Dr.Hossein.M.Al
02-04-2011, 02:35 PM
کمبود منيزيم (هيپومنيزمی) : [تتانی]
بدن گاو دارای ذخايری از منيزيم است که قسمت عمده آن در استخواﻧﻬای دنده و مهرهها نگهداری میشود. در مواقعی که در دامهای جوان، کمبود منيزيم اتفاق می افتد، به ميزان زيادی می توانند از ذخيره منيزيم استخواﻧﻬايشان استفاده کن ند. ولی دامهای بالغ به علت عدم توانايي از ذخاير منيزيمي در اثر بروز تلف می شوند.
بنابراين تامين منيزيم از طريق Tetany جيره غذايی در نشخوار کنندگان امری حياتی است. منيزيم از طريق ادرار، مدفوع و شير دفع می شود و تنظيم بين منيزيم سرم خون (بدن ) و منيزيم را که حيوان روزانه از دست می دهد از طريق جذب منيزيم از دستگاه کوارش صورت می گيرد. بنابراين تامين منيزيم در جيره غذای نشخوارکنندگان ضروری است.
در گوساله ها تاسن 1 ماهگی، منيزيم هم از روده کوچک و هم از روده بزرگ جذب (انتشار ساده ) می شود . با افزايش سن دام و فعال ش دن شکمبه، منيزيم از طريق شکمبه (انتقال فعال) جذب میشود. علت متداول بودن کمبود منيزيم در دامهای مسن تر،متراکم بودن ساختمان استخوان آﻧﻬا می باشد . ولی در گاوهای جوان شبکه استخوانی باز است و ذخيره منيزيم به سهولت در دسترس میباشد.
هيپومنيزيمی در گوساله هايی که عمدتاً از شير مادر تغذيه می آنند و غالباً مکمل به آﻧﻬا داده نمی شود بيشتر از گوساله های همسنی هستند که علاوه بر شير از غذای مکمل هم استفاده می کنند. زيرا ميزان منيزيم شير بسيار ناچيز است.
عوامل مستعد کننده کمبود منيزيم:
1) داروهايی که باعث افزايش ادرار می شود (مثل فروزمايد)
2) وقتی دام دچار اسهال های مداوم شود . (مانع از توقف مواد غذايی در دستگاه گوارش و میشود) mg جذب
3) دامهای پرشير بيشتر در معرض کاهش منيزيم خون قرار دارند.
4) گرسنگی دام بمدت 24 48 ساعت، باعث کاهش عيار منيزيم میشود.
5) افزايش پروتئين جيره به علت اينکه در شکمبه توليد آمونياک زيادی می کند و باعث کمبود منيزيم میشود.
6) استفاده از کودهای آمونيوم بميران زياد باعث توليد آمونياک درشکمبه شده و جذب منيزيم را کاهش میدهند.
7) وجود پتاسيم زياد مانع از جذب منيزيم گياه میشود.
8) فعاليت غده تيروئيد (هيپرتيروئيد) باعث کاهش منيزيم سرم میشود. در اوايل وجود دارد، فعاليت N.E.B شيرواری در گاو که تيروئيد افزايش میيابد.
9) جايگاه هاي بدون سرپناه در هوای سرد و مرطوب و طوفانی از عوامل مهم در کمبود منيزيم میباشند. اين عامل به دليل دفع زياد ادرار و مصرف نکردن غذا و آزاد شدن هورمون استرس (آدرنالين) باعث کاهش منيزيم میشود.
10 ) افزايش آلمينيوم جيره مانع از جذب منيزيم میشود.
(Hypo magnesium Tetany) کزاز شيرواری اسامي ديگر اين بيماري عبارت است از:
، (Grass Tetany) کزاز علفی ، (Lactation Tetany) کزاز شيرواری (Wheat Pasture Poisoning) و مسموميت مرتع گندم (Grass Staggers) گيجی علفی اين بيماری خاص نشخوارگنندگان است (اکثر در گاوهای شيری ديده میشود) علت بروز اين بيماری کاهش منيزيم سرم است و در صورت عدم درمان بموقع بيماری کشنده است و مرگ بر اثر اختلالات تنفسی اتفاق میافتد.
