب های مکانیکی ، شیمیایی و حتی آسیب های میکروبی (بعنوان مثال حساسیت بیشتری نسبت به فرسایش پاشنه ) میگردد. بنابراین واژه شکستگی بافت شاخی ناخن برای لامیناتیس و خصوصاٌ لامیناتیس تحت بالینی شاید بسیار مقتضی تر باشد.

التهابی که باعث خرابی اتصال درم – اپیدرم می شود تأثیر ویژه ای برای گاو در ضعف ساختار تعلیق بند سوم در داخل کپسول شاخی داشته و باعث جابجایی رو به پائین و چرخش بند سوم انگشت می گردد. در نتیجه کوریوم و بافت نگهدارنده آن که بین بند سوم و کف قرار دارد دچار

  فشردگی و تراکم گشته و باعث آغاز زخم کف میگردد. در بسیاری موارد این عارضه نشست بند سوم (P3) شامل چرخش شد ید قسمت پنجه بند سوم به سمت کف است. اگر فشردگی و تراکم کوریوم بوسیله پنجه به اندازه کافی شدید باشد ممکن است زخم پنجه ایجاد شود. از طرف دیگر ، اگر نشست استخوان بند سوم بگونه ای باشد که قسمت عقبی بیشتر نشست کند فشردگی و بنابراین احتمال ایجاد زخم کف یا پاشنه افزایش می یابد. زخم های کف از عوارض بسیار شایع جراحات انگشتی درگاو شیری هستند و یکی از پرهزینه ترین انواع لنگش به شمار می آیند.

تأثیرات هورمونی قبل از زایش

مطالعات اخیر در انگلستان مکانیسم دیگری برای ضعف قسمت درمی – اپیدرمی بین دیواره و استخوان بند سوم (P3) پیشنهاد می نماید. نتیجه تحقیق نشان میدهد که علت ضعف بافت تعلیقی ممکن است بدلیل تغییرات هورمونی باشد که بطور طبیعی در نزدیک  زمان زایمان اتفاق می افتد. عقیده براین است هورمون هایی که مسئول شل کردن ساختار عضلانی لگن ، تاندونها ولیگمانها در زمان زایمان هستند اثر مشابهی بر روی بافت تعلیقی استخوان بند سوم انگشت نیز دارند. این تحقیق همچنین نشان میدهد هر چند که این ضعف ساختار تعلیقی ممکن است یک رویداد طبیعی باشد ولی نگهداری حیوانات روی سطوح نرم در طول دوره انتقالی (4 هفته قبل از زایش تا 8 هفته پس از زایش) برای کاهش و یا آرام کردن آسیب های دائمی به این بافت مفید میباشد. حقیقتاٌ ، در این تحقیقات ، تلیسه هایی که در طول دوره انتقال بر روی کلش نگهداری شدند در مقایسه با تلیسه هایی که در فری استال بودند ضایعات و جراحات کمتری در بافت شاخی نشان دادند. واضح است که علیرغم اهمیت جیره و شرایط خوراک دهی بر اسیدوز شکمبه ، وجود سطوح نرم تر در کف بستر و راحتی و آسایش گاو را بعنوان احتیاجات حیوانات برای دوره انتقالی نمی توان نادیده گرفت . با صرفنظر از مکانیسم واقعی، ضایعات بافت شاخی بدنبال آسیب بافت تعلیقی و تثبیت کننده بند سوم داخل ناخن (انگشت ) و افزایش خطر بروز لنگش های ناشی از زخم کف و بیماری خط سفید ایجاد میگردد. این موارد بطور خلاصه در ذیل شرح داده شده اند.

زخم های پنجه ، کف و پاشنه پا

زخم ممکن است اینگونه تعریف شود. از بین رفتن بافت شاخی کف در یک ناحیه و فضای محدوده و مشخص به شکلی که کوریوم قابل رویت باشد. زخم های کف (در محل اتصال کف و پاشنه اتفاق می افتد) یکی از لنگشهای بسیار شایع و تضعیف کننده هستند که گاوهای شیری را تحت تأثیر قرار می دهند. زخم های کف گهگاه در مراحل ابتدایی درحین پروسه سم چینی بویژه هنگام برداشتن بافت شاخی از قسمت فضای بین انگشتی روی محل خاص زخم های کف آشکار میگردند. همیشه بویژه در زمان سم چینی در محل زخم خونریزی دیده می شود. زخم های کف بالغ یا قدیمی ممکن است در ابتدا با بافت شاخی زبر و نامرتب نکروزه پوشیده شده باشند و زمانیکه سم اصلاح میشود بافت گرانوم دیده می شود خصوصیت این بافت این است که حالت گل کلمی زبر دارد و در صورت آسیب دیدن خونریزی می نماید.

عقیده بر این است که لامیناتیس یک عامل مستعد کننده برای زخم های کف است ، همزمان شدن رشد بیش از اندازه بافت شاخی انگشت با جابجایی بند سوم و تسریع رشد بافت شاخی در قسمت قدامی یا پشتی و غیر محوری (خارجی) ، دیواره های انگشت ، انگشت جانبی را در معرض تحمل وزن زیاد ، فرسایش و بارگیری در محل خاص و ویژه زخم کف قرار می دهد. فشار و کشش زیادی در ناحیه پاشنه یا کف (یا پنجه در موارد زخم پنجه ) اختلال عملکرد کوریوم زیر بافت شاخی را تشدید کرده و باعث ایجاد زخم می گردد. برای درمان باید بافت شاخی نکروزه برداشته و در ادامه برای کاهش وزن گیری در انگشت درگیر بلوکهای چوبی ، پلاستیکی را به انگشت سالم بچسبانیم . در حین برداشت بافت شاخی نکروزه باید دقت کرد تا به بافت سالم و زنده کوریوم صدمه نزنم. آسیب رسانیدن جدی به کوریوم باعث به تأخیر افتادن ترمیم و افزایش احتمال عود جراحات      می گردد. تمام بافت های شاخی سالم باید در محل خود باقی بمانند.

