اصل و منشا اسب نژاد پالومینو به درستی مشخص نیست. اساطیر و افسانه های گوناگون از کشورهای مختلف آغاز پیدایش اسب طلایی را در بر دارد.
اسب طلایی رنگ با یال و دم سفید در نقاشی ها و نقش-بافته های اروپا و آسیا دیده می شود. اسب پالومینو در طول قرنها در تاریخ وجود داشته است.
در زمان جنگ های صلیبی، امیر عرب صلاح الدین ایوبی دو اسب شکوهمند را برای ریچارد اول پادشاه انگلستان هدیه برد که یکی از آنها پالومینوی توسی رنگ و دیگری یک پالومینوی طلایی بود.
این دو اسب بی نظیر مورد توجه ملکه ایزابلا دو بوربن قرار گرفت. او صد تا از این نوع اسب را برای خود گرد آورد که بهترین نمونه های این نژاد به شمار می رفت.
مردم عادی اجازه نداشتند حتی یکی از این نوع اسبها را در تملک خود داشته باشند.
ملکه ایزابلا یک نریان پالومینو را همراه با ۵ مادیان پالومینو به اسپانیای جدید (مکزیک کنونی) نزد والی خود فرستاد.
از همین جا بود که این نژاد به تگزاس راه یافت و از تگزاس به کالیفرنیا برده شد.
واژه پالومینو در اصل یک نام خانوادگی اسپانیایی است. این واژه برای رنگ طلایی دیگر نژادها نیز به کار می رود؛
به همین خاطر بسیاری از افراد تصور می کنند پالومینو صرفا نوعی رنگ است و نژاد اسب به شمار نمی رود.
اما پالومینوی آن زمان اسپانیا که به دورادوی طلایی معروف است نام یک نژاد اسب بوده است.
دورادو (Dorado) نژادی آمیخته از اسب عرب، مغربی و اسپانیایی است که بسیار شبیه به اسبهای عرب و اسبهای وحشی مغربی است.
پالومینو یک نژاد چند منظوره است. این اسبها نه تنها از نظر زیبایی بی نظیر و قابل ستایش هستند، بلکه دارای استقامت، انعطاف و قابلیتهای زیادی هستند که آنها را به نژادی منحصربفرد تبدیل کرده است.
