Dr.Vahidi
02-25-2011, 04:55 PM
استاندارد دوبرمن
کشور منشاء نژاد : آلمان
شماره استاندارد fci : 143
نوع بهره برداری : همدم، سگ کار و نگهبان
تقسیم بندی FCI :
گروه دوم بخش اول سگهای پینچر و اشنازر
خلاصه ای از تاریخچه :
دوبرمن تنها سگ آلمانی است که نام نژادی خود را از پرورش دهنده اولیه خود یعنی فردریش لوئیز دوبرمن بدست آورده است .
او که مامور جمع آوری مالیات قصابی ها و زمانی مامور جمع آوری و نگهداری سگها بوده و قانونا حق جمع آوری تمام سگهای ولگرد را داشته است .
وی حیواناتی را که از این طریق بدست می آورد بالاخص سگهایی که واجد ویژگی های برجسته ای بودند پرورش میداد.
به این سگها سگ قصابی گفته میشد که از نظر نژادی نسبتا خالص بوده و نقش بسیار مهمی در شکل گیری نژاد دوبرمن داشته اند.
این سگهای تیپ اولیه نژاد روت وایلر بوده که با تیپی از سگهای گله آمیخته بودند و به سگ سیاه با مشخصه های قرمز قهوه ای معروف بودند.
بنابراین میتوان گفت در 1870 دوبرمن ترکیبی از این نژادها بوده است. فردریش دوبرمن این نژاد را نه فقط بخاطر هوشیاری اش بلکه بیشتر به عنوان یک سگ گارد و پلیس مورد استفاده واقع میشدند و همین امر سبب گردید تا این سگها به سگ
ژاندرام معروف شوند. هم چنین این سگها را برای کنترل جانوران موذی بکار میبردند.
از ضروریات این نژاد جثه بدنی متوسط و نیرومند و عضلانی است و علیرغم ماهیت ذاتی اش سگی خوش طرح و زیبا با حالتی اصیل و اشرافی است که خطوط بدنی دوبرمن را میتوان گواهی برای این گفته دانست دوبرمن سگ همدم ، سگ کار
و نگهبان و سگ خانواده است.
خصوصیات عمومی :
دوبرمن دارای جثه ای متوسط با ساختار بدنی قوی و عضلانی با خطوطی زیبا و خوش نقش در بدن و ظاهری مغرور است که خصوصیات ظاهری عنوان شده از او تصویری ایده ال از سگی مناسب را مجسم میسازد.
خصوصیات مهم :
بدن دوبرمن بویژه در نرها تقریبا چهار گوش بوده و طول بدن از جلوی شانه تا نشیمنگاه نباید از جدوگاه بیشتر باشد البته 5 درصد طول بیشتر در نرها و 10 درصد در ماده ها قابل قبول است.
http://dl2.aryapdf.com/images/cv3mwhwmzaltfis3smja.jpg
رفتار و خلق و خو
سگهای دوبرمن خویی دوستانه و گرم دارند. این سگ نسبت به افراد خانواده وفادار و فداکار بوده و عاشق بچه هاست.
خلقی متناسب و متعادل توام با هوشیاری و ذکاوت متوسط در این نژاد مورد پسند و مطلوب میباشد.
دوبرمن قدرت یادگیری سریعی داشته و از کار لذت میبرد. دوبرمن شجاع و مقاوم و سرسخت بوده و از ویژگی های ارزشمند این نژاد اعتماد به نفس و جسارت است همچنین سازگاری با شرایط از سایر ویژگی های این نژاد است.
سر:
ناحیه جمجمه : قوی و متناسب با بدن بوده و اگر از قله جمجمه نگاه شود سر به شکل گوه و کند دیده میشود. در مشاهده از جلو خط تاجی روی سر میبایست تقریبا هم سطح گوشها بوده و پایین تر نباشد.
خط پوزه تقریبا بطور مستقیم به سمت خط فوقانی جمجمه امتداد یافته و با انحنایی به آرامی به خط گردن میرسد. ناحیه مژه های فوقانی بدون بیرون زدگی قابل توجهی به خوبی توسعه یافته است.
