Dr.Shayan
01-02-2010, 06:04 AM
خ
زندگان نيز مانند ماهي ها و دوزيستان نمي توانندگرماي مورد نياز خود را از درون بدن توليد كنند، بنابراين آن را به طورمستقيم از خورشيد و گاهي از محيط كسب مي كنند. اما تحول و تكامل، مشكلنفوذناپذيري پوست دوزيستان را كه نمي توانند به طور مستقيم در معرض آفتابقرار گيرند، در مورد خزندگان حل كرده است. پوست خزندگان نفوذناپذير است بههمين دليل در تما اقليم هاي ايران ديده مي شوند (فيروز، 1378، ص 129).
خزندگاني كه تاكنون در ايران شناسايي شده اند متعلق به 5 راسته و 21خانواده هستند كه 10 گونه لاك پشت، يك گونه تمساح، 112 گونه سوسمار، يكگونه كرم سوسمار، 72 گونه مار (مجموعاً 206 گونه ) هستند.
از 10 گونه لاك پشت ايران، 5 گونه دريازي در جزاير و سواحل خليج فارس ودرياي عمان اند: لاك پشت سرخ، سبز، عقابي، زيتوني ريدلي و لاك پشت چرمي.لاك پشت هاي درياي بزرگ جثه اند و در ميان آنها لاك پشت چرمي بزرگ تر ازبقيه و بزرگ ترين لاك پشت جهان است. طول كاسه پشتي آن تا 2 متر و 70 سانتيمتر، وزن 725 كيلوگرم گزارش ده است. پنج گونه ديگر شامل لاك پشت بوكه اياروپايي، بركه اي خزري، مهميزدار و آسيايي و لاك پشت فراتي جثه بزرگيندارند. دو گونه لاك پشت مهميزدار و آسيايي بيش تر خشك زي هستند و وابستگيچناني به آب ندارند.
لاك پشت بركه اي اروپايي در يمن هاي كم ارتفاع مجاور درياي خزر تاآذربايجان شرقي، لاك پشت بركه اي خزري كه اكوسيستم هاي آبي استان هايشمالي، غربي و جنوب غربي به علاوه فارس و لرستان، لاك پشت مهميزدار درمزارع و باغ هاي شرق كشور، لاك پشت آسيايي در علفزارها و جويبارهاي تپهماهورها و كوهستان هاي مازندران، سمنان و سيستان و بلوچستان، و بالخره لاكپشت ها فراتي كه اطراف رودهاي كارون و جراحي در استان خوزستان ديده ميشوند (فيروز، 1378، ص 135-138).
چنان كه پيش از اين اشاره شد، ايران داراي يك گونه كروكديل به نام تمساحتالابي است. اين جانور در جنوب شرقي بلوچستان زيست مي كند كه در واقع غربيترين محل پراكنش، كروكديل در آسياست و زيرگونه اي از تمساح هاي سيلان بهشمار مي رود. از آن جايي كه اين خانواده در پاكستان و هندوستان از جمعيتبسيار كمي برخوردار است و مجامع معتبر بين المللي آن در سطح جهاني نادر ودر معرض خطر انقراض مي دانند، اهميت اين گونه بيش از پيش نمايان مي شود.اين تمساح ها در رودخانه باهوكلات و برخي شاخه هاي آن به ويژه در بركههايي كه در امتداد اين رودخانه ها قرار دارد و آب عميق تر است به سر ميبرند.اغلب شب ه به شكار مي پردازند و از ماهي، پرندگان و پستاندارن اطرافرودخانه تذيه ي كنند. اگرچه كروكديل گاهي تا 4 متر نيز رشد ي ند اما تمساحهاي سه مري نيز ب ندر ديده مي شوند. در شورع فصل بارندگي تمساح ماده هنگامشب در حاشيه شني رودخانه گودالي به عمق نيم مر حفر مي كند و در آن بيستتخم يا بيش تر مي ذارد و روي آن را با شن مي پوشاند. هر تخم حدود 5/6سانتي تر طول و 4 سانتي متر عرض دارد پس از تخمگذاري كروكديل ماده بيش تراوقات را براي حفاظت از تخم ها نزديك گودال سپري مي كند. پس از 50 روزنوزادان سر از تخم بيرون مي آورند (رياضي، 1371، ص 84).
