Dr.Shayan
05-08-2010, 05:21 PM
http://farmiran.com/res/1/TURKEY.JPGبه طورکلي نگهداري تخم هاي جوجه کشي در سردخانه و انبار کردن آنها امري عادي در صنعت پرورش ماکيان به حساب مي آيد. معمولا هيچگاه تخمها را بلافاصله پس از گذاشته شدن وارد دستگاه جوجه کشي نمي کنند و پيش از اين عمل به دلائل گوناگوني تخمها را انبار مي کنند که از رايج ترين آنها مي توان به موارد زير اشاره داشت:
اولين دليل اين است که معمولا تخم ماکيان در خود مزارع مورد جوجه کشي قرار نگرفته و براي اين منظور به جوجه کشي هاي صنعتي و تجاري منتقل مي گردند، اما از آنجا که انتقال تخمها از مزارع به مراکز جوجه کشي به طور روزانه منطقي و عملي نمي باشد لذا در بيشتر موارد تخمها را انبار کرده و به صورت هفتگي و يا درهر چند روز يکبار به مراکز جوجه کشي منتقل مي کنند. از طرف ديگر احتمال دارد که تخم ها در اين مراکز نيز براي مدتي انبار شوند که از عمده دلائل اين امر نيز مي توان به موارد زير اشاره داشت:
در مواردي که تخمهاي وارد شده به مراکز جوجه کشي بيش از ظرفيت دستگاه هاي موجود باشد، در اين حالت تا زمان خالي شدن دستگاه ها، تخمها را انبار مي کنند.
همچنين گاهي به دلائل گوناگون نظير: بيماري ها، بالا بودن هزينه هاي توليد و يا کم بودن مصرف گوشت بوقلمون در برخي از فصول سال، امکان دارد که تقاضا براي جوجه ريزي بوقلمون در مزارع پرورشي کم شود، در اينحالت نيز مراکز جوجه کشي مجبور هستند تا زمان برطرف شدن مشکل تخمها را انبار نمايند. همچنين گاهي نيز کمبود تخمهاي توليدي باعث مي گردد تا جوجه کشي ها جهت تکميل حداقل ظرفيت جوجه کشي اقدام به جمع آوري و انبار کردن تخمها نمايند، به طور مثال در طول ماه هاي گرم تابستان به دليل گرمي هوا توليد تخم بوقلمون در ايالات جنوبي آمريکا با کاهش روبرو مي گردد که در اين حالت مديران جوجه کشي جهت تامين تعداد تخمهاي کافي براي قرار دادن در دستگاه ها و تا زمان بوجود آمدن مجدد تقاضا براي جوجه بوقلمون اقدام به جمع آوري و انبار تخم مي نمايند.
به هر حال، عليرغم موارد فوق، انبار کردن تخم معمولا با اثرات منفي بر روي جوجه درآوري و کيفيت جوجه هاي توليدي همراه است به ويژه اگر که موارد علمي و فني در اين مورد مد نظر قرار نگيرد.
معمولا انبار داري تخم هاي بوقلمون به مدت بيش از يک هفته موجب افزايش ناهنجاري و تلفات جنيني گرديده علاوه بر اينکه در مواردي کاهش درصد هچ، افزايش مدت زمان جوجه کشي، کاهش کيفيت جوجه هاي توليد شده و کاهش رشد در آنها نيز مشاهده شده است.
به همين منظور و جهت تعيين بهترين مدت و شرايط انبار داري، تحقيقات بسياري بر روي اين موضوع انجام گرديده است که در ادامه مشاهدات و نتايج يکي از اين تحقيقات به اطلاع مي رسد.
در اين مطالعه پنج آزمايش مجزا جهت تعيين کردن اثرات ناشي از نگهداري طولاني مدت تخم بر قابليت زنده ماندن، رشد جنين و جوجه هاي توليدي انجام گرفت که در تمامي آنها به جز يک آزمايش، تخمهائي که براي 4 روز انبار شده بودند (گروه شاهد) با تخمهائي که به مدت 14 روز انبار شده بودند (گروه آزمايشي) مورد مقايسه قرار گرفتند. همچنين در آزمايش ديگري تخمهائي که به مدت يکروز نگهداشته شده بودند به جاي گروه شاهد قرار گرفتند.