شیار پیشانی قابل مشاهده بوده، و پس سر چندان واضح و نمایان نیست. در مشاهده سر از جلو، بالا و جوانب نواحی محدب و برآمده نباید وجود داشته باشد.
برجستگی ملایمی که ما بین انتهای استخوان فک بالاو استخوان گونه وجود دارد نسبت به کل سر متناسب و متوازن بوده و عضلات سر می یابد تکامل یافته و مناسب باشند.
استاپ : ناچیز بوده ولی به شکل قابل توجهی توسعه یافته است.
ناحیه صورت
بینی : منخرین تکامل یافته، وسیع با سوراخ های بزرگ و بطور کلی بدون بیرون زدگی، بینی در سگ های سیاه رنگ به رنگ سیاهو در سگهای قهوه ای با سایه های روشن تر دیده میشود.
پوزه: پوزه میباست نسبت درستی با امتداد فوقانی سر داشته و شدیدا تکامل یافته و عمیق باشد. حفره دهانی عریض و تا حد دندان های آسیای بزرگ میرسد. پوزه با عمق مناسب منطقه دندان های پیش بالا و پایین را می پوشاند.
آویزه لب بالا: محکم و سفت و نزدیک آرواره واقع شده و ضامن خوب بسته شدن دهان است. رنگدانه های لثه معمولا سیاه بوده ولی در سگهای قهوه ای سایه های روشن تری دیده میشود.
فک ها و دندان ها : فک های بالا و پایین قوی و عریض هستند دندان ها حالت قیچی دارند و به تعداد 42 عدد به شکل صحیح در جایگاه خود واقع شده و اندازه طبیعی دارند.
چشمها: متوسط، بیضی شکل و تیره رنگ بوده و در سگهای قهوه ای چشمها روشن تر است. پلکها در وضعیتی مناسب و پوشیده از مو هستند. طاسی اطراف چشم فوق العاده نامطلوب است.
گوشها: گوش سگ های دوبرمن در بالای سر واقع شده و به شکل ایستاده حمل میشوند و به تناسب سر با طولی مناسب بریده میشوند.در کشورهایی که قطع گوش غیر مجاز باشد گوشهای اصلاح نشده و طبیعی می بایست با هم مساوی
باشند.
گردن
گردن می بایست دارای طولی مناسب بوده و متناسب با سر و تنه باشد. گردن معمولا خشک و عضلانی است. خطوط خارجی گردن به تدریج صعود میکند و با ملایمت انحنا می یابد .
گردن به سمت بالا حمل میشود و حالتی اشرافی به حیوان میدهد.
http://dl2.aryapdf.com/images/66c4ub2jblalr11gf0t.jpg
بدن
جدوگاه : مرتفع ترین نقطه بدن بوده و بخصوص در نرها بخوبی قابل تشخیص میباشد و بدین طریق میزان شیب خط پشتی از سمت کپل به طرف جدوگاه حالتی صعودی می یابد.
پشت : کوتاه و محکم با پهنایی خوب و ساختار عضلانی مناسب.
کمر: با پهنا و ساختار عضلانی خوب و مناسب، در سگهای ماده کمری طویل تر که مناسب زمان شیرواری است ارجح میباشد.
کپل : با افتادگی ملایم، از دنبالچه تا ریشه دم به طور محسوسی محکم است. کپل ظاهری نسبتا گرد داشته نه خیلی صاف و نه دارای افتادگی و شیب قابل توجه ای است. وسعت و پهنای کپل ایده آل و دارای ساختار عضلانی مناسبی است.
سینه : طول و عمق سینه متناسب با طول بدن بوده و عمق دنده ها ( عمق سینه ) تقریبا 50 درصد قامت سگ تا جدوگاه حیوان است. سینه می بایست واجد پهنای خوبی بوده و جلوی سینه بخوبی تکامل یافته باشد.
شکم و خط زیر شکم : خط زیر شکم از انتهای جناغ سینه تا لگن به شکل قابل توجهی به بالا کشیده شده است.
دم در بالا واقع شده و کوتاه بریده میشود بطوریکه تقریبا دو مهره دمی قابل رویت باقی بماند. در کشورهایی که قطع دم از نظر قانونی غیرمجاز میباشد دم به شکل طبیعی خود باقی میماند.
