آشنایی با نژاد سگ دینگو Dingo

دینگو دارای چشمهایی قدرتمند است که از رنگ زرد تا قرمز متغیر است. آنها دارای گوشهایی متحرک ، گرد و بطور طبیعی تیز می باشند. دارای پوششی پر پشت و دمی شل با طول مناسب است. دارای پوششی صاف می باشد ، طول ، مقدار مو، نسبت به شرایط آب و هوا تغییر می کند. رنگهای پوشش او معمولاً زرد-زنجبیلی است اما در رنگهای قهوه ای مایل به زرد و سفید و مشکی به شکل راه راه یافت می شوند. رنگ زال هم دیده شده است. تمامی نژادهی اصیل دارای موی سفید بر روی پاها و نوک دم می باشند.

دینگو نژادی است که تا به حال هرگز کاملاً اهلی نشده و تقریباً هرگز بعنوان یک همدم نگهداری نشده است. دینگوهای آموزش ندیده برای کودکان مناسب نمی باشند و به آسانی رام نمی شوند. بهترین راه برای رام کردن آنها مهربانی ، بردباری و استواری است. دینگوها را فقط در زمانی می توان بعنوان حیوان خانگی نگهداری کرد که از تولگی ، قبل از 6 هفتگی آنها را به منزل ببرید. در این سن کم آنها را می توان اهلی کرد ، اما از 10 هفتگی به بعد آنها را نباید برای نگهداری قبول کرد. اگر آنها را بخوبی آموزش دهند و مواظب کنند ، دینگو می تواند یک حیوان خانگی خوب و تکی شود. دینگو دارای ویژگیهای غیر عادی می باشد. بهترین بالارونده درخت و بعضی اوقات کناره گیر، اما این ویژگیها ، جالب توجه است و همانند نزدیک ترین خانواده خود New Guinea Singing Dog و Finnish Spitz می باشد. چیدمان دندانها و کوتاهی آرواره وجه تمایز آنها با اجدادشان می باشد (گرگ هندی). همچنین مانند گرگ ، دینگو ماده فقط یکبار در سال تولید مثل می کند. بر خلاف سگهای دیگردینگو برای زندگی کردن یک همدم برای خودش انتخاب می کند ، برخی اوقات بخاطر از دست دادن شریکش از غصه خوردن بیش از حد می میرد. اغلب توله های آنها در حفره درختان یافت می شوند ، بطور کل از تمامی اطراف و بخاطر وجود مانع در جلوی آن محافظت می شوند. با این حال برخی اوقات توله ها شکار مارها می شوند. آنها دارای غریزه بسیار قوی هستند و در گروه زندگی می کنند. این گروه ها بر حسب عادت در شب شکار می کنند. آنها کارهایشان را بی صدا انجام می دهند و پارس کردن را زمانی یاد می گیرند که با دیگر نژادهای سگ در ارتباط باشند. آنها با جیغ زدن و زوزه کشیدن با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. آب یک نوع مانع برای دینگو ها است و اکثر آنها فقط در آب راه می روند ، شنا نمی کنند. دینگوهای وحشی از انسانها می ترسند و به حیاط وحش باز می گردند. برای زنده ماندن در بیابان آنها خود را به ناخوشی و به دروغ خود را به مردن می زنند. دینگوها بندرت از خود پرخاشگری نشان می دهند. زمان پرورش آنها بین ماههای خرداد و تیر رخ می دهد. امروزه توله های دینگو فقط دراسترالیا موجود می باشند و برای صادر کردن نمی باشند. قیمت توله های دینگو از 500$ تا 1000$ استرالیایی می باشد. مرکز پرورش دینگو در استرالیا دارای 100 دینگو برای پرورش است.

ارتفاع در نرها و ماده ها: 58.5-48 س.م

دینگو برای نگهداری در آپارتمان مناسب نمی باشد. آنها سگهایی هستند که در حیاط وحش زندگی کرده اند و اگر برای نگهداری برده شوند ، نباید آنها را در حیط پشت خانه زنجیر کرد و بست. باید همانند یک عضو خانواده با آنها رفتار کرد. یک محوطه محصور برای آنها ضروری است. دینگو به فعالیت بدنی و فضا نیاز دارد. اگر بعنوان یک حیوان خانگی از آن نگهداری می کنید نباید در پارک او را از قلاده رها کنید. آنها می توانند آب و هوای گرم را تحمل کنند.

دینگو یک حیوان غیر اهلی است که به فعالیت بدنی فراوانی نیاز دارد.

دینگو یک حیوان وحشی است که توسط انسانها حدود 4.000 سال پیش به استرالیا برده شد. براین باور است که دینگو جد تمامی نژادهی سگ می باشد (حدود 600 نژاد سگ). سگها و انسانها قبل از اینکه استرالیا از خشکی جدا و توسط آب احاطه شود به آنجا مهاجرت کردند. کاپیتان ویلیام دامفیر، کسی بود که راجع به سگهای وحشی در سال 1699 نوشت ، اولین نوشته رسمی راجع به دینگو. دینگو ها دراصل توسط چند گروه بومی استرالیایی برای رفع مشکل غذا در مواقع ضروری نگهداری می شدند. دینگو دوباره وحشی شد و به حیاط وحش بازگشت. انجمن تربیت سگ در استرالیا واقع در جنوب ویلز، بسیاری دینگو را پرورش و تربیت کرده اند. این سگها تقریباً دوباره آسان اهلی می شوند اگر از تولگی با انسانها بزرگ شوند. در بسیار از مناطق استرالیا این نژاد هنوز بعنوان یک حیوان موذی شناخته شده و بطور قانونی نمی شود از آن بعنوان یک حیوان خانگی نگهداری کرد. دولت فدرال این سگ را بعنوان حیوان وحشی رده بندی کرده است و نمی توان آنرا صادر کرد بجز برای باغ وحش ها. دینگو ها در خارج از استرالیا بسیار کمیاب می باشند.