راسته سوسمارها در ايران با 8 خانواده در تمامي كشر پراكندگي دارند.بيش تر آنها روزگرد و خشك زي و تعدادي نيز شب گرد هستند. يكي از ويژگي هايعجيب بيش تر وسمارها پديده خودبُري است. به اين ترتيب كه در مهره هاي دماين جنور نقاط جدايي وجود دارد. در مواقع اضطراري جاور ب طور ارادي باانقابض عضله، قسمتي از دم خود را ناگهان جدا مي كند. قسمت جدا شد به علتادامه فعليت دستگاه عصبي- عضلاني به جلو و عقب مي جهد در نتيجه حيوانمهاجم با دم كنده شده مشغول مي شود و سوسمار كوتاه شده فرار مي كند. رشددم براي جبران قسمت قطع شده بلافاصله شروع مي شود ولي هيچ گاه به درازايدم قبلي نمي رسد. دم جديد ديگر قابل جدا شدن نيست. چون اين قسمت به جايمهره هاي از دست رفته با ميله ي غضروفي ثابت مي شود.
گاهي مردم بدون هيچ دليلي مگر به واسطه بعضي خرافات سوسمارها را مي كشند وبعضي از شكارچي ها به كشتن بزمجه افتخار مي كنند. سموم دفع آفات نباتي وتخريب زيستگاههادو عامل بزرگ از بين رفتن بعضي از گونه هاي سوسمارهاهستند. سوسمارها چون حضره خوارند و بيش رحشره هاي موذي و جانوارن ديگرمانند عقرب را شكار مي كنند،*موجودات مفيدي، به ويژه در كشاورزي هستند. درميان راسته سوسمارها دو خانواده سوسمارهاي خاردم و بزمجه ها به واسطهبزرگي جثه شان در ميان ساير سوسمارها به احي قابل تشخيص هستند. سوسمارهايخاردم كه سه گونه از آن در ايران يافت مي شود دمي مضرس و پوشيده از خار بهعنوان عاملي براي دفاع دارند كه مركز و جنوب و شرق كشور ديده مي شوند.اعراب گوشت اين سوسمار را غذايي لذيذ مي دانند و به همين دليل سوسمارخاردم را تقريباً منقرض كرده اند (فيروز، 1378، ص 174).
بزمجه بزرگ ترين سوسمار است و دو گونه از اين خانواده در ايران وجوددارد. حيواناتي گوشت خوارند و به رغم نامشان هيچ ارتباطي با بز ندارند مگربا لشه آن چون گاهي لاشخور نيز هستند. دم دراز و نيرومند يكي از سلاح هايحيوان به شمار مي رود كه قابليت خودبري ندارد. يكي از بزمجه هاي هندي فقطاز هرمزگان و بلوچستان گزارش شده است و ديگري به نام بزمجه بياباني درنواحي خشك، بخش هاي ماسه اي و تپه ماهورهاي سنگلاخي زيست مي كند.
راسته كرم سوسمارها شامل دو خانواده است كه هر كدام فقط يك گونهدارند. گونه كرم سوسمار جنوبي به خانواده نخست تعلق دارد. طول اين كرمسوسمار 15 تا 25 سانتي متر و رنگ آن معمولاً قهوه اي روشن يا قهوه اي مايلبه خاكستري است كه د رنواحي ماسه اي خوزستان زيست مي كند و كرم سوسمارشمالي كه به خانواده دوم تعلق دارد و تاكنون در ايران كشف نشده ولي چون درشمال عراق و كردستان تركيه وجود دارد، گسترش آن در ايران نيز بعيد نيست(فيروز، 1378، ص 176).
راسته مارها شامل 7 خانواده است و در مجموع 72 گونه يعني 63 گونه خشكزي و 9 گونه دريايي در آب هاي جنوب كشور را شامل مي شوند. به طور كليمارهاي ايران به 3 گروه غيررسمي، نيمه سمي و سمي تقسيم مي شوند.