اندامها
اندام قدامی ( دستها) : پاهای جلویی (دستها) از تمام زوایا تقریبا مستقیم و عمود بر زمین بوده و نیرومند و قوی میباشد.
شانه ها : تیغه کتف در نزدیک سینه قرار گرفته و دارای ساختار غضلانی خوب در دو طرف بوده و تا نوک مهره های سینه ای میرسد.
تیغه کتف تا حد ممکن شیب دار و افتادگی داشته( به طرف پشت و عقب بدن) و زاویه آن با خط افق تقریبا 50 درجه است.
بالای بازو : با طولی مناسب و بخوبی عضلانی ، بالای بازو و تیغه کتف زاویه 105 تا100 درجه تشکیل میدهد.
بازو: بسته و چسبیده به بدن بوده و تمایلی به خارج ندارد.
پایین بازو : قوی و صاف ( مستقیم) با ساختار عضلانی مناسب و طولی سازگار و موزون با کل بدن.
مچ : قوی
متارکاپ(بخلق) : با استخوان بندی قوی که از نمای جلو صاف و مستقیم دیده میشود و در نمای جانبی فقط کمی ( 10 درجه ) افتادگی دارد.
پنجه های جلو : کوتاه و محکم، انگشتان با خمیدگی و انحنای مناسب به سمت جلو، ناخن ها کوتاه و سیاه.
اندان خلفی ( پاها) : لازم است اندام خلفی دوبرمن را به سبب تکامل و توسعه خوب عضلات لگنی( عریض و مدور) در منطقه کپل از ناحیه عقب مشاهده کرد. عضلاتی که از ناحیه لگن به بالا و پایین زانو امتداد می یابند به شکل مناسبی در
نواحی ران، زانو و ساق توسعه یافته اند. پاهای خلفی قوی، مستقیم و در حالت ایستاده موازی هم هستند.
بالای زانو : با طول و پهنایی مناسب و ساختار عضلانی خوب و زاویه مناسب در مفصل رانی لگنی است. این زاویه نسبت به سطح افق حدود 80-85 درجه است.
زانو: مفصل زانو قوی و از قسمت های بالا و پایین زانو شکل گرفته و کاسه مفصلی مناسبی ایجاد مینماید.
زاویه مفصل زانو با سطح افق حدود 130 درجه است.
پایین زانو : طول متوسطی داشته و با طول پای خلفی متناسب و متوازن است.
مفاصل خرگوشی (هوک) :این مفاصل دارای قدرتی متوسط و موازی هستند. استخوان پایین زانو در مفصل هوک ( خرگوشی) با زاویه حدود 140 درجه به مفصل متاتارس متصل شده است.
متاتارس(بخلق خلقی): کوتاه و در حالت ایستاده عمود به زمین میباشد.
پنجه های خلفی: مانند پنجه های قدامی کوتاه، خمیده و نزدیک به هم با ناخن هایی سیاه رنگ و کوتاه.
گام و حرکت :
نحوه حرکت و گام از خصوصیات مهمی است که هم بر توانایی کاری و هم روی حالت ظاهری حیوان تاثیر گذار است.گام به شکل ارتجاعی، خوش طرح و زیبا، چابک و آزاد است. پاهای جلو تا حد امکان به سمت جلو قرار میگیرد.
پاهای خلفی دور و کاملا در عقب بوده و این حالت در انعطاف پذیری حرکات، ضروری است. اندام قدامی یک سمت و اندام خلفی طرف دیگر همزمان به سمت جلو حرکت میکنند. این حالت سبب پایداری پشت و رباطات و مفاصل میگردد.
پوست
پوست تمام سطح بدن را پوشانده و واجد رنگدانه مناسب است.
پوشش بدن :
موها: کوتاه، سخت و ضخیم بوده که محکم به بدن چسبیده اند و صاف و هموار و یکنواخت در سطح پوست بدن توزیع شده اند.
رنگ : مشکی یا قهوه ای با جلای فلزی به رنگ قهوه ای مایل به قرمز که به وضوح مشخص بوده با علائم روی پوزه به شکل یک لکه یا نقطه روی گونه ها و در بالای ابروها و علائم دیگری روی گلو، دو لکه جلوی سینه، روی متاکارپ و متاتارس و
پنجه ها، روی سطح داخلی زانوها، روی بازوها و زیر دم.