آزمايش اول جهت تعيين اين مطلب که در کدام مرحله توسعه جنيني عمل انبار داري تخم بهترين نتيجه را در کيفيت جوجه توليدي و قابليت جوجه درآوري خواهدداشت انجام گرفت. در اين آزمايش تخمهاي بوقلمون را بلافاصله پس از گذاشته شدن و پيش از انبارداري در دمائي معادل دماي دستگاه جوجه کشي و به مدت 0و 7 و 12 و 14 ساعت گرم کرده (عمل پيش گرم) و پس از ان در دوره هاي گوناگوني مورد انبار داري قرار دادند. نتايج نشان دادند که قدرت جوجه در آوري تخمهاي نطفه داري که به مدت 14 روز انبار داري شده بودند (70%) در مقايسه با تخمهائي که به مدت 4 روز انبارداري شده بودند (77%) کاهش يافت. در نتيجه مي توان گفت که عمل گرم کردن تخم هاي بوقلمون پيش از انبار داري موجب افزايش قدرت جوجه درآوري تخمهاي نطفه دار مي شود اما اين افزايش از لحاظ آماري معني دار و مهم نمي باشد.
تاثير عمل پيش گرم بر جوجه درآوري تخمهاي نطفه دار بوقلمون[center:fb237e7eed]مدت زمان قرارگيري تخمها در معرض گرما (ساعت)[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]قابليت جوجه درآوري تخمها [/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed](به درصد)[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]0[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]73[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]7[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]73[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]12[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]76[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]14[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]75[/center:fb237e7eed]
جنين تخمهائي که پيش از انبار داري گرم شده بودند، رشد بيشتري را نشان دادند اما نتوانستند سرماي طولاني مدت سردخانه را به آساني تحمل کنند.
آزمايش دوم
در آزمايش دوم از ميکروسکوپ الکتروني براي اندازه گيري تفاوت و تغييرات بوجود آمده در ساختار ترکيب پري ويتيلين (perivitelline) (ساختار اطراف زرده که غالبا غشاء زرده ناميده مي شود) در تخم هاي ذخيره شده بين 1 تا 14 روز استفاده شد.
مشاهدات قبلي نشان داده بودند که ترکيب پري ويتيلين در تخم هاي انبار شده سست و ضعيف مي شود. از آنجا که در اوايل مراحل رشد، جنين به طور مستقيمي با پري ويتيلين در تماس است لذا هرگونه تغيير در ساختار اين غشا مي تواند بر رشد و تمايز جنين تاثير بگذارد.
بررسي ترکيب پري ويتيلين نشان داده که ضخامت دو لايه اصلي ترکيب پري ويتيلين تخم هاي انبار شده در بين روزهاي 1 تا 14 تغيير چنداني نمي کند، اگرچه غلظت يا مقدار ماده سازنده لايه هاي پري ويتيلين در تخم هائي که به مدت 14 روز انبار شده بودند در مقايسه با تخهائي که به مدت يک روز انبار شده بودند کاهش نشان مي دهد.
نتيجه گيري
کاهش استحکام غشاي زرده بعد از انبار کردن ممکن است در نتيجه کاهش غلظت آن باشد.
آزمايشات 3 و 4
مطالعات سوم و چهارم نشان داده اند که 4 روز انبار داري در مقايسه با 14 روز انبار داري، چگونه مي تواند بر عمل سوخت و ساز (متابوليسم) کربو هيدراتها در جنين و جوجه بوقلمون تاثير داشته باشد.
در پايان دوره جوجه کشي، تنها منبع تامين کننده انرژي جنين براي شکستن پوسته تخم و خروج از آن ذخاير کربوهيدرات و بويژه (گليکوژن) مي باشد.
در سومين مطالعه هنگاميکه تراکم گليکوژن در اندامهاي ذخيره کننده اين ماده (قلب و کبد) اندازه گرفته شد، جوجه بوقلمون هاي توليد شده از تخمهائي که به مدت 14 روز انبار داري شده بودند تراکم کمتري از گليکوژن را در قلب داشتند و اين مطلب نشان مي دهد که اينگونه جوجه بوقلمون ها در مقايسه با جوجه هاي توليد شده از تخمهائي که به مدت 4 روز انبار داري شده بودند، گليکوژن بيشتري مصرف کردند.
اين امر ممکن است بدين دليل باشد که جوجه بوقلمون هائي که تخم آنها 14 روز انبار شده بود، زمان بيشتري را براي هچ مصرف کردند (يعني از زماني که جوجه ها به غشا کيسه هوائي نوک زده و آنرا پاره مي کنند تا زماني که جوجه به طور کامل هچ شده و از تخم خارج مي شود.)
همچنين در آزمايش چهارم، با نگهداري جوجه هاي بوقلمون در هچر به مدت طولاني (بيش از 24 ساعت)، کاهش در ميزان گليکوژن قلب مشاهده مي شود. اين امر نشان مي دهد که نگه داشتن جوجه بوقلمون ها در هچر براي مدت طولاني بعد از هچ تنش ايجاد مي کند.
اگر گليکوژن قلب زير آستانه بحران باشد، جوجه ها نمي توانند زنده بمانند. جوجه بوقلمون هائي که به مدت بيشتري در هچر نگه داشته شده بودند زودتر به آن آستانه خواهند رسيد.
نتيجه گيري
جوجه بوقلمون هائي که از تخم هاي انبار شده توليد شدند و در هچر به مدت 24 ساعت نگهداري گرديدند در همان اوائل و زودتر از همه خواهند مرد.
آزمايش 5
موضوع مطالعه پنجم اندازه گيري تفاوت مدت زمان مورد نياز براي هچ جوجه بوقلمون از تخم هائي که به مدت 14 روز انبار داري شده اند، بود نسبت به تخمهائي که به مدت 4 روز انبار داري شده اند.
همچنين اين آزمايش بر روي مسائلي نظير: نتايج سوخت و ساز و فعاليت آنزيمهاي گوناگون موثر بر متابوليسم کربوهيدرات ها و همينطور گرفتن مهر تاييدي بر اين مطلب که سوخت و ساز کربوهيدرات ها در جوجه ها در طول مدت زمان نگهداري طولاني تخم تغيير خواهد کرد، متمرکز شده است.
فعاليتهاي داخلي از تخم درآمدن جوجه مشخص است. جوجه بوقلمون از ميان غشا پوسته به طرف کيسه هوائي مي رود و در مرحله خارجي از تخم در آمدن، جوجه بوقلمون پوسته را شکسته و خارج مي شود.
فعاليتهاي جوجه جهت از تخم در آمدن مشخص است. در ابتدا نوک زني داخلي را داريم، يعني جوجه غشا داخلي پوسته را سوراخ کرده و سر خود را وارد کيسه هوائي مي کند و در مرحله بعدي جوجه ها سعي در شکستن پوسته سخت تخم و خروج از آن را دارند.
در هنگام مقايسه مشخص شد که حرکات خروج از تخم در جوجه هاي توليدي از تخمهائي که به مدت 14 روز انبار شده بودند در مقايسه با تخمهائي که به مدت 4 روز انبار داري شده بودند، به طرز معني داري بيشتر طول مي کشد. بدين معني که در جوجه هاي گروه اول، نوک زني داخلي حدود 15 ساعت و نوک زني نهائي و شکستن پوسته تخم و خروج از آن حدود 17 ساعت بيشتر از جوجه هاي گروه دوم طول خواهد کشيد. همچنين مدت زمان ميان نوک زدن داخلي (internal pipping) و نوک زني خارجي (external pipping) نيز در جوجه هاي گروه اول (بدست آمده از تخمهائي که 14 روز انبار شده بودند) حدود 7 ساعت طولاني تر از گروه دوم مي باشد. به طور کلي مي توان گفت که طول مدت هچ کامل در جوجه هاي گروه اول حدود 18 ساعت طولاني تر از جوجه هاي گروه دوم مي باشد.
همچنين جوجه هاي توليدي از تخهاي انبار شده به مدت 14 روز، سطح بيشتري از تجزيه پروتئين را نشان مي دهند که شاهد اين امر نيز بالا بودن غلظت اسيد اوريک پلاسما و فعاليت بالاي آنزيم کبدي G6P (گلوکز 6 فسفات) است.
نتايج اين تحقيقات دلالت بر اين دارد که در تخهائي که به مدت 14 روز انبار مي شوند، ذخاير کربوهيدرات تخليه شده و در نتيجه جنين به منظور تامين انرژي براي تکميل روند رشد خود و خروج از تخم ، از ذخاير پروتئين استفاده مي کند.
همچنين در يک نتيجه گيري کلي مي توان گفت که جوجه بوقلمونهاي حاصل از تخهائي که به مدت 14 روز نگهداري مي شوند، حدود 18 ساعت ديرتر از تخم خارج شده و در طول روند هچ مقدار زيادي پروتئين را مي سوزانند.
اولين دليل اين است که معمولا تخم ماکيان در خود مزارع مورد جوجه کشي قرار نگرفته و براي اين منظور به جوجه کشي هاي صنعتي و تجاري منتقل مي گردند، اما از آنجا که انتقال تخمها از مزارع به مراکز جوجه کشي به طور روزانه منطقي و عملي نمي باشد لذا در بيشتر موارد تخمها را انبار کرده و به صورت هفتگي و يا درهر چند روز يکبار به مراکز جوجه کشي منتقل مي کنند. از طرف ديگر احتمال دارد که تخم ها در اين مراکز نيز براي مدتي انبار شوند که از عمده دلائل اين امر نيز مي توان به موارد زير اشاره داشت:
در مواردي که تخمهاي وارد شده به مراکز جوجه کشي بيش از ظرفيت دستگاه هاي موجود باشد، در اين حالت تا زمان خالي شدن دستگاه ها، تخمها را انبار مي کنند.
همچنين گاهي به دلائل گوناگون نظير: بيماري ها، بالا بودن هزينه هاي توليد و يا کم بودن مصرف گوشت بوقلمون در برخي از فصول سال، امکان دارد که تقاضا براي جوجه ريزي بوقلمون در مزارع پرورشي کم شود، در اينحالت نيز مراکز جوجه کشي مجبور هستند تا زمان برطرف شدن مشکل تخمها را انبار نمايند. همچنين گاهي نيز کمبود تخمهاي توليدي باعث مي گردد تا جوجه کشي ها جهت تکميل حداقل ظرفيت جوجه کشي اقدام به جمع آوري و انبار کردن تخمها نمايند، به طور مثال در طول ماه هاي گرم تابستان به دليل گرمي هوا توليد تخم بوقلمون در ايالات جنوبي آمريکا با کاهش روبرو مي گردد که در اين حالت مديران جوجه کشي جهت تامين تعداد تخمهاي کافي براي قرار دادن در دستگاه ها و تا زمان بوجود آمدن مجدد تقاضا براي جوجه بوقلمون اقدام به جمع آوري و انبار تخم مي نمايند.
به هر حال، عليرغم موارد فوق، انبار کردن تخم معمولا با اثرات منفي بر روي جوجه درآوري و کيفيت جوجه هاي توليدي همراه است به ويژه اگر که موارد علمي و فني در اين مورد مد نظر قرار نگيرد.
معمولا انبار داري تخم هاي بوقلمون به مدت بيش از يک هفته موجب افزايش ناهنجاري و تلفات جنيني گرديده علاوه بر اينکه در مواردي کاهش درصد هچ، افزايش مدت زمان جوجه کشي، کاهش کيفيت جوجه هاي توليد شده و کاهش رشد در آنها نيز مشاهده شده است.
به همين منظور و جهت تعيين بهترين مدت و شرايط انبار داري، تحقيقات بسياري بر روي اين موضوع انجام گرديده است که در ادامه مشاهدات و نتايج يکي از اين تحقيقات به اطلاع مي رسد.
در اين مطالعه پنج آزمايش مجزا جهت تعيين کردن اثرات ناشي از نگهداري طولاني مدت تخم بر قابليت زنده ماندن، رشد جنين و جوجه هاي توليدي انجام گرفت که در تمامي آنها به جز يک آزمايش، تخمهائي که براي 4 روز انبار شده بودند (گروه شاهد) با تخمهائي که به مدت 14 روز انبار شده بودند (گروه آزمايشي) مورد مقايسه قرار گرفتند. همچنين در آزمايش ديگري تخمهائي که به مدت يکروز نگهداشته شده بودند به جاي گروه شاهد قرار گرفتند.
آزمايش اول جهت تعيين اين مطلب که در کدام مرحله توسعه جنيني عمل انبار داري تخم بهترين نتيجه را در کيفيت جوجه توليدي و قابليت جوجه درآوري خواهدداشت انجام گرفت. در اين آزمايش تخمهاي بوقلمون را بلافاصله پس از گذاشته شدن و پيش از انبارداري در دمائي معادل دماي دستگاه جوجه کشي و به مدت 0و 7 و 12 و 14 ساعت گرم کرده (عمل پيش گرم) و پس از ان در دوره هاي گوناگوني مورد انبار داري قرار دادند. نتايج نشان دادند که قدرت جوجه در آوري تخمهاي نطفه داري که به مدت 14 روز انبار داري شده بودند (70%) در مقايسه با تخمهائي که به مدت 4 روز انبارداري شده بودند (77%) کاهش يافت. در نتيجه مي توان گفت که عمل گرم کردن تخم هاي بوقلمون پيش از انبار داري موجب افزايش قدرت جوجه درآوري تخمهاي نطفه دار مي شود اما اين افزايش از لحاظ آماري معني دار و مهم نمي باشد.
تاثير عمل پيش گرم بر جوجه درآوري تخمهاي نطفه دار بوقلمون[center:fb237e7eed]مدت زمان قرارگيري تخمها در معرض گرما (ساعت)[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]قابليت جوجه درآوري تخمها [/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed](به درصد)[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]0[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]73[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]7[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]73[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]12[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]76[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]14[/center:fb237e7eed][center:fb237e7eed]75[/center:fb237e7eed]
جنين تخمهائي که پيش از انبار داري گرم شده بودند، رشد بيشتري را نشان دادند اما نتوانستند سرماي طولاني مدت سردخانه را به آساني تحمل کنند.
آزمايش دوم
در آزمايش دوم از ميکروسکوپ الکتروني براي اندازه گيري تفاوت و تغييرات بوجود آمده در ساختار ترکيب پري ويتيلين (perivitelline) (ساختار اطراف زرده که غالبا غشاء زرده ناميده مي شود) در تخم هاي ذخيره شده بين 1 تا 14 روز استفاده شد.
مشاهدات قبلي نشان داده بودند که ترکيب پري ويتيلين در تخم هاي انبار شده سست و ضعيف مي شود. از آنجا که در اوايل مراحل رشد، جنين به طور مستقيمي با پري ويتيلين در تماس است لذا هرگونه تغيير در ساختار اين غشا مي تواند بر رشد و تمايز جنين تاثير بگذارد.
بررسي ترکيب پري ويتيلين نشان داده که ضخامت دو لايه اصلي ترکيب پري ويتيلين تخم هاي انبار شده در بين روزهاي 1 تا 14 تغيير چنداني نمي کند، اگرچه غلظت يا مقدار ماده سازنده لايه هاي پري ويتيلين در تخم هائي که به مدت 14 روز انبار شده بودند در مقايسه با تخهائي که به مدت يک روز انبار شده بودند کاهش نشان مي دهد.
نتيجه گيري
کاهش استحکام غشاي زرده بعد از انبار کردن ممکن است در نتيجه کاهش غلظت آن باشد.
آزمايشات 3 و 4
مطالعات سوم و چهارم نشان داده اند که 4 روز انبار داري در مقايسه با 14 روز انبار داري، چگونه مي تواند بر عمل سوخت و ساز (متابوليسم) کربو هيدراتها در جنين و جوجه بوقلمون تاثير داشته باشد.
در پايان دوره جوجه کشي، تنها منبع تامين کننده انرژي جنين براي شکستن پوسته تخم و خروج از آن ذخاير کربوهيدرات و بويژه (گليکوژن) مي باشد.
در سومين مطالعه هنگاميکه تراکم گليکوژن در اندامهاي ذخيره کننده اين ماده (قلب و کبد) اندازه گرفته شد، جوجه بوقلمون هاي توليد شده از تخمهائي که به مدت 14 روز انبار داري شده بودند تراکم کمتري از گليکوژن را در قلب داشتند و اين مطلب نشان مي دهد که اينگونه جوجه بوقلمون ها در مقايسه با جوجه هاي توليد شده از تخمهائي که به مدت 4 روز انبار داري شده بودند، گليکوژن بيشتري مصرف کردند.
اين امر ممکن است بدين دليل باشد که جوجه بوقلمون هائي که تخم آنها 14 روز انبار شده بود، زمان بيشتري را براي هچ مصرف کردند (يعني از زماني که جوجه ها به غشا کيسه هوائي نوک زده و آنرا پاره مي کنند تا زماني که جوجه به طور کامل هچ شده و از تخم خارج مي شود.)
همچنين در آزمايش چهارم، با نگهداري جوجه هاي بوقلمون در هچر به مدت طولاني (بيش از 24 ساعت)، کاهش در ميزان گليکوژن قلب مشاهده مي شود. اين امر نشان مي دهد که نگه داشتن جوجه بوقلمون ها در هچر براي مدت طولاني بعد از هچ تنش ايجاد مي کند.
اگر گليکوژن قلب زير آستانه بحران باشد، جوجه ها نمي توانند زنده بمانند. جوجه بوقلمون هائي که به مدت بيشتري در هچر نگه داشته شده بودند زودتر به آن آستانه خواهند رسيد.
نتيجه گيري
جوجه بوقلمون هائي که از تخم هاي انبار شده توليد شدند و در هچر به مدت 24 ساعت نگهداري گرديدند در همان اوائل و زودتر از همه خواهند مرد.
آزمايش 5
موضوع مطالعه پنجم اندازه گيري تفاوت مدت زمان مورد نياز براي هچ جوجه بوقلمون از تخم هائي که به مدت 14 روز انبار داري شده اند، بود نسبت به تخمهائي که به مدت 4 روز انبار داري شده اند.
همچنين اين آزمايش بر روي مسائلي نظير: نتايج سوخت و ساز و فعاليت آنزيمهاي گوناگون موثر بر متابوليسم کربوهيدرات ها و همينطور گرفتن مهر تاييدي بر اين مطلب که سوخت و ساز کربوهيدرات ها در جوجه ها در طول مدت زمان نگهداري طولاني تخم تغيير خواهد کرد، متمرکز شده است.
فعاليتهاي داخلي از تخم درآمدن جوجه مشخص است. جوجه بوقلمون از ميان غشا پوسته به طرف کيسه هوائي مي رود و در مرحله خارجي از تخم در آمدن، جوجه بوقلمون پوسته را شکسته و خارج مي شود.
فعاليتهاي جوجه جهت از تخم در آمدن مشخص است. در ابتدا نوک زني داخلي را داريم، يعني جوجه غشا داخلي پوسته را سوراخ کرده و سر خود را وارد کيسه هوائي مي کند و در مرحله بعدي جوجه ها سعي در شکستن پوسته سخت تخم و خروج از آن را دارند.
در هنگام مقايسه مشخص شد که حرکات خروج از تخم در جوجه هاي توليدي از تخمهائي که به مدت 14 روز انبار شده بودند در مقايسه با تخمهائي که به مدت 4 روز انبار داري شده بودند، به طرز معني داري بيشتر طول مي کشد. بدين معني که در جوجه هاي گروه اول، نوک زني داخلي حدود 15 ساعت و نوک زني نهائي و شکستن پوسته تخم و خروج از آن حدود 17 ساعت بيشتر از جوجه هاي گروه دوم طول خواهد کشيد. همچنين مدت زمان ميان نوک زدن داخلي (internal pipping) و نوک زني خارجي (external pipping) نيز در جوجه هاي گروه اول (بدست آمده از تخمهائي که 14 روز انبار شده بودند) حدود 7 ساعت طولاني تر از گروه دوم مي باشد. به طور کلي مي توان گفت که طول مدت هچ کامل در جوجه هاي گروه اول حدود 18 ساعت طولاني تر از جوجه هاي گروه دوم مي باشد.
همچنين جوجه هاي توليدي از تخهاي انبار شده به مدت 14 روز، سطح بيشتري از تجزيه پروتئين را نشان مي دهند که شاهد اين امر نيز بالا بودن غلظت اسيد اوريک پلاسما و فعاليت بالاي آنزيم کبدي G6P (گلوکز 6 فسفات) است.
نتايج اين تحقيقات دلالت بر اين دارد که در تخهائي که به مدت 14 روز انبار مي شوند، ذخاير کربوهيدرات تخليه شده و در نتيجه جنين به منظور تامين انرژي براي تکميل روند رشد خود و خروج از تخم ، از ذخاير پروتئين استفاده مي کند.
همچنين در يک نتيجه گيري کلي مي توان گفت که جوجه بوقلمونهاي حاصل از تخهائي که به مدت 14 روز نگهداري مي شوند، حدود 18 ساعت ديرتر از تخم خارج شده و در طول روند هچ مقدار زيادي پروتئين را مي سوزانند.