بیماری خط سفید

نقاط خونریزی عمدتاٌ در منطقه خط سفید کف قابل ملاحظه است این منطقه یا  ناحیه تحمل وزن اولیه انگشت ارتباط دارد. زیرا این ناحیه یک منطقه فعال ایجاد و تشکیل سم است ، ضمناٌ عروق خونی زیادی دارد و محلی است که در زمان درگیر شدن به لامیناتیس مکرراٌ خونریزی می نماید. مناطق خونریزی ،دلالت بر وجود لامیناتیس حاد غیر قابل مشاهده درگذشته می نماید. اما بتدریج سطح کف (بافت شاخی کف) در یک دوره 8-6 هفته ای جدا شده و قابل مشاهده می گردد. این جریان برای دلالت کردن بیماری کوریوم در گذشته کاربردی است.

نکروز لامیناتیس و جدا شدن خط سفید، زمینه را برای ایجاد آبسه های زیر کف (subsolar) (یا به بیان دیگر بیماری خط سفید) فراهم می نماید. چند دلیل برای این حالت وجود دارد:

1-          ضعیف شدن یا طولانی شد ن محل اتصال درم واپیدرم و چرخش رشد انگشت که اغلب پهن شدن خط سفید را بدنبال دارد.

2-     بافت شاخی خط سفید در زمان بیماری کوریوم نرم تر است (سلولهای بافت شاخی خوب کراتینه نمی شود) ، بنابراین نسبت به فرسایش و نفوذ جسم خارجی حساس تراست و بیشتر در معرض این عوارض قرار می گیرد. بعنوان یک نتیجه منطقی ، بروز بیماری خط سفید اغلب در گله هایی که از لامیناتیس رنج می برند بیشتر است.

جدا شدگی یا بیماری خط سفید که باعث ایجاد آبسه می شود با برداشت کامل بافت آزاد و آسیب دیده مجاور جراحات درمان می گردد ( مرحله 5 و 6 اصلاح سم کاربردی و درمانی را ملاحظه فرمائید). همواره برداشت بافت شاخی تا جائیکه تمام بافت شاخی مرده و آزاد مجاور برداشته شود ادامه می یابد. زمانیکه برداشت بافت شاخی تکمیل شد ، فضایی که قبلاٌ دچار جراحت شده بود باید به طرف بیرون شیب دار گردد. به بیان دیگر ؛ به دنبال برداشت بافت شاخی از ایجاد چاله در کف در محل بیماری خط سفید اجتناب نمایید. این عمل باعث جلوگیری از آلودگی و انباشتگی موضع زخم با آلودگی های محیطی میگردد که از عود مجدد بیماری پیشگیری می نماید. برای کاهش تحمل وزن (وزن گیری ) و افزایش راحتی دام در مواردی که جداشدن خط سفید باعث ایجاد آبسه شده باید از یک بلوک چوبی در انگشت سالم استفاده گردد. با این درمان در زخم های کف خونریزی داریم. استفاده از آنتی بیوتیک در لنگش شدید و با وجود آماس و تورم که علائم درگیری و گسترش عفونت به بافت های عمیق تر هستند ضرورت می یابد.

اصلاح سم کاربردی و درمانی

در پیش گفتار کتاب ” مراقبت از سم گاو و اصلاح سم ”  نوشته Taussaint Raven یک هشدار مهم آمده است که ” اگر هیچ مشکل لنگشی در گله وجود نداشته باشد ، اصلاح سم میتواند آن را ایجاد نماید” هر چند که مراقبت از سم و اصلاح آن در مدیریت شرایط لنگش اهمیت ویژه ای دارد، تجربه نشان داده است که گاهاٌ اصلاح سم خود می تواند علت ایجاد لنگش باشد. اصلاح بیش از اندازه سم ، شایع ترین خطر میباشد. باید همواره این نکته مهم را به یاد داشته باشیم که یکی از اهداف اولیه کپسول انگشت (ناخن) محافظت از کوریوم است . زمانیکه بافت شاخی بیش از اندازه برداشته می شود و کف برای تحمل وزن بدن تناسب ندارد، کوریوم زیر آن درمعرض کوفتگی و آسیب قرار می گیرد. علاوه بر این در گله هایی که سطوح زبر و خشن باعث فرسایش سریع  می شود، گاوها ممکن است بدلیل فرسایش وسیع کف پای نازکی داشته باشند .نازکی کف پا در گاوهای شیری یکی از مشکلات پا می باشد که مدیریت آن دشوار نیز است . بنابراین باید از اصلاح بیش از اندازه سم اجتناب نمود. شیوه اصلاح سم کاربردی و درمانی که توسط Raven  توضیح داده شده است راهنمایی های مهمی برای نگهداری طول پنجه و ضخامت کف پا فراهم می نماید. بدون در نظر گرفتن چگونگی انتخاب یک ناخن برای اصلاح سم ها این راهنمائیها برای جلوگیری از اصلاح هایی که باعث لنگش می شود مفید است.