جثه و وزن:
بلندی در جدوگاه:
نرها 68-72 سانتی متر
ماده ها 63-68 سانتی متر
وزن:
نرها : 40-45 کیلوگرم
ماده ها : 32-35 کیلوگرم
خطاها و نواقص:
هرگونه انحراف از موارد ذکر شده در قبل میبایست نوعی نقص تلقی شده و به جدیت اثرات این نقض ارزیابی و تاثیر آن روی سلامت و رفاه حیوان به دقت لحاظ گردد.
ظاهر عمومی: معکوس بودن خصوصیات مربوط به هر جنس، ضعف بنیه، سبکی و سنگینی بیش از حد، پاهای خیلی بلند و استخوان بندی ضعیف.
سر: سنگینی بیش از حد، باریکی زیاد، کوتاهی بیش از حد، کشیدگی بیش از اندازه، حجم زیاد و یا استاپ نا معلوم، بینی رومی، شیب نا مطلوب، فک پایین ضعیف، چشمها با حالتی چاک دار یا گرد،
چشم روشن، گونه های سنگین، لبهای فوقانی شل، چشمانی بیش از حد باز یا گود رفته، محل استقرار گوشها خیلی بالا یا خیلی پایین، گوشه دهانی باز.
گردن: هر نوع کوتاهی گردن خطا محسوب میشود. شل بودن پوست نواحی گلو، غبغب بلند، گردن میشی.
بدن: رنگ سیاه ولی بدون گیرایی، کپل شیب دار، پشت خمیده و قوزدار، پشت مقعر و گود، خاصیت ارتجاعی کم یا زیاد دنده ها، سینه با عمق و عرض ناکافی، پشت طویل، جلو سینه کم حجم، دم خیلی بالا با پایین، کمی یا زیادی قطر دم در
تمام طول آن.
اندامها: زوایای نا مناسب اندامهای خلفی یا قدامی( خیلی کم یا خیلی زیاد)، بازوی سست و شل همراه با هر گونه انحراف از محل استاندارد، نزدیکی و یا دوری بیش از حد مچ پاها، مفاصل خرگوشی مشابه
مفاصل خرگوشی گاو( زانوهای گاوی شکل)، مفاصل خرگوشی باز یا نزدیک به هم ، پنجه های سست و باز،انگشتان کج و ناخن های بی رنگ.
پوشش بدن:مشخصه های خیلی روشن و غیر واضح، مشخصه های چین دار، نقاب صورتی خیلی تیره، لکه های سیاه بزرگ روی پاها، مشخصه های سینه ای غیر مشخص یا خیلی بزرگ،
موهای خیلی بلند، نرم، فر، کدر و شکننده، پوشش بدنی نازک با نقاط طاسی، دسته های بزرگ مو روی قسمتهایی از بدن، قابل رویت بودن پوشش زیرین موهای بدن.
خصوصیات: عدم اعتماد به نفس، تند مزاجی، سر سختی بیش از حد، آستانه تحریک بسیار زیاد یا بسیار کم.
جثه: بیش از 2 سانتی متر انحراف از حد استاندارد را عامل کاهش کیفیت تلقی میکنند.
گام: سستی و شلی، گام آهسته یا سخت و محدود شده.
خطاها و نواقص غیر قابل قبول:
خصوصیات : ترسو، عصبی و مهاجم.
موارد عمومی : معکوس بودن قابل توجه خصوصیات مریوط به هر جنس.
چشمها: چشمهای زرد رنگ( نظیر پرندگان) ، وال چشمی.
دندان ها: فقدان دندانها، انحراف به جلو و عقب و هم سطحی نیشها.
پوشش بدن : لکه های سفید، موهای بیش از حد بلند و موج دار، نازکی بیش از حد پوشش بدن، نقاط وسیع بدون مو روی بدن.
جثه: انحراف بیش از 2 سانتی متر از حد استاندارد.
سگهایی که به وضوح اختلالات رفتاری و ساختاری نشان دهند فاقد صلاحیت ( کیفیت) قلمداد میگردند.
سگهای نر می بایست بیضه های طبیعی و سالم در کیسه بیضه خود داشته باشند.
کشور منشاء نژاد : آلمان
شماره استاندارد fci : 143
نوع بهره برداری : همدم، سگ کار و نگهبان
تقسیم بندی FCI :
گروه دوم بخش اول سگهای پینچر و اشنازر
خلاصه ای از تاریخچه :
دوبرمن تنها سگ آلمانی است که نام نژادی خود را از پرورش دهنده اولیه خود یعنی فردریش لوئیز دوبرمن بدست آورده است .
او که مامور جمع آوری مالیات قصابی ها و زمانی مامور جمع آوری و نگهداری سگها بوده و قانونا حق جمع آوری تمام سگهای ولگرد را داشته است .
وی حیواناتی را که از این طریق بدست می آورد بالاخص سگهایی که واجد ویژگی های برجسته ای بودند پرورش میداد.
به این سگها سگ قصابی گفته میشد که از نظر نژادی نسبتا خالص بوده و نقش بسیار مهمی در شکل گیری نژاد دوبرمن داشته اند.
این سگهای تیپ اولیه نژاد روت وایلر بوده که با تیپی از سگهای گله آمیخته بودند و به سگ سیاه با مشخصه های قرمز قهوه ای معروف بودند.
بنابراین میتوان گفت در 1870 دوبرمن ترکیبی از این نژادها بوده است. فردریش دوبرمن این نژاد را نه فقط بخاطر هوشیاری اش بلکه بیشتر به عنوان یک سگ گارد و پلیس مورد استفاده واقع میشدند و همین امر سبب گردید تا این سگها به سگ
ژاندرام معروف شوند. هم چنین این سگها را برای کنترل جانوران موذی بکار میبردند.
از ضروریات این نژاد جثه بدنی متوسط و نیرومند و عضلانی است و علیرغم ماهیت ذاتی اش سگی خوش طرح و زیبا با حالتی اصیل و اشرافی است که خطوط بدنی دوبرمن را میتوان گواهی برای این گفته دانست دوبرمن سگ همدم ، سگ کار
و نگهبان و سگ خانواده است.
خصوصیات عمومی :
دوبرمن دارای جثه ای متوسط با ساختار بدنی قوی و عضلانی با خطوطی زیبا و خوش نقش در بدن و ظاهری مغرور است که خصوصیات ظاهری عنوان شده از او تصویری ایده ال از سگی مناسب را مجسم میسازد.
خصوصیات مهم :
بدن دوبرمن بویژه در نرها تقریبا چهار گوش بوده و طول بدن از جلوی شانه تا نشیمنگاه نباید از جدوگاه بیشتر باشد البته 5 درصد طول بیشتر در نرها و 10 درصد در ماده ها قابل قبول است.
http://dl2.aryapdf.com/images/cv3mwhwmzaltfis3smja.jpg
رفتار و خلق و خو
سگهای دوبرمن خویی دوستانه و گرم دارند. این سگ نسبت به افراد خانواده وفادار و فداکار بوده و عاشق بچه هاست.
خلقی متناسب و متعادل توام با هوشیاری و ذکاوت متوسط در این نژاد مورد پسند و مطلوب میباشد.
دوبرمن قدرت یادگیری سریعی داشته و از کار لذت میبرد. دوبرمن شجاع و مقاوم و سرسخت بوده و از ویژگی های ارزشمند این نژاد اعتماد به نفس و جسارت است همچنین سازگاری با شرایط از سایر ویژگی های این نژاد است.
سر:
ناحیه جمجمه : قوی و متناسب با بدن بوده و اگر از قله جمجمه نگاه شود سر به شکل گوه و کند دیده میشود. در مشاهده از جلو خط تاجی روی سر میبایست تقریبا هم سطح گوشها بوده و پایین تر نباشد.
خط پوزه تقریبا بطور مستقیم به سمت خط فوقانی جمجمه امتداد یافته و با انحنایی به آرامی به خط گردن میرسد. ناحیه مژه های فوقانی بدون بیرون زدگی قابل توجهی به خوبی توسعه یافته است.
شیار پیشانی قابل مشاهده بوده، و پس سر چندان واضح و نمایان نیست. در مشاهده سر از جلو، بالا و جوانب نواحی محدب و برآمده نباید وجود داشته باشد.
برجستگی ملایمی که ما بین انتهای استخوان فک بالاو استخوان گونه وجود دارد نسبت به کل سر متناسب و متوازن بوده و عضلات سر می یابد تکامل یافته و مناسب باشند.
استاپ : ناچیز بوده ولی به شکل قابل توجهی توسعه یافته است.
ناحیه صورت
بینی : منخرین تکامل یافته، وسیع با سوراخ های بزرگ و بطور کلی بدون بیرون زدگی، بینی در سگ های سیاه رنگ به رنگ سیاهو در سگهای قهوه ای با سایه های روشن تر دیده میشود.
پوزه: پوزه میباست نسبت درستی با امتداد فوقانی سر داشته و شدیدا تکامل یافته و عمیق باشد. حفره دهانی عریض و تا حد دندان های آسیای بزرگ میرسد. پوزه با عمق مناسب منطقه دندان های پیش بالا و پایین را می پوشاند.
آویزه لب بالا: محکم و سفت و نزدیک آرواره واقع شده و ضامن خوب بسته شدن دهان است. رنگدانه های لثه معمولا سیاه بوده ولی در سگهای قهوه ای سایه های روشن تری دیده میشود.
فک ها و دندان ها : فک های بالا و پایین قوی و عریض هستند دندان ها حالت قیچی دارند و به تعداد 42 عدد به شکل صحیح در جایگاه خود واقع شده و اندازه طبیعی دارند.
چشمها: متوسط، بیضی شکل و تیره رنگ بوده و در سگهای قهوه ای چشمها روشن تر است. پلکها در وضعیتی مناسب و پوشیده از مو هستند. طاسی اطراف چشم فوق العاده نامطلوب است.
گوشها: گوش سگ های دوبرمن در بالای سر واقع شده و به شکل ایستاده حمل میشوند و به تناسب سر با طولی مناسب بریده میشوند.در کشورهایی که قطع گوش غیر مجاز باشد گوشهای اصلاح نشده و طبیعی می بایست با هم مساوی
باشند.
گردن
گردن می بایست دارای طولی مناسب بوده و متناسب با سر و تنه باشد. گردن معمولا خشک و عضلانی است. خطوط خارجی گردن به تدریج صعود میکند و با ملایمت انحنا می یابد .
گردن به سمت بالا حمل میشود و حالتی اشرافی به حیوان میدهد.
http://dl2.aryapdf.com/images/66c4ub2jblalr11gf0t.jpg
بدن
جدوگاه : مرتفع ترین نقطه بدن بوده و بخصوص در نرها بخوبی قابل تشخیص میباشد و بدین طریق میزان شیب خط پشتی از سمت کپل به طرف جدوگاه حالتی صعودی می یابد.
پشت : کوتاه و محکم با پهنایی خوب و ساختار عضلانی مناسب.
کمر: با پهنا و ساختار عضلانی خوب و مناسب، در سگهای ماده کمری طویل تر که مناسب زمان شیرواری است ارجح میباشد.
کپل : با افتادگی ملایم، از دنبالچه تا ریشه دم به طور محسوسی محکم است. کپل ظاهری نسبتا گرد داشته نه خیلی صاف و نه دارای افتادگی و شیب قابل توجه ای است. وسعت و پهنای کپل ایده آل و دارای ساختار عضلانی مناسبی است.
سینه : طول و عمق سینه متناسب با طول بدن بوده و عمق دنده ها ( عمق سینه ) تقریبا 50 درصد قامت سگ تا جدوگاه حیوان است. سینه می بایست واجد پهنای خوبی بوده و جلوی سینه بخوبی تکامل یافته باشد.
شکم و خط زیر شکم : خط زیر شکم از انتهای جناغ سینه تا لگن به شکل قابل توجهی به بالا کشیده شده است.
دم در بالا واقع شده و کوتاه بریده میشود بطوریکه تقریبا دو مهره دمی قابل رویت باقی بماند. در کشورهایی که قطع دم از نظر قانونی غیرمجاز میباشد دم به شکل طبیعی خود باقی میماند.
اندامها
اندام قدامی ( دستها) : پاهای جلویی (دستها) از تمام زوایا تقریبا مستقیم و عمود بر زمین بوده و نیرومند و قوی میباشد.
شانه ها : تیغه کتف در نزدیک سینه قرار گرفته و دارای ساختار غضلانی خوب در دو طرف بوده و تا نوک مهره های سینه ای میرسد.
تیغه کتف تا حد ممکن شیب دار و افتادگی داشته( به طرف پشت و عقب بدن) و زاویه آن با خط افق تقریبا 50 درجه است.
بالای بازو : با طولی مناسب و بخوبی عضلانی ، بالای بازو و تیغه کتف زاویه 105 تا100 درجه تشکیل میدهد.
بازو: بسته و چسبیده به بدن بوده و تمایلی به خارج ندارد.
پایین بازو : قوی و صاف ( مستقیم) با ساختار عضلانی مناسب و طولی سازگار و موزون با کل بدن.
مچ : قوی
متارکاپ(بخلق) : با استخوان بندی قوی که از نمای جلو صاف و مستقیم دیده میشود و در نمای جانبی فقط کمی ( 10 درجه ) افتادگی دارد.
پنجه های جلو : کوتاه و محکم، انگشتان با خمیدگی و انحنای مناسب به سمت جلو، ناخن ها کوتاه و سیاه.
اندان خلفی ( پاها) : لازم است اندام خلفی دوبرمن را به سبب تکامل و توسعه خوب عضلات لگنی( عریض و مدور) در منطقه کپل از ناحیه عقب مشاهده کرد. عضلاتی که از ناحیه لگن به بالا و پایین زانو امتداد می یابند به شکل مناسبی در
نواحی ران، زانو و ساق توسعه یافته اند. پاهای خلفی قوی، مستقیم و در حالت ایستاده موازی هم هستند.
بالای زانو : با طول و پهنایی مناسب و ساختار عضلانی خوب و زاویه مناسب در مفصل رانی لگنی است. این زاویه نسبت به سطح افق حدود 80-85 درجه است.
زانو: مفصل زانو قوی و از قسمت های بالا و پایین زانو شکل گرفته و کاسه مفصلی مناسبی ایجاد مینماید.
زاویه مفصل زانو با سطح افق حدود 130 درجه است.
پایین زانو : طول متوسطی داشته و با طول پای خلفی متناسب و متوازن است.
مفاصل خرگوشی (هوک) :این مفاصل دارای قدرتی متوسط و موازی هستند. استخوان پایین زانو در مفصل هوک ( خرگوشی) با زاویه حدود 140 درجه به مفصل متاتارس متصل شده است.
متاتارس(بخلق خلقی): کوتاه و در حالت ایستاده عمود به زمین میباشد.
پنجه های خلفی: مانند پنجه های قدامی کوتاه، خمیده و نزدیک به هم با ناخن هایی سیاه رنگ و کوتاه.
گام و حرکت :
نحوه حرکت و گام از خصوصیات مهمی است که هم بر توانایی کاری و هم روی حالت ظاهری حیوان تاثیر گذار است.گام به شکل ارتجاعی، خوش طرح و زیبا، چابک و آزاد است. پاهای جلو تا حد امکان به سمت جلو قرار میگیرد.
پاهای خلفی دور و کاملا در عقب بوده و این حالت در انعطاف پذیری حرکات، ضروری است. اندام قدامی یک سمت و اندام خلفی طرف دیگر همزمان به سمت جلو حرکت میکنند. این حالت سبب پایداری پشت و رباطات و مفاصل میگردد.
پوست
پوست تمام سطح بدن را پوشانده و واجد رنگدانه مناسب است.
پوشش بدن :
موها: کوتاه، سخت و ضخیم بوده که محکم به بدن چسبیده اند و صاف و هموار و یکنواخت در سطح پوست بدن توزیع شده اند.
رنگ : مشکی یا قهوه ای با جلای فلزی به رنگ قهوه ای مایل به قرمز که به وضوح مشخص بوده با علائم روی پوزه به شکل یک لکه یا نقطه روی گونه ها و در بالای ابروها و علائم دیگری روی گلو، دو لکه جلوی سینه، روی متاکارپ و متاتارس و
پنجه ها، روی سطح داخلی زانوها، روی بازوها و زیر دم.
جثه و وزن:
بلندی در جدوگاه:
نرها 68-72 سانتی متر
ماده ها 63-68 سانتی متر
وزن:
نرها : 40-45 کیلوگرم
ماده ها : 32-35 کیلوگرم
خطاها و نواقص:
هرگونه انحراف از موارد ذکر شده در قبل میبایست نوعی نقص تلقی شده و به جدیت اثرات این نقض ارزیابی و تاثیر آن روی سلامت و رفاه حیوان به دقت لحاظ گردد.
ظاهر عمومی: معکوس بودن خصوصیات مربوط به هر جنس، ضعف بنیه، سبکی و سنگینی بیش از حد، پاهای خیلی بلند و استخوان بندی ضعیف.
سر: سنگینی بیش از حد، باریکی زیاد، کوتاهی بیش از حد، کشیدگی بیش از اندازه، حجم زیاد و یا استاپ نا معلوم، بینی رومی، شیب نا مطلوب، فک پایین ضعیف، چشمها با حالتی چاک دار یا گرد،
چشم روشن، گونه های سنگین، لبهای فوقانی شل، چشمانی بیش از حد باز یا گود رفته، محل استقرار گوشها خیلی بالا یا خیلی پایین، گوشه دهانی باز.
گردن: هر نوع کوتاهی گردن خطا محسوب میشود. شل بودن پوست نواحی گلو، غبغب بلند، گردن میشی.
بدن: رنگ سیاه ولی بدون گیرایی، کپل شیب دار، پشت خمیده و قوزدار، پشت مقعر و گود، خاصیت ارتجاعی کم یا زیاد دنده ها، سینه با عمق و عرض ناکافی، پشت طویل، جلو سینه کم حجم، دم خیلی بالا با پایین، کمی یا زیادی قطر دم در
تمام طول آن.
اندامها: زوایای نا مناسب اندامهای خلفی یا قدامی( خیلی کم یا خیلی زیاد)، بازوی سست و شل همراه با هر گونه انحراف از محل استاندارد، نزدیکی و یا دوری بیش از حد مچ پاها، مفاصل خرگوشی مشابه
مفاصل خرگوشی گاو( زانوهای گاوی شکل)، مفاصل خرگوشی باز یا نزدیک به هم ، پنجه های سست و باز،انگشتان کج و ناخن های بی رنگ.
پوشش بدن:مشخصه های خیلی روشن و غیر واضح، مشخصه های چین دار، نقاب صورتی خیلی تیره، لکه های سیاه بزرگ روی پاها، مشخصه های سینه ای غیر مشخص یا خیلی بزرگ،
موهای خیلی بلند، نرم، فر، کدر و شکننده، پوشش بدنی نازک با نقاط طاسی، دسته های بزرگ مو روی قسمتهایی از بدن، قابل رویت بودن پوشش زیرین موهای بدن.
خصوصیات: عدم اعتماد به نفس، تند مزاجی، سر سختی بیش از حد، آستانه تحریک بسیار زیاد یا بسیار کم.
جثه: بیش از 2 سانتی متر انحراف از حد استاندارد را عامل کاهش کیفیت تلقی میکنند.
گام: سستی و شلی، گام آهسته یا سخت و محدود شده.
خطاها و نواقص غیر قابل قبول:
خصوصیات : ترسو، عصبی و مهاجم.
موارد عمومی : معکوس بودن قابل توجه خصوصیات مریوط به هر جنس.
چشمها: چشمهای زرد رنگ( نظیر پرندگان) ، وال چشمی.
دندان ها: فقدان دندانها، انحراف به جلو و عقب و هم سطحی نیشها.
پوشش بدن : لکه های سفید، موهای بیش از حد بلند و موج دار، نازکی بیش از حد پوشش بدن، نقاط وسیع بدون مو روی بدن.
جثه: انحراف بیش از 2 سانتی متر از حد استاندارد.
سگهایی که به وضوح اختلالات رفتاری و ساختاری نشان دهند فاقد صلاحیت ( کیفیت) قلمداد میگردند.
سگهای نر می بایست بیضه های طبیعی و سالم در کیسه بیضه خود داشته باشند.