مارهايي كه در بخش وسيعي از ايران يافت مي شوند از گونه هاي بيابانزي هستند. از ميان اين گونه هاي مي توان گرزه مار، مار جعفري، مار شاخدار،كفچه مار، يله مار، تير مار، طلحه مار، آلوسر، افعي پلنگي، كور مار، ماردرفشي، شتر مار و كوتوله مار را نام برد. بايد اين نكته را مد نظر داشت كهدر نواحي خشك و بياباني تعداد گونن ها خيلي مجدود است. در حقيقت تنها 5گونه از مارهاي سمي و 14 گونه از مارهاي غيرسمي كه در ايران زاد و ولد ميكنند مختص نواحي گرم و خشك هستند. با وجود اين، ايران نسبت به مساحتشداراي زيستگاه مارهاي زياد و شايان توجهي است. اين تونع قابل مقايسه درگونه هاي مار به علت وضعيت خاص جغرافيايي ايران اس. شايد بتوان گفت كهمارهاي ايران در اصل به مناطق جغرافيايي ديگر تعلق داشته، در آن مناطقتكامل يافته اند و سپس قسمت هايي از ايران كه شرايط آن با زيستگاه اصليآنها مطابقت بيش تري داشته كوچ كرده و گسترش يافته اند. بنابراين 6 گونهاز مارهاي سمي و 11 گونه مارهاي غيرسمي كه در ردشت ها و جنگل هاي نسبتاًخنك ناحيه خزر و آذربايجان يافت مي شوند در واقع مناطق وسيع جنگلي و استپهاي مرطوب اروپاي معتدل و آسيا تعلق دارند كه اين قسمت از شمال ايرن حدجنوبي منطقه پراكندگي آنها را تشكيل مي دهد. د ربين اين مارها مي توانافعي قفقازي، افعي زنجاني، افعي البرزي، كبرا يا كفچه مار، تير مار، مارآبي، مار پلنگي، لوس مار، گرگ مار، مارسوجه و مار آتشي را نام برد. چهارگونه كه در اصل وابسته به جنگل هاي نواحي البرز، آذربايجان و زاگرس هستندعبارت اند از: افعي البرزي، زنجاني، قفقازي و طلحه مار (لطيفي،*1379، ص36).
ده گونه كه مربوط به جانوران خاص بوته زارهاي گرم منطقه مديترانههستند به غرب ايران و جنگل هاي تنك منطقه زاگرش و دامن جنوبي كوه هايالبرز روي آورده اند كه داراي شرايط محيطي مناسبي براي آنها بوده است. اينده گونه عبارت اند از: مار شاخ دار، طلحه مار، مار جعفري، گرزه مار، افعيپلنگي، كور مار، قمچه مار، مار قيطاني، مار گورري كوتوله مار.
در جنوب ايران گونه هايي يافت مي شوند كه اصل آفريقايي يا آسياييدارند و حد شمالي پراكنش آنها به سوي ساحل درياي عمان و خليج فارس و همچنين دامنه هاي جنوبي زاگرس كشيده مي شود. مار كبرا، كفچه مار، مار خالدار، شتر مار، مار جعفري، ير مار و كُك مار از اين جمله اند. سواحل جنوبيايران كه از نظر جغرافيايي حدشمالي اقيانوس هند را تشكيل مي دهند، برايمارهاي دريايي، حعفري، شاخ دار، و تير مار زيستگاه مناسبي را به وجو آوردهاند. مارهايي كه منحصر به ايران هستند عبارت اند از: افعي دماوندي، افعيتكابي، افعي آذربايجاني، افعي زنجاني، مار گورخري، مار كوتوله و مار خاكي(لطيفي، 1379، ص 39).
جالب آن كه بزرگترين مار خاورمیانه به نام كفچه مار در ايران نيزوجود دارد، هم چنين 6 گوه مار ر ايران يافت مي شوند كه همي از خانوادهبوآ، و بوآي شني معروف هستند. صحرراها، بوته زارها و نوحي ماسه و شنيزيستگاه اين مارها و حلقه بستن و انقباض ماهيچ هي شيوه شكار آنها است كهاز جوندگان كوچك و سوسمارهاي تغذيه مي كنند. بوآ شب گرد و تخم زنده زاست.
وضعيت زيستي و حمايتي خزندگان: بر اساس طبقه بندي اتحاديه جهانيحفاظت، جمعيت خزندگان در سه طبقه بحراني، در خطر انقراض و آسيب پذير قرارمي گيرند. به اين ترتيب لاك پشت عقابي در وضعيت بحراني است. ساير لاك پشتهاي دريايي را تا سال 1996 در خظر انقراض مي دانستند اما بر اساس فهرستسرخ سال 2000 تنها لاك پشت سبز در چنين وضعيتي قرار دارد. ساير خزندگانيكه در خطر انقراض هستند عبارت اند از: لاك پشت فراتي، افعي البرزي و افعيخال دار. در طبقه آسيب پذير نيز كروكوديل تالابي،*لاك پشت مهميزدار وآسيايي و افعي دماوندي قرار گرفته اند (IUCN,2000). از منظر قوانين ملي دربين تمام خزندگان ايران فقط لاك پشت هاي دريايي و تمساح حمايت شده تلقي ميشوند (سازمان حفاظت محيط زيست، 1379، ص 526).
زندگان نيز مانند ماهي ها و دوزيستان نمي توانندگرماي مورد نياز خود را از درون بدن توليد كنند، بنابراين آن را به طورمستقيم از خورشيد و گاهي از محيط كسب مي كنند. اما تحول و تكامل، مشكلنفوذناپذيري پوست دوزيستان را كه نمي توانند به طور مستقيم در معرض آفتابقرار گيرند، در مورد خزندگان حل كرده است. پوست خزندگان نفوذناپذير است بههمين دليل در تما اقليم هاي ايران ديده مي شوند (فيروز، 1378، ص 129).
خزندگاني كه تاكنون در ايران شناسايي شده اند متعلق به 5 راسته و 21خانواده هستند كه 10 گونه لاك پشت، يك گونه تمساح، 112 گونه سوسمار، يكگونه كرم سوسمار، 72 گونه مار (مجموعاً 206 گونه ) هستند.
از 10 گونه لاك پشت ايران، 5 گونه دريازي در جزاير و سواحل خليج فارس ودرياي عمان اند: لاك پشت سرخ، سبز، عقابي، زيتوني ريدلي و لاك پشت چرمي.لاك پشت هاي درياي بزرگ جثه اند و در ميان آنها لاك پشت چرمي بزرگ تر ازبقيه و بزرگ ترين لاك پشت جهان است. طول كاسه پشتي آن تا 2 متر و 70 سانتيمتر، وزن 725 كيلوگرم گزارش ده است. پنج گونه ديگر شامل لاك پشت بوكه اياروپايي، بركه اي خزري، مهميزدار و آسيايي و لاك پشت فراتي جثه بزرگيندارند. دو گونه لاك پشت مهميزدار و آسيايي بيش تر خشك زي هستند و وابستگيچناني به آب ندارند.
لاك پشت بركه اي اروپايي در يمن هاي كم ارتفاع مجاور درياي خزر تاآذربايجان شرقي، لاك پشت بركه اي خزري كه اكوسيستم هاي آبي استان هايشمالي، غربي و جنوب غربي به علاوه فارس و لرستان، لاك پشت مهميزدار درمزارع و باغ هاي شرق كشور، لاك پشت آسيايي در علفزارها و جويبارهاي تپهماهورها و كوهستان هاي مازندران، سمنان و سيستان و بلوچستان، و بالخره لاكپشت ها فراتي كه اطراف رودهاي كارون و جراحي در استان خوزستان ديده ميشوند (فيروز، 1378، ص 135-138).
چنان كه پيش از اين اشاره شد، ايران داراي يك گونه كروكديل به نام تمساحتالابي است. اين جانور در جنوب شرقي بلوچستان زيست مي كند كه در واقع غربيترين محل پراكنش، كروكديل در آسياست و زيرگونه اي از تمساح هاي سيلان بهشمار مي رود. از آن جايي كه اين خانواده در پاكستان و هندوستان از جمعيتبسيار كمي برخوردار است و مجامع معتبر بين المللي آن در سطح جهاني نادر ودر معرض خطر انقراض مي دانند، اهميت اين گونه بيش از پيش نمايان مي شود.اين تمساح ها در رودخانه باهوكلات و برخي شاخه هاي آن به ويژه در بركههايي كه در امتداد اين رودخانه ها قرار دارد و آب عميق تر است به سر ميبرند.اغلب شب ه به شكار مي پردازند و از ماهي، پرندگان و پستاندارن اطرافرودخانه تذيه ي كنند. اگرچه كروكديل گاهي تا 4 متر نيز رشد ي ند اما تمساحهاي سه مري نيز ب ندر ديده مي شوند. در شورع فصل بارندگي تمساح ماده هنگامشب در حاشيه شني رودخانه گودالي به عمق نيم مر حفر مي كند و در آن بيستتخم يا بيش تر مي ذارد و روي آن را با شن مي پوشاند. هر تخم حدود 5/6سانتي تر طول و 4 سانتي متر عرض دارد پس از تخمگذاري كروكديل ماده بيش تراوقات را براي حفاظت از تخم ها نزديك گودال سپري مي كند. پس از 50 روزنوزادان سر از تخم بيرون مي آورند (رياضي، 1371، ص 84).
راسته سوسمارها در ايران با 8 خانواده در تمامي كشر پراكندگي دارند.بيش تر آنها روزگرد و خشك زي و تعدادي نيز شب گرد هستند. يكي از ويژگي هايعجيب بيش تر وسمارها پديده خودبُري است. به اين ترتيب كه در مهره هاي دماين جنور نقاط جدايي وجود دارد. در مواقع اضطراري جاور ب طور ارادي باانقابض عضله، قسمتي از دم خود را ناگهان جدا مي كند. قسمت جدا شد به علتادامه فعليت دستگاه عصبي- عضلاني به جلو و عقب مي جهد در نتيجه حيوانمهاجم با دم كنده شده مشغول مي شود و سوسمار كوتاه شده فرار مي كند. رشددم براي جبران قسمت قطع شده بلافاصله شروع مي شود ولي هيچ گاه به درازايدم قبلي نمي رسد. دم جديد ديگر قابل جدا شدن نيست. چون اين قسمت به جايمهره هاي از دست رفته با ميله ي غضروفي ثابت مي شود.
گاهي مردم بدون هيچ دليلي مگر به واسطه بعضي خرافات سوسمارها را مي كشند وبعضي از شكارچي ها به كشتن بزمجه افتخار مي كنند. سموم دفع آفات نباتي وتخريب زيستگاههادو عامل بزرگ از بين رفتن بعضي از گونه هاي سوسمارهاهستند. سوسمارها چون حضره خوارند و بيش رحشره هاي موذي و جانوارن ديگرمانند عقرب را شكار مي كنند،*موجودات مفيدي، به ويژه در كشاورزي هستند. درميان راسته سوسمارها دو خانواده سوسمارهاي خاردم و بزمجه ها به واسطهبزرگي جثه شان در ميان ساير سوسمارها به احي قابل تشخيص هستند. سوسمارهايخاردم كه سه گونه از آن در ايران يافت مي شود دمي مضرس و پوشيده از خار بهعنوان عاملي براي دفاع دارند كه مركز و جنوب و شرق كشور ديده مي شوند.اعراب گوشت اين سوسمار را غذايي لذيذ مي دانند و به همين دليل سوسمارخاردم را تقريباً منقرض كرده اند (فيروز، 1378، ص 174).
بزمجه بزرگ ترين سوسمار است و دو گونه از اين خانواده در ايران وجوددارد. حيواناتي گوشت خوارند و به رغم نامشان هيچ ارتباطي با بز ندارند مگربا لشه آن چون گاهي لاشخور نيز هستند. دم دراز و نيرومند يكي از سلاح هايحيوان به شمار مي رود كه قابليت خودبري ندارد. يكي از بزمجه هاي هندي فقطاز هرمزگان و بلوچستان گزارش شده است و ديگري به نام بزمجه بياباني درنواحي خشك، بخش هاي ماسه اي و تپه ماهورهاي سنگلاخي زيست مي كند.
راسته كرم سوسمارها شامل دو خانواده است كه هر كدام فقط يك گونهدارند. گونه كرم سوسمار جنوبي به خانواده نخست تعلق دارد. طول اين كرمسوسمار 15 تا 25 سانتي متر و رنگ آن معمولاً قهوه اي روشن يا قهوه اي مايلبه خاكستري است كه د رنواحي ماسه اي خوزستان زيست مي كند و كرم سوسمارشمالي كه به خانواده دوم تعلق دارد و تاكنون در ايران كشف نشده ولي چون درشمال عراق و كردستان تركيه وجود دارد، گسترش آن در ايران نيز بعيد نيست(فيروز، 1378، ص 176).
راسته مارها شامل 7 خانواده است و در مجموع 72 گونه يعني 63 گونه خشكزي و 9 گونه دريايي در آب هاي جنوب كشور را شامل مي شوند. به طور كليمارهاي ايران به 3 گروه غيررسمي، نيمه سمي و سمي تقسيم مي شوند.
مارهايي كه در بخش وسيعي از ايران يافت مي شوند از گونه هاي بيابانزي هستند. از ميان اين گونه هاي مي توان گرزه مار، مار جعفري، مار شاخدار،كفچه مار، يله مار، تير مار، طلحه مار، آلوسر، افعي پلنگي، كور مار، ماردرفشي، شتر مار و كوتوله مار را نام برد. بايد اين نكته را مد نظر داشت كهدر نواحي خشك و بياباني تعداد گونن ها خيلي مجدود است. در حقيقت تنها 5گونه از مارهاي سمي و 14 گونه از مارهاي غيرسمي كه در ايران زاد و ولد ميكنند مختص نواحي گرم و خشك هستند. با وجود اين، ايران نسبت به مساحتشداراي زