خصوصیات متعددی وجود دارد که یک اسب عرب را از نژادهای دیگر متمایز می کند. مهمترین ویژگی متمایز اسب عرب، چهره اوست. سر اسب عرب از نیمرخ حالت مسطح خاصی دارد، چشم هایش کاملا برجسته است، سوراخهای بینی بزرگ و پوزه او کاملا گرد و برجسته است.
اسبهای عرب به احساساتی بودن معروفند و با انسانها رابطه بسیار نزدیکی ایجاد می کنند. اسبهای عرب به خاطر بنیه قوی، توان بالا و چالاکی شان به عنوان اسبهای منتخب برای مسابقات و کارهای استقامتی در نظر گرفته می شوند. اگر اسبی می خواهید که برای کلاسها و برنامه های آموزشی و یا برای سواری درمانی به راحتی بتوانید با او کنار بیایید، دنیای اسب اسبهای نژاد عرب را به عنوان بهترین انتخاب برای این منظور به شما پیشنهاد می کند؛ چرا که این اسبها طبیعتی بسیار دوستانه و صمیمی دارند و به کار علاقمندند.
به درستی مشخص نیست که آیا اسبهای عرب در ابتدا برای هدف سوارکاری مورد استفاده قرار گرفتند یا برای کار. این اسبها در سال ۱۵۰۰ قبل از میلاد توسط مردمان خاور میانه اهلی شدند و زندگی با انسانها را شروع کردند. در سال ۱۷۲۵ میلادی (۱۱۰۴ هجری شمسی)، شخصی به نام ناتان هریسون (Nathan Harrison) از اهالی ویرجینیا، اولین نریان عرب را به مناطق مستعمره نشین آمریکا وارد کرد. در سال ۱۸۷۳، در سفر ژنرال اولیسه بزرگ (Ulysse) به خاور میانه، دو نریان نژاد خالص عرب از طرف سلطان عبدالحمید دوم، پادشاه ترکیه، به او هدیه شد به نامهای Leopard و Lindentree.
Leopard پس از این به راندولف هانتینگتون (Randolph Hantinfton) واگذار شد و او در سال ۱۸۸۸ دو نریان دیگر را به همراه دو مادیان از انگلستان به آمریکا وارد کرد. این جریان به اولین برنامه پرورش اسب نژاد عرب خالص در ایالات متحده تبدیل شد.
در دوم سپتامبر سال ۱۹۰۸ (۱۲۸۷ هجری شمسی)، باشگاه اسب عرب آمریکا (که اکنون به عنوان بایگانی اسب عرب آمریکا شناخته می شود)، در ایالت نیویورک تاسیس شد. در حال حاضر این مرکز در کلریدا واقع است.
اسبهای عرب به رنگهای مختلف دیده می شوند: خاکستری، کهر، بلوطی، ابلق، قهوه ای و گاهی هم مشکی. اسب عرب بالغ حدود ۱,۵ متر قد و حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلو وزن دارند.