اين بيماری در گاوهای شيری بيشتر در سنين 4 7 سالگی و در دوماه پس از زايش بيشتر ديده می شود. ولی بيماری می تواند در گاوهای گوشتی، گوساله ها، تليسه ها و گاوهای خشک هم ديده شود. dlit ميزان منيزيم سرم در نشخوار کنندگان 1/ 3 7 mg dlit است. در بيما ران کمبود منيزيم مزان آن به 1 می - mg رسد.
پاتوژنز: کاهش منيزيم سرم، آزاد شدن استيل کولين را تسهيل میکند و منجر به بروز تتانی می شود . البته ميزان کاهش نشان می دهد و شايد دليل وجود علائم C.S.F منيزيم عصبی کاهش منيزيم مغز باشد. وقتی دام بمدت 24 48 ساعت گرسنگی بکشد و يا در هوای بارانی و باد باشد، هورمون آدرنالين ترشح می شود که هورمون استرس است و دارای اثر ليپوليتيک می - باشد.
در نتيجه ذخاير چربی تجزيه میشود.
علائم بالينی:
بيماری به سه فرم ديده میشود:
فرم حاد ⇐ دام از چرا کردن دست می کشد. انقباض و انبساط آنی ماهيچه ها و گوش ها را از خود نشان می دهد و گوشش را مرتباً میچرخاند. دام بسيار تحريك پذير است و در اثر وارد کردن تحريک نعره می کشد و به اين طرف و آنطرف ديوانه وار فرار می کند. همچنين دام دچار دندان قروچه و عدم ت عادل است و روی زمين افتاده و دچار تتانی در دست و پاها میشود.
نيستاگموس، ترشح ، opistotonus در اين مدت دام دچار کف در دهان، پوشانده شدن چشم بوسيله پلک سوم، انقباض پلک ها (چشمها از حدقه بيرون زده ) و سيخ شدن گوشها میشود.
بين حملات تشنج، دام کاملاً آرام روی زمين دراز می کشد ولی در اثر تحريک يا لمس حيوان، دچار تشنج شده و ممکن است در طی يکی از اين حملات ،تلف شود. تعداد تنفس و پالس قلبی افزايش می يابد و دمای بدن به علت انقباضات عضلانی ممکن است به 40 تا 41 درجه برسد. اين فرم بيماری به درمان خوب جواب میدهد.
فرم تحت حاد ⇐ در اين نوع بمدت 3 الی 4 روز حيوان کم اشتهايی مختصری را نشان می دهد. سپس حرکات پاهای حيوان ناموزون می شود و دچارعدم تعادل می گردد و در مقابل تحريک برای واداشتن حيوان به حرکت، مقاومت می کند.
حيوان مرتباً سرش را تکان می دهد و تعداد دفعات ادرار و مدفوع افزايش و ميزان توليد شير و حرکات شکمبه کاهش میيابد. دام دچار لرزش عضلانی و تتانی خفيف در پاها است و چفت شدن فک ها) است . تتانی در دام ) Trismus حيوان دچار بصورت خفيف ديده می شود و حيوان سرش را عقب نگه می - دارد.
ايجاد صدا يا حرکات ناگهانی و يا لمس دام، منجر به بروز تشنج در دام میشود. حيوانی که علائم فرم تحت حاد را نشان می دهد ممکن است طي چند روز بهبود يافته و يا زمين گير شده و به فرم حاد بيماری گرفتار شود. اين فرم بيماری به درمان جواب می دهد ولی تمايل زيادی به عود بيماری دارد.
فرم مزمن ⇐ در تعداد زيادی از دامهای گله، ميزان منيزيم سرم کمتر از حد طبيعی است ولی علائمی را نشان نمی دهند.
فقط تعداد کمی از دامهای گله علائم مبهمی مثل گيجی، تنبلی، تغير اشتها و برخی مواقع تعدادی از علائم اصلی بيماری را نشان میدهند.
تشخيص تفريقی:
بيماری را بايد از مسموميت با سرب، هاری و فرم عصبی کتوز تفريق داد. البته اين بيماری می تواند با تب شير و کتوز بصورت توام بروز نمايد. درمان: % الف) تجويز محلول های حاوی منيزيم و کلسيم ( 25 بروگلوکونات کلسيم و 5% هيپوفسفيت من يزيم ).
از اين CMP و 500 سي سي هم محلول IV محلول 500 سي سي به صورت بصورت همزمان تزريق میکنيم. SC بصورت ب )تجويز محلول منيزيم ( 20 % سولفات منيزيم) 200 تا 300 سی سی از محلول 20 % سولفات منيزيم تزرق می کنيم . چون عيار منيزيم با اين IV بصورت ترزيق پس از 3 سا عت در خون کاهش می يابد، بهتر است که SC 200 از محلول 50 % سولفات منيزيم بصورت cc همزمان تزريق شود. ج) محلول منيزيم ( 15 % لاکتات منيزيم) 200 تا 400 سي سي از محلول 25 % لاکتات منيزيم تزريق شود. IV بصورت لاکتات منيزيم بمدت طولانی در خون باق ی می ماند و عيار منيزيم را بالا نگه میدارد. خالی از خطر نيست I.V * تزريق املاح منيزيم بصورت زيرا روی بصل النخاع و قلب تاثير سوء دارد و می تواند باعث اختلالات تنفسی و مرگ دام شود . در صورت مشاهده چنين عوارضی بلافاصله تزريق منيزيم را قطع می کنيم 100 از محلول 10 % از (بروگلوکونات کلسيم را بصورت cc و به دام تزريق میکنيم. IV بهترين روش درمان استفاده از محلول سولفات منيزيم میباشد. پيشگيری: خوراندن املاح منيزيم از بروز بيماری پيشگيری می کند.
60 اکسيد منيزيم بصورت خوراکی (روزانه) gr ← گاو 7 اکسيد منيزيم بصورت خوراکی (روزانه) gr ← گوسفند در مناطق بارانی حتماً برای دام سرپناه در نظر گرفته شود. اضافه کردن کودهای منيزيم به زمين های کشت علوفه و کم کردن کودهای پتاسی. کمبود منيزيم در گوسالهها (Hypomagnesaemia Tetany of calves) ميزان منيزيم شير زياد نيست ولی به علت بالا بودن قدرت جذب منيزيم، توسط گوساله های شيرخوار، کمبود منيزيم در ابتدا ظاهر نمی شود. ولی با افزايش سن گوساله ها که توام با افزايش نياز به م نيزيم است، منيزيم شير کفاف نيازهای گوساله را نمی دهد و دام دچار کمبود منيزيم میشود.
گوساله هايی که به کمبود منيزيم حساسترند، عبارتند از:
1) گوساله های که فقط از شير استفاده می کنند.
2) گوساله هايی که سرعت رشد بيستری دارند و وزن آﻧﻬا بيشتر است.
3) گوساله هايی که شير بيشتری میخورند
4) گوساله هايی که بيشتر دچار اسهال می شوند.
5) گوساله هايی که در زمستان بدنيا می - آيند.
6) گوساله هايی که غذای خوبی به آﻧﻬا داده نمیشود.
7) گوساله های 2 تا 4 ماهه
8) گوساله هايی که مرتباً مواد فيبروزی بستر خود را میجوند، به علت بروز ترشح بزاق و دفع منيزيم از طريق مدفوع به (Salivation) بيماری حساسترند.
علائم بالينی:
گوساله مداوماً گوش خود را می چرخاند و حرکت می - دهد. دمای بدن معمولی است ولی با پالس قلب افزايش می - می شود. لرزش عضلانی دارد و Hyperesthesia يابد. دام دچار با پاهای خود به شکمش لگد می زند. قادر به آشاميدن دارد. (Frothy Salivation) آب نيست و بزاق کفآلود همچنين عضلات دستها و پاها و فک دچار انقباض هستند. دام زمينگير است و سرش را مرتباً عقب می کشد و تعداد دفعات ادرار و مدفوع افزايش میيابد.
در گوساله های بزرگتر نيم ساعت پس از شروع علائم، مرگ اتفاق می افتد. ولی در گوساله های کم سن ممکن است دام موقتاً بهبود پيدا کند ولی در حملات بعدی بيماری، دام تلف شود.
تشخيص تفريقی:
اين بيماری را بايد از مسموميت با سرب، و بيماری A آنتروتوکسمی، کمبود ويتامين تفريق (Polio encephalo malacia) PEM پوليوآنسفالومالاسی داد. درمان: 100 cc محلول 10 % سولفات منيزيم به ميزان I.V تزريق بمدت يکروز دام را کفايت می کند (چون منيزيم استخواﻧﻬا هم کاهش پيدا کرده است ). بايد علاوه بر تزريق سولفات منيزيم از اکسيد منيزيم يا کربنات منيزيم بصورت خوراکی هم استفاده نمود که
اين ميران عبارت است از :
1(روزانه) gr 5 هفتگی - 2 (روزانه) gr 5 تا 10 هفتگی - 3 (روزانه) gr 10 تا 60 هفتگی - اگر از کربنات منيزيم استفاده می کنيم اين ارقام را بايد دو برابر کنيم. * برای تخفيف علائم تشنج می توان از کلرال هيدرات و ديازپام استفاده کرد. پيشگيری: بايد در جيره گوساله ها از اکسيد يا کربنات کلسيم و همچنين از يونجه بعنوان بخشی از جيره استفاده نمود.
بدن گاو دارای ذخايری از منيزيم است که قسمت عمده آن در استخواﻧﻬای دنده و مهرهها نگهداری میشود. در مواقعی که در دامهای جوان، کمبود منيزيم اتفاق می افتد، به ميزان زيادی می توانند از ذخيره منيزيم استخواﻧﻬايشان استفاده کن ند. ولی دامهای بالغ به علت عدم توانايي از ذخاير منيزيمي در اثر بروز تلف می شوند.
بنابراين تامين منيزيم از طريق Tetany جيره غذايی در نشخوار کنندگان امری حياتی است. منيزيم از طريق ادرار، مدفوع و شير دفع می شود و تنظيم بين منيزيم سرم خون (بدن ) و منيزيم را که حيوان روزانه از دست می دهد از طريق جذب منيزيم از دستگاه کوارش صورت می گيرد. بنابراين تامين منيزيم در جيره غذای نشخوارکنندگان ضروری است.
در گوساله ها تاسن 1 ماهگی، منيزيم هم از روده کوچک و هم از روده بزرگ جذب (انتشار ساده ) می شود . با افزايش سن دام و فعال ش دن شکمبه، منيزيم از طريق شکمبه (انتقال فعال) جذب میشود. علت متداول بودن کمبود منيزيم در دامهای مسن تر،متراکم بودن ساختمان استخوان آﻧﻬا می باشد . ولی در گاوهای جوان شبکه استخوانی باز است و ذخيره منيزيم به سهولت در دسترس میباشد.
هيپومنيزيمی در گوساله هايی که عمدتاً از شير مادر تغذيه می آنند و غالباً مکمل به آﻧﻬا داده نمی شود بيشتر از گوساله های همسنی هستند که علاوه بر شير از غذای مکمل هم استفاده می کنند. زيرا ميزان منيزيم شير بسيار ناچيز است.
عوامل مستعد کننده کمبود منيزيم:
1) داروهايی که باعث افزايش ادرار می شود (مثل فروزمايد)
2) وقتی دام دچار اسهال های مداوم شود . (مانع از توقف مواد غذايی در دستگاه گوارش و میشود) mg جذب
3) دامهای پرشير بيشتر در معرض کاهش منيزيم خون قرار دارند.
4) گرسنگی دام بمدت 24 48 ساعت، باعث کاهش عيار منيزيم میشود.
5) افزايش پروتئين جيره به علت اينکه در شکمبه توليد آمونياک زيادی می کند و باعث کمبود منيزيم میشود.
6) استفاده از کودهای آمونيوم بميران زياد باعث توليد آمونياک درشکمبه شده و جذب منيزيم را کاهش میدهند.
7) وجود پتاسيم زياد مانع از جذب منيزيم گياه میشود.
8) فعاليت غده تيروئيد (هيپرتيروئيد) باعث کاهش منيزيم سرم میشود. در اوايل وجود دارد، فعاليت N.E.B شيرواری در گاو که تيروئيد افزايش میيابد.
9) جايگاه هاي بدون سرپناه در هوای سرد و مرطوب و طوفانی از عوامل مهم در کمبود منيزيم میباشند. اين عامل به دليل دفع زياد ادرار و مصرف نکردن غذا و آزاد شدن هورمون استرس (آدرنالين) باعث کاهش منيزيم میشود.
10 ) افزايش آلمينيوم جيره مانع از جذب منيزيم میشود.
(Hypo magnesium Tetany) کزاز شيرواری اسامي ديگر اين بيماري عبارت است از:
، (Grass Tetany) کزاز علفی ، (Lactation Tetany) کزاز شيرواری (Wheat Pasture Poisoning) و مسموميت مرتع گندم (Grass Staggers) گيجی علفی اين بيماری خاص نشخوارگنندگان است (اکثر در گاوهای شيری ديده میشود) علت بروز اين بيماری کاهش منيزيم سرم است و در صورت عدم درمان بموقع بيماری کشنده است و مرگ بر اثر اختلالات تنفسی اتفاق میافتد.
اين بيماری در گاوهای شيری بيشتر در سنين 4 7 سالگی و در دوماه پس از زايش بيشتر ديده می شود. ولی بيماری می تواند در گاوهای گوشتی، گوساله ها، تليسه ها و گاوهای خشک هم ديده شود. dlit ميزان منيزيم سرم در نشخوار کنندگان 1/ 3 7 mg dlit است. در بيما ران کمبود منيزيم مزان آن به 1 می - mg رسد.
پاتوژنز: کاهش منيزيم سرم، آزاد شدن استيل کولين را تسهيل میکند و منجر به بروز تتانی می شود . البته ميزان کاهش نشان می دهد و شايد دليل وجود علائم C.S.F منيزيم عصبی کاهش منيزيم مغز باشد. وقتی دام بمدت 24 48 ساعت گرسنگی بکشد و يا در هوای بارانی و باد باشد، هورمون آدرنالين ترشح می شود که هورمون استرس است و دارای اثر ليپوليتيک می - باشد.
در نتيجه ذخاير چربی تجزيه میشود.
علائم بالينی:
بيماری به سه فرم ديده میشود:
فرم حاد ⇐ دام از چرا کردن دست می کشد. انقباض و انبساط آنی ماهيچه ها و گوش ها را از خود نشان می دهد و گوشش را مرتباً میچرخاند. دام بسيار تحريك پذير است و در اثر وارد کردن تحريک نعره می کشد و به اين طرف و آنطرف ديوانه وار فرار می کند. همچنين دام دچار دندان قروچه و عدم ت عادل است و روی زمين افتاده و دچار تتانی در دست و پاها میشود.
نيستاگموس، ترشح ، opistotonus در اين مدت دام دچار کف در دهان، پوشانده شدن چشم بوسيله پلک سوم، انقباض پلک ها (چشمها از حدقه بيرون زده ) و سيخ شدن گوشها میشود.
بين حملات تشنج، دام کاملاً آرام روی زمين دراز می کشد ولی در اثر تحريک يا لمس حيوان، دچار تشنج شده و ممکن است در طی يکی از اين حملات ،تلف شود. تعداد تنفس و پالس قلبی افزايش می يابد و دمای بدن به علت انقباضات عضلانی ممکن است به 40 تا 41 درجه برسد. اين فرم بيماری به درمان خوب جواب میدهد.
فرم تحت حاد ⇐ در اين نوع بمدت 3 الی 4 روز حيوان کم اشتهايی مختصری را نشان می دهد. سپس حرکات پاهای حيوان ناموزون می شود و دچارعدم تعادل می گردد و در مقابل تحريک برای واداشتن حيوان به حرکت، مقاومت می کند.
حيوان مرتباً سرش را تکان می دهد و تعداد دفعات ادرار و مدفوع افزايش و ميزان توليد شير و حرکات شکمبه کاهش میيابد. دام دچار لرزش عضلانی و تتانی خفيف در پاها است و چفت شدن فک ها) است . تتانی در دام ) Trismus حيوان دچار بصورت خفيف ديده می شود و حيوان سرش را عقب نگه می - دارد.
ايجاد صدا يا حرکات ناگهانی و يا لمس دام، منجر به بروز تشنج در دام میشود. حيوانی که علائم فرم تحت حاد را نشان می دهد ممکن است طي چند روز بهبود يافته و يا زمين گير شده و به فرم حاد بيماری گرفتار شود. اين فرم بيماری به درمان جواب می دهد ولی تمايل زيادی به عود بيماری دارد.
فرم مزمن ⇐ در تعداد زيادی از دامهای گله، ميزان منيزيم سرم کمتر از حد طبيعی است ولی علائمی را نشان نمی دهند.
فقط تعداد کمی از دامهای گله علائم مبهمی مثل گيجی، تنبلی، تغير اشتها و برخی مواقع تعدادی از علائم اصلی بيماری را نشان میدهند.
تشخيص تفريقی:
بيماری را بايد از مسموميت با سرب، هاری و فرم عصبی کتوز تفريق داد. البته اين بيماری می تواند با تب شير و کتوز بصورت توام بروز نمايد. درمان: % الف) تجويز محلول های حاوی منيزيم و کلسيم ( 25 بروگلوکونات کلسيم و 5% هيپوفسفيت من يزيم ).
از اين CMP و 500 سي سي هم محلول IV محلول 500 سي سي به صورت بصورت همزمان تزريق میکنيم. SC بصورت ب )تجويز محلول منيزيم ( 20 % سولفات منيزيم) 200 تا 300 سی سی از محلول 20 % سولفات منيزيم تزرق می کنيم . چون عيار منيزيم با اين IV بصورت ترزيق پس از 3 سا عت در خون کاهش می يابد، بهتر است که SC 200 از محلول 50 % سولفات منيزيم بصورت cc همزمان تزريق شود. ج) محلول منيزيم ( 15 % لاکتات منيزيم) 200 تا 400 سي سي از محلول 25 % لاکتات منيزيم تزريق شود. IV بصورت لاکتات منيزيم بمدت طولانی در خون باق ی می ماند و عيار منيزيم را بالا نگه میدارد. خالی از خطر نيست I.V * تزريق املاح منيزيم بصورت زيرا روی بصل النخاع و قلب تاثير سوء دارد و می تواند باعث اختلالات تنفسی و مرگ دام شود . در صورت مشاهده چنين عوارضی بلافاصله تزريق منيزيم را قطع می کنيم 100 از محلول 10 % از (بروگلوکونات کلسيم را بصورت cc و به دام تزريق میکنيم. IV بهترين روش درمان استفاده از محلول سولفات منيزيم میباشد. پيشگيری: خوراندن املاح منيزيم از بروز بيماری پيشگيری می کند.
60 اکسيد منيزيم بصورت خوراکی (روزانه) gr ← گاو 7 اکسيد منيزيم بصورت خوراکی (روزانه) gr ← گوسفند در مناطق بارانی حتماً برای دام سرپناه در نظر گرفته شود. اضافه کردن کودهای منيزيم به زمين های کشت علوفه و کم کردن کودهای پتاسی. کمبود منيزيم در گوسالهها (Hypomagnesaemia Tetany of calves) ميزان منيزيم شير زياد نيست ولی به علت بالا بودن قدرت جذب منيزيم، توسط گوساله های شيرخوار، کمبود منيزيم در ابتدا ظاهر نمی شود. ولی با افزايش سن گوساله ها که توام با افزايش نياز به م نيزيم است، منيزيم شير کفاف نيازهای گوساله را نمی دهد و دام دچار کمبود منيزيم میشود.
گوساله هايی که به کمبود منيزيم حساسترند، عبارتند از:
1) گوساله های که فقط از شير استفاده می کنند.
2) گوساله هايی که سرعت رشد بيستری دارند و وزن آﻧﻬا بيشتر است.
3) گوساله هايی که شير بيشتری میخورند
4) گوساله هايی که بيشتر دچار اسهال می شوند.
5) گوساله هايی که در زمستان بدنيا می - آيند.
6) گوساله هايی که غذای خوبی به آﻧﻬا داده نمیشود.
7) گوساله های 2 تا 4 ماهه
8) گوساله هايی که مرتباً مواد فيبروزی بستر خود را میجوند، به علت بروز ترشح بزاق و دفع منيزيم از طريق مدفوع به (Salivation) بيماری حساسترند.
علائم بالينی:
گوساله مداوماً گوش خود را می چرخاند و حرکت می - دهد. دمای بدن معمولی است ولی با پالس قلب افزايش می - می شود. لرزش عضلانی دارد و Hyperesthesia يابد. دام دچار با پاهای خود به شکمش لگد می زند. قادر به آشاميدن دارد. (Frothy Salivation) آب نيست و بزاق کفآلود همچنين عضلات دستها و پاها و فک دچار انقباض هستند. دام زمينگير است و سرش را مرتباً عقب می کشد و تعداد دفعات ادرار و مدفوع افزايش میيابد.
در گوساله های بزرگتر نيم ساعت پس از شروع علائم، مرگ اتفاق می افتد. ولی در گوساله های کم سن ممکن است دام موقتاً بهبود پيدا کند ولی در حملات بعدی بيماری، دام تلف شود.
تشخيص تفريقی:
اين بيماری را بايد از مسموميت با سرب، و بيماری A آنتروتوکسمی، کمبود ويتامين تفريق (Polio encephalo malacia) PEM پوليوآنسفالومالاسی داد. درمان: 100 cc محلول 10 % سولفات منيزيم به ميزان I.V تزريق بمدت يکروز دام را کفايت می کند (چون منيزيم استخواﻧﻬا هم کاهش پيدا کرده است ). بايد علاوه بر تزريق سولفات منيزيم از اکسيد منيزيم يا کربنات منيزيم بصورت خوراکی هم استفاده نمود که
اين ميران عبارت است از :
1(روزانه) gr 5 هفتگی - 2 (روزانه) gr 5 تا 10 هفتگی - 3 (روزانه) gr 10 تا 60 هفتگی - اگر از کربنات منيزيم استفاده می کنيم اين ارقام را بايد دو برابر کنيم. * برای تخفيف علائم تشنج می توان از کلرال هيدرات و ديازپام استفاده کرد. پيشگيری: بايد در جيره گوساله ها از اکسيد يا کربنات کلسيم و همچنين از يونجه بعنوان بخشی از جيره استفاده نمود.