اهداف پیش گیرانه اصلاح سم عبارتند از :

1-        اصلاح رشد بیش از اندازه سم که منجر به افزایش وزن گیری ناخن می شود (رشد بیش از اندازه به طور طبیعی در انگشت خارجی پاها و انگشت داخلی دستها روی می دهد)

2-        برگردان تحمل وزن صحیح به هر انگشت

3-        اصلاح جراحات ناخن در مراحل ابتدائی

4-        اصلاح سم کاربردی ( یک طرز کار اصلاح شده 4 مرحله ای )

روش Toussaint Revan شامل اصلاح ناخن ها در یک پروسه 3 مرحله ای که به موجب آن افراد سم چین از انگشت داخلی پا که شکل طبیعی تری دارد ( از نظر سایز و شکل ) شروع می نمایند. تحمل وزن و رشد بیش از اندازه بافت شاخی انگشت در انگشت خارجی بیشتر است . بنابراین انگشت داخلی طبیعی تر بوده و برای شروع اصلاح سم انتخاب می گردد. در زمان اصلاح انگشت های پاهای قدامی ، سم چین از انگشت خارجی که فرم و اندازه طبیعی تری دارد آغاز می کند.

مراحل اصلاح سم برای انگشتان خلفی

قدم اول :

نظر به اینکه انگشت داخلی طبیعی تر بنظر می رسد، این انگشت بعنوان مدل و الگو برای انگشت خارجی که غیرطبیعی تر است بکار می رود. دیواره قدامی انگشت داخلی باید cm 5/7 طول داشته باشد ( از محل رویش ناخن تا نوک پنجه ) . لطفاٌ توجه داشته باشید که این اندازه گیری باید در قسمت جلویی انگشت انجام شود . این cm 5/7 طول برای دیواره قدامی در نژاد هلشتاین مناسب می باشد. ضخامت کف باید حداقل mm 7-6 باشد. در انگشت داخلی باید پاشنه را نادیده گرفت چرا که در صورت درگیری انگشت خارجی وزن روی این انگشت می افتد.

بدنبال اندازه گیری دیواره قدامی که نباید کمتر از cm 5/7 باشد ، سطح تحمل وزن را تثبیت می کنیم (کف و دیواره و نه پاشنه ). به بیان دیگر ، سطوح وزن گیری در پنجه و دیواره صاف می شود واین عمل باید به گونه ای انجام گیرد که اطمینان حاصل شود گاو یک سطح تحمل وزن صاف ، محکم و استواری در زمین  سخت دارد.

 قدم دوم :

پس از آنکه از انگشت داخلی بعنوان راهنما استفاده کردیم ، پنجه انگشت خارجی را نیز به طول انگشت داخلی کوتاه مینماییم. سپس ، دیوار قدامی هر دو انگشت را کنار هم  نگه می داریم تا به یک اندازه باشند، و سطح وزن گیری انگشت خارجی را نیز به اندازه پنجه انگشت داخلی اصلاح می نمائیم . رها کردن انگشت خارجی آسیب دیده که کمی بلند تر از انگشت داخلی باشد، احتمالاًمنجر به ایجاد لنگش می شود. به همین دلیل پاشنه انگشت داخلی باقی گذاشته می شود. پس از تکمیل شدن ، سطوح تحمل وزن باید در پنجه صاف شوند.

 قدم سوم :

کف را در قسمت پشتی داخلی به سمت داخل و خط محوری انگشت سرازیر میکنیم. باید دقت شود تا سطح وزن گیری در پنجه از بین نرود. دیواره داخلی در قسمت پنجه باید کاملاٌ سالم و دست نخورده باقی بماند. تنها زمانیکه دیواره در قسمت پنجه به سمت داخل پیچ خورده باشد باید در امتداد دیواره محوری اصلاح شود. از بادکش کردن و سرازیر نمودن بیش از حد کف باید اجتناب نمود چرا که سطح وزن گیری در دیواره خارجی را کاهش می دهد. سرازیر کردن صحیح کف در این ناحیه باعث کاهش فشار در منطقه خاص ایجاد زخم کف و بازکردن فضای بین انگشتی می گردد. رشد بیش از اندازه کف ، باعث مسدود شدن فضای بین انگشتی شده و این فضا محل تجمع مدفوع و آلودگی بین انگشتی می گردد که احتمال بروز بیماری های بین انگشتی را افزایش می دهد.

 قدم چهارم:

ارتفاع پاشنه ها را از طریق قراردادن دسته چاقوی سم چین (رنت) بطور عرضی در پاشنه ها متعادل و مساوی کنید تا مشخص شود کدام پاشنه بلندتر بوده و یا رشد بیشتری داشته است. سطوح تحمل وزن هر پاشنه باید با محور طولی پاها زاویه مناسب و صحیحی داشته باشد. زمانیکه مراحل اصلاح سم تکمیل شد، سطوح تحمل وزن پنجه باید در امتداد دیوارها و عرض پاشنه ها صاف شود. این نشان می دهد که توزیع وزن روی هر انگشت و بین انگشت ها مناسب بوده و از عدم نیاز به سم درمانی (اصلاحی ) اطمینان می دهد.

مراحل اصلاح سم درمانی

در مواردی که جراحت در انگشت (بافت شاخی) وجود دارد، اصلاح سم درمانی ضرورت می یابد. این نکته که اصلاح سم درمانی باید پس از اتمام اصلاح سم کاربردی (روتین) انجام شود حائز اهمیت فراوانی است. مراحل 5 و 6 اصلاح سم درمانی یا شفابخش نامیده می شوند و در شرایطی که نیاز باشد انجام می گیرد.

 قدم پنجم :

تحمل وزن در انگشت آسیب دیده را تعیین کنید . در صورت وجود جراحات و ضایعات بافت شاخی ، بافت شاخی انگشت آسیب دیده را اصلاح می نمائیم تا وزن گیری در انگشت آسیب دیده کاهش یافته و انگشت سالم وزن بیشتری را تحمل نماید. در اکثر موارد انگشت خارجی اندام های خلفی و انگشت داخلی اندامهای قدامی درگیر بیماری است. رشد  بیش از حد بافت شاخی که منجر به افزایش وزن گیری (یعنی خونریزی در محل زخم کف) می گردد از نشانه های خاص این نوع اصلاح سم است . کم کردن میزان بار و وزن انگشت صدمه دیده باعث کاهش درد ، بهبودی ، التیام و بازگشت به فعالیت طبیعی می گردد. در بسیاری از موارد استفاده از بلوک چوبی در انگشت سالم برای کم کردن وزن گیری در انگشت آسیب دیده ضروری است.

 قدم ششم

تمام بافتهای شاخی که اتصالی نداشته و از بافت زیرین جدا شده اند را بدون ملاحظه و توجه به وسعت آن برداشته و تمام لبه های تیز (فرسایش پاشنه) را اصلاح نمائید. تنها بافت شاخی سالم باید در جای خود باقی بماند.

پیشنهاد های تکمیلی : همیشه بافت شاخی را به طرف بیرون از زخم شیب دار نمایید. بعنوان مثال فضای اطراف زخم کف را اصلاح نموده و در جراحات خط سفید خارجی دیواره جانبی را اصلاح نموده و بردارید . با دقت عمل اصلاح را انجام نموده و بافت شاخی سالم را برندارید. از صدمه رساندن به کوریوم اجتناب کنید ( یعنی هر زمان که اصلاح سم منجر به خونریزی کوریوم شد، کار را ادامه ندهید) . سم هایی که دارای ترک و یا خونریزی زیادی در کف هستند را اصلاح نکنید مگر در مواردی که درد یا آماس وجود دارد. زمانیکه یکبار اصلاح سم ضروری انجام شد، از برداشتن اضافی بافت شاخی در هر آزمایش اجتناب نمایید ( مگر در شرایط ضروری ، یعنی وجود بافت شاخی آسیب دیده یا معلق و یا بدون اتصال به بافت زیرین).

 بلوک های انگشت (تخته های سم) برای کاهش وزن گیری در انگشتان بیمار

بکار گیری مراحل اصلاح سم درمانی که در مرحله 5 توضیح داده شد یک اختلاف ارتفاع مناسب بین دو انگشت جهت کاهش تحمل وزن بین انگشت سالم و انگشت بیمار ایجاد کرده و باعث تسریع و پیشرفت بهبودی انگشت بیمار می گردد. اما زمانیکه گاو لنگ بوده و یا درد شدیدی دارد و یا فرد سم چین توانایی ایجاد اختلاف ارتفاع مناسب بین دو انگشت را ندارد ، ایجاد اختلاف ارتفاع با چسباندن یک بلوک به انگشت سالم امکانپذیر است .

برای چسباندن صحیح بلوک به انگشت سالم به نکات زیر توجه نمایید:

1-     ابتدا ناخن را براساس مراحل تدریجی که توضیح داده شد اصلاح نمایید. قبل از چسباندن بلوک به ناخن سالم ، ناخن باید به طور صحیح و اصولی صاف و مسطح گردد. این عمل باعث ایجاد سطح وزن گیری می گردد که با محور طولی استخوان ساق پا زایه مناسبی دارد.

2-          کف و دیواره های خارجی سم را با سمباده یا سوهان کمی بتراشید تا بلوک چوبی چسبناک بطور مناسبی در محل ثابت گردد.

3-          محلولهای چسبناک را به طور مناسب با هم مخلوط نموده و بلوک و در صورت نیاز بافت شاخی را با آن آغشته نمایید.

4-          بلوک را بطور صاف در کف سم قرار دهید به گونه ای که پاشنه را محافظت نماید. این شایع ترین اشتباه در استفاده از بلوک است .

5-          از یک ردیف بودن دیواره داخلی و بلوک در انگشت سالم مطمئن شوید چرا که از بی ثباتی بلوک جلوگیری می کند.

6-     مطمئن شوید که چسب بین پاشنه و بلوک پاک شود ، چرا که بافت شاخی پاشنه بسیار حساس و نرم بوده و لبه های سفت و تیز چسب زمانیکه خشک شود به راحتی باعث آسیب دیدگی پاشنه می گردد.

7-          بعد از مدت 4 تا 6 هفته بلوک ها را بردارید. بلوک هایی که باعث ناراحتی و آزار دام      می شوند باید زودتر برداشته شوند.

8-          پس از برداشت بلوک ها ، در صورت نیاز همیشه سطح وزن گیری مجاور را اصلاح نمایید.

استفاده از بانداژ برای جراحات پوشش ناخن

اصلاحات جراحات بافت شاخی اغلب باعث در معرض دید قرار گرفتن قسمت کم تا زیاد کوریوم     میشود. بهتر است جراحات یا زخم های ضعیف کوریوم بدون درمان و بانداژ رها شوند. در جراحات شدیدتر که قسمت بیشتری از کوریوم دیده می شود بهتر است از یک بانداژ استفاده شود به شرط آنکه 3 تا 5 روز بعد برداشته شود. از مواد سوزاننده درمانی در زخم های بازی که کوریوم در معرض دید است نباید استفاده کرد. در حداقل 3 مطالعه انجام شده تأثیر بانداژ را درگاوهایی که زخم های باز داشتند با هم مقایسه کردند و در حقیقت هیچ مزیتی در سرعت و روند بهبودی در گروهی که بانداژ داشتند دیده نشد. از طرف دیگر ، در مواردی که خونریزی شدید از کوریوم یا بافت های دیگر دیده شود ، استفاده از بانداژ توصیه شده است . همچنین بانداژ برای مراقبت های پس از عمل جراحی مانند قطع انگشت توصیه شده است. همانطوریکه در بالا پیشنهاد شد ، بسته به شرایط محیط و میزان آلودگی باید هر 2 روز بانداژ تعویض گردد.

بیماریهای عفونی پوست انگشت

اختلافات عفونی پوست انگشت از علل مهم لنگش در گاو شیری است. با این وجود، بر خلاف جراحت ناشی از زخم کف یا بیماری خط سفید که بطور اختصاصی انگشت (بافت شاخی ) را تحت تأثیر قرار می دهند ، این بیماریها پوست فضای بین انگشتی ، پیاز پاشنه و شکاف بین انگشتی ( در قسمت پشتی پا و بالای فضای بین انگشتی) را تحت تأثیر قرار می دهند. هر چند تفاوت هایی در شرایط و طرق بوجود آمدن این ضایعات وجود دارد ، ولی یک چیز در تمام آنها عمومیت دارد و آن اینکه تمام آنها توسط عوامل عفونی که قادر به ایجاد التهاب و لنگش هستند ایجاد می شوند.

در ماتیت انگشتی (زیگیل روی پاشنه یا زیگیل پا)

این بیماری از سال 1990 در آمریکای شمالی بصورت اپیدمی اتفاق افتاد. هر چند هنوز به طور قطعی ثابت نشده است اما اعتقاد بر این است که بسیاری از درماتیت های انگشتی توسط 3 یا احتمالاٌ 5 نوع باکتری مختلف از دسته اسپیروکت ها ایجاد می شود. اگر چه ممکن است لنگش ناشی از درماتیت انگشتی شدید باشد، تمایل به پایداری در این بیماری بوجود می آید. مطالعات در فلوریدا نشان می دهد تنها نیمی از حیواناتی که درماتیت انگشتی دارند لنگش نشان می دهند. گاوها بطور طبیعی به علت راه رفتن روی پنجه از تماس با زمین یا بستر اجتناب  می نمایند. در حقیقت ، پنجه های زخمی و پاشنه های بلند بعلت سایش غیرطبیعی بافت شاخی نشانه هایی از جراحات درماتیت انگشتی هستند. با وجود نشانه های عینی ، تحقیقات نشان می دهند که ظرفیت تولید مثلی گاوهای درگیر با درماتیت انگشتی کاهش یافته و تمایل به تولید شیر کمتری دارند.

جراحات این بیماری عمدتاٌ حالت گرد یا تحم مرغی داشته و در قسمت پشتی پا و نزدیک شکاف بین انگشتی دیده می شود. برخی از جراحات ، زیر و یا روی پیاز پاشنه قرار دارند و گاهی در زیر زوائد سینراموئید نیز دیده می شوند. جراحات در مراحل اولیه ، قرمز رنگ ، مرطوب و صاف هستند. بسیار حساس بوده و گاو با اسپری کردن آب یا تماس مستقیم بعلت دردناکی زخم از خود واکنش نشان می دهد. حتی یک تحریک ضعیف در بافت التهابی منجر به خونریزی می شود. همچنین جراحات می توانند بالغ و ضخیم شده و شدیداٌ تکثیر یابند. موهای اطراف زخم حالت سیخ و بلند پیدا می کنند. درمعاینه نزدیک ، جراحات بالغ و رشد کرده مشابه جراحات اولیه هستند با این تفاوت که اندکی حالت برجسته پیدا کرده و ظاهری شبیه به حوله 3 لایه دارند. جراحات بسیار  بالغ تر ممکن است قرمز رنگ ، قهوه ای و یا حتی خاکستری رنگ باشند.

این جراحات نیز مانند جراحات اولیه به تحریک حساس بوده و خونریزی می کنند واکنش طبیعی پوست یا بافت شاخی سم برای پاسخ دادن به تحریک های مزمن افزایش سرعت رشد می باشد. در نتیجه ، جراحات مزمن ناشی از درماتیت انگشتی ، از ضخیم شدن پوست همراه با ایجاد بافت کراتینی حالت رشته ای یا مخروطی با ظاهری سفید ، خاکستری یا حتی قهوه ای (مواد پروتئینی سخت . محکم پوست ) تشخیص داده می شوند. ترشحات رشته ای پوست باعث ایجاد حالت مویی شکل برخی از جراحات می گردد که به این علت این جراحات را زگیلهای مویی پاشنه می نامند. از آنجائیکه بافت شاخی سم یک فرم تغییر شکل یافته پوست است جراحاتی که در نزدیکی محل تشکیل بافت شاخی سم ایجاد می شوند ( نزدیک نوار تاجی سم ) اغلب روی رشد و تشکیل سم تأثیر داشته و باعث رشد بیش از اندازه سم می گردند. علاوه بر این ، این اعتقاد وجود دارد که باکتریهایی وجود دارند که می توانند آنزیم هایی تولید نمایند که بافت شاخی را از بین ببرد. بنابراین ، غیر طبیعی نیست که در یک زمان در یک انگشت، هم رشد بیش از حد سم داشته و از طرف دیگر پاشنه همان سم نیز دچار فرسایش شده باشد.

 درمان درماتیت انگشتی (زگیل مویی پاشنه – زگیل پا)

راههای درمان عبارتند از :

1-         برش و برداشتن از طریق جراحی

2-         حمام سم

3-         درمان موضعی با ضد عفونی کنده های مختلف ، سوزاننده های شیمیایی و آنتی بیوتیک ها

4-         استفاده از دماهای پائین برای کشتن سلولها در یک اندام (Cryo surgery) (انجماد) و کشتن با برق (سوزاندن)

5-         درمان موضعی و بانداژ

6-         درمان با آنتی بیوتیک عمومی

هر یک از روش های مذکور جایگاه خود را در مدیریت دارند ، با این وجود نویسنده درمان غیر تهاجمی را بر روش های دیگر ترجیح داده و در ادامه به توضیح آن می پردازد.

اسپری موضعی با آنتی بیوتیک یا برخی ترکیبات غیر آنتی بیوتیکی برای درمان روزانه به مدت    10-8 روز تا 2 هفته بسیار موثر می باشد. اشکال اصلی درمان موضعی مخفی ماندن ضایعات بین انگشتی می باشد درمان موضعی همراه با بانداژ بسیار موثر بوده و ظرف 48-24 ساعت بهبودی قابل توجهی نشان می دهد. علاوه بر این زمانیکه این راهکار را به درستی برای درمان استفاده نمائیم به جراحات بین انگشتی پی خواهيم برد . بطور نظری ، حداقل باید حمام های سم را به طور صحیح مدیریت نمود. متأسفانه اطلاعاتی محدود در مورد سودمندی حمام سم برای کنترل درماتیت انگشتی وجود دارد.

درماتیت بین انگشتی

درماتیت بین انگشتی یک التهاب حاد یا مزمن پوست بین انگشت است که تا لایه درم ادامه می یابد. بیماری توسط ترکیبی از باکتریها ایجاد می شود. فوزه باکتریوم نکروفورم و اسپیروکتهای باکتریایی در مراحل ابتدایی ، درماتیت بین انگشتی بوسیله فساد و ساییدگی سطحی پوست فضای بین انگشتی و بواسطه وجود بوی بد توسط افراد تشخیص داده می شود. جراحات بین انگشتی معمولاٌ بدنبال ملامسه و تماس دردناک بوده و به تبعیت از وسعت عفونت و گسترش آن به بافت شاخی پاشنه ؛ باعث فرسایش و فساد پاشنه می گردد که چهره بیماری به سهولت قابل رویت است. در ابتدای بیماری فرسایش پاشنه یک ظاهر چاله مانندی ایجاد می نماید. نهایتاٌ چاله بافت شاخی پاشنه به ترک و شکاف ( ترکهای افقی ) تبدیل می گردد که می تواند باعث تخریب شدید بافت شاخی پاشنه و کف پا شود. همزمان با این حالت ، فرسایش پاشنه باعث تسریع تشکیل بافت شاخی انگشت می گردد تشکیل بیش از اندازه بافت شاخی انگشت باعث رشد بیش از اندازه و تحمل وزن زیاد در انگشت درگیر می شود. باور به این است که این تأثیر درماتیت بین انگشتی به افزایش احتمال بروز زخمهای کف و پاشنه در انگشت درگیر منجر می شود.

تأثیرات درماتیت بین انگشتی روی پوست بین انگشت یکسان است. التهاب مزمن باعث ضخیم شدن پوست بین انگشتی و در نهایت منجر به ایجاد فیبرومای بین انگشتی (Interdigital Fibroma) یا میخچه (Corn) می شود. تشخیص بالینی درماتیت بین انگشتی براساس حضور یک پوست بین انگشتی کلفت و ضخیم ، بوی تند و زننده خاص ، درد در زمان ملامسه و حضور همزمان سائیدگی و فساد بافت شاخی پاشنه  میباشد.

درمان درماتیت بین انگشتی

 بر خلاف درماتیت انگشتی ، جراحات ناشی از درماتیت بین انگشتی از طریق اسپری موضعی درمان نمی شود. درمان موضعی با محلولهای آنتی بیوتیک یا پودر زیر بانداژ مفید است ، اما باید پس از 5-3 روز بانداژ برداشته شود. حمام سم برای درمان جراحات درماتیت بین انگشتی درگاوها گزینه بسیاری کاربردی تر ميباشد . در ادامه با جزئیات بیشتری توضیح داده می شود.

گندیدگی سم (فلگمون )

گندیدگی سم (فلگمون ) یک بیماری عفونی پوست بین انگشت است که شامل جراحت بین انگشتی ، آماس و لنگش خفیف تا شدید می باشد. تب حدود C 5/39  تا C 5/40 (گاهاٌ بالاتر) از نشانه های فلگمون در مرحله حاد بیماری است . هر چند شواهد کاملی وجود ندارد اما بسیاری اعتقاد دارند که فلگمون بدنبال جراحت سائیدگی پوست فضای بین انگشتی ایجاد میگردد.

جراحات بین انگشتی بطور ثانویه تنها با فوزوباکتریوم نکروفورم یا همزمان با باکتروئیدس ملانینوژنیکوس (Bacteriodes Melaninogenicus)  آلوده و عفونی می شود ، ارگانیسم هایی که پیشرفت و شدیدتر شدن ضایعات نکروتیک را تشدید می نمایند. غفلت برای شروع درمان در مراحل ابتدایی بیماری باعث عفونی شدن بافت های مجاور ( تاندون ها، غلاف های تاندون ، کپسولهای مفصلی و استخوان ) می گردد. در این مرحله ، پاسخ به درمان اغلب کاملاٌ بی نتیجه بوده و بنابراین جراحی یا در صورت امکان مرگ با شفقت تنها راهی است که باقی می ماند.

در سالهای اخیر ، متخصصین بالینی در انگلستان و آمریکا صورت های بسیار شدید این بیماری را دیده اند و به آن عنوان    “Super foot rot“داده اند. این بیماری با علائم شروع لنگش شدید و آماس پا که به سرعت به یک سلولیت (Cellulitis) پیش رونده تبدیل می شود تشخیص داده می شود. ضایعات بین انگشتی همراه با این شکل فلگمون تمایل دارند که شدیدتر شوند و برای درمان موفقیت آمیز نیاز به مبارزه و رقابت شدید است.

درمان فلگمون

فلگمون به بسیاری از آنتی بیوتیکهایی که برای گاو استفاده می شود پاسخ مناسبی می دهد. در حقیقت ، دز و مدت درمان اهمیت بیشتری نسبت به انتخاب نوع آنتی بیوتیک دارد. کلید دست یابی به درمان موفق ، سرعت تشخیص و شروع درمان به موقع است درمان آنتی بیوتیکی عمومی همراه با درمان موضعی ضایعات بین انگشتی بهترین روش است . درموارد غیر پیچیده 48-24 ساعت پس از شروع درمان بهبودی قابل ملاحظه ای دیده می شود و 4-3 روز پس از شروع درمان بهبودی کامل حاصل میگردد. آنتی بیوتیکهای مختلفی را می توان برای درمان موضعی استفاده کرد. بانداژ کردن ضایعات غیرضروری است .

حمام سم و نکات محیطی

اگر چه اطلاعاتی در مورد سودمندی وجود ندارد اما بسیاری استفاده از حمام های سم حاوی فرمالین 5-3% آنتی بیوتیک ، کات کبود (سولفات مس ) 5% یا سولفات روی 20-10% را توصیه می نمایند. برای به حداکثر رسانیدن سودمندی حمام سم استفاده از یک حمام آب خالی قبل از حمام سم ، درمانی مفید است . هدف از حمام قبل از حمام درمانی برداشتن مواد آلی موجود روی پاها و کاهش آلودگی حمام درمانی است که در نهایت باعث افزایش سودمندی حمام درمانی می گردد. عموماٌ ، بهترین محل برای حمام سم در راهروی خروجی از سالن شیردوشی است . بهتر است دام ها پس از خروج از حمام سم در یک محل تمیز و خشک به مدت 30 دقیقه نگهداری شوند. این زمان به خشک شدن مایع اضافی موجود و انجام عملیات درمانی ماده درمانی کمک می کند.

علاوه بر اثرات میکروب کشی ، فرمالین و سولفات مس (کات کبود) به سخت شدن بافت شاخی و پوست کمک می نمایند.  باید توجه داشت که حمل و نقل و جابجایی فرمالین خطرناک بوده و می تواند باعث جراحات شدید چشم ، پوست و دستگاه تنفس گردد. فرمالین نباید با غلظت بیش از 5% یا طولانی تر در 5-3 روز استفاده شود. مایعات آلوده شده حمام سم به طور طبیعی وارد چرخه سیستم جمع آوری کود می شوند. این مواد با سایر مایعاتی که در قسمتهای مختلف دامداری مصرف شده اند رقیق شده و در زمین های کشاورزی مصرف می گردند. تا مدتی قبل ، اعتقاد بر این بود که مواد شیمیایی باقیمانده در حمام سم تأثیر ناچیزی روی محیط دارد. اما مقاله ای که در سال 2001 در مجله Hoard’s Dairymens منتشر شد اعلام کرد که مصرف روزانه حدود kg45 از سولفات مس معادل 18 تن در سال است.

مقاله به 2 نکته اصلی تأکید می نماید.

1-         حساسیت (مسمومیت) به نور

2-         راهنمایی های آژانس حفاظت محیط (EPA) در مورد ظرفیت تجمعی خاک برای فلزات سنگین شامل مس

اگر چه مس بطور بالقوه برای گاو شیری توکسیک است ، مشکل عمده مربوط به حساسیت به نور است. در غلظتهای بالا ، مس به ریشه گیاهان صدمه می زند. در بسیاری از مناطق ، محصول سالانه زمین بعلت مسمومیت با مس کاهش یافته است. بکارگیری میزان جاری و رایج سولفات مس در بسیاری از عملیات بخش شیری مزرعه باعث افزایش میزان تجمعی این مواد در یک دوره 15-10 ساله می گردد. در واقع، در مقام عملیات ها باید میزان مصرف سولفات مس و در نهایت میزان آلودگی محیط بدنبال مصرف سولفات مس مشخص گردد. برای محاسبه میزان آلودگی باید میزان سولفات مس خریداری شده در سال را در عدد 25 ضرب نموده و این عدد را برمتراژ زمین (جریب) که کود دریافت می کند تقسیم مینماییم.

بیماریهای بین انگشتی ، خواه درماتیت انگشتی ، درماتیت بین انگشتی و یا گندیدگی سم در گله باقی می مانند زیرا ضد عفونی مناطقی از پا که میکروبهای بوجود آورنده این بیماریها را نگه می دارند مشکل است . شکاف کف دستی فضای بین انگشتی (Plantar) از لحاظ آناتومیکی مکانی است که مرتب تحت تأثیر جراحات درماتیت انگشتی و بین انگشتی قرار می گیرد و ضد عفونی این ناحیه مشکل است. حالت کیسه ای که توسط پاشنه ها در این قسمت ایجاد می شود باعث بوجود آمدن شرایط ایده آل برای رشد باکتری می گردد. همچنین درحمام های سم که دام از آنها عبور می نماید این مناطق به خوبی با مواد ضدعفونی کننده آغشته نمی شوند. دست یابی به این نواحی از شیار بین انگشتی برای ضد عفونی در حمام هایی که دام مجبور به ایستادن در آنها بوده (Stand-in) و زمان تماس ماده ضدعفونی کننده با پای دام افزایش می یابد بهتر است از حمام های سمی که دام مجبور به ایستادن طولانی تر است برای درمان گاوهایی که جراحات بین انگشتی حاد یا مزمن دارند می توان استفاده کرد. ساده ترین حمام ، حمامی است که بتوان 20-19 لیتر مایع داخل آن ریخت . برای استفاده چند گاو می توان از حمام هایی با فضای بیشتر استفاده کرد. شرط موفقیت آمیز بودن درمان های موضعی “تماس” است . اگر مایع آماده شد با بافت بیمار تماس پیدا نکند ، مایع تأثیری روی بهبودی بیماری نخواهد داشت.

نتیجه گیری :

درمان و مدیریت گاوهای بیمار با تشخیص عامل بیماریزا آغاز می گردد. لامیناتیس بعنوان یکی از مهمترین عوامل مستعد کننده برای بروز لنگش در گاو شیری است.

آسیب به محل اتصال درم – اپیدرم مانند آنچه که بدنبال لامیناتیس اتفاق می افتد و مواد مغذی از عرض غشاء پایه از طریق انتشار عبور کرده و خود را به لایه بافت زنده اپیدرم می رسانند. بنابراین ، شکستن غشاء پایه و اپی تلیوم اصلی (زایگر) باعث محدود کردن تکثیر و تمایز طبیعی کراتینوسیت هایی است که قرار است به بافت شاخی انگشت تبدیل شوند که در نهایت باعث تضعیف و کاهش مقاومت بافت شاخی می گردد. لامیناتیس بیماری است که بافت ها را در حد سلولی تحت تأثیر قرار می دهد. کاهش کراتینی شدن (Keratinization) مهمترین عارضه لامیناتیس بوده که نتیجه آن تولید بافت شاخی نرم و ضعیف است که مقاومت کمتری نسبت به نیروهای (فشارها – تأثیرات ) فیزیکی و شیمیایی دارد. نشست و چرخش استخوان بند سوم صدمه دوم آزاد شدن آنزیم های متالوپروتیئناز (Metallo proteinase) در طول دوره بیماری است. این آنزیم ها مسئول دژنراسیون باندهای فیبر کلاژن در ساختار تعلیقی بند سوم هستند که سستی و شلی را در این سیستم حمایتی ایجاد نموده و از چرخش و نشست استخوان بند سوم ممانعت نمی نمایند. تغییرات هورمونی حول و حوش زمان زایمان نیز همراه با مکانیسم های قبلی باعث چرخش استخوان بند سوم می گردد. اعتقاد بر این است که همان هورمون هایی که در نزدیکی زمان زایمان باعث شل شدن ساختمان عضلانی لگن می گردند اثر مشابهی روی ساختار تعلیقی استخوان بند سوم دارند. تحقیقات نشان می دهند که نگهداری حیوانات روی سطوح نرم در طول دوره انتقالی به ترمیم و سلامتی بافت و ساختار تعلیقی کمک نموده و از صدمات دائمی جلوگیری می کند. در گله هایی که این مشکل را دارند، مرور و بازنگری جیره و فیدینگ ( خوراک سازی و خوراک دهی) ، مدیریت گله ، آسایش دام ضروری است. اصلاح سم کاربردی و درمانی باعث اصلاح و تصحیح رشد بیش از اندازه بافت شاخی که عامل مستعد کننده بسیاری از بیماریهای انگشت (بافت شاخی یا ناخن ) است می گردد. اصلاح سم درمانی باعث کاهش وزن گیری در انگشت بیمار و افزایش راحتی دام و تسریع بهبودی میگردد. بیماریهای عفونی انگشت نیز از عوامل مهم لنگش در گاو شیری است. فلگمون و “Super footrot” باعث تورم شدید و آماس انگشت می گردند. شناسایی و درمان آنتی بیوتیکی سریع باعث دستیابی به موفقیت دردرمان فلگمون می باشد.

درماتیت انگشتی و درماتیت بین انگشتی نیز شرایط مشابهی دارند. فرسایش پاشنه ، تسریع رشد پوست و تشکیل بافت شاخی ، جراحات در فضای بین انگشتی ، حضور باکتریهای اسپیروکتی    یافته ها و نشانه های ثابت درماتی انگشتی و درماتیت بین انگشتی هستند . اگر چه لنگش ثابت نبوده ولی جراحات دردناک بوده و یک تأثیر منفی روی تولید کلی دارد. این بیماریها با درمان موضعی ، همراه با بانداژ ، اسپری موضعی و یا حمام سم که خوب مدیریت گردد بهبود می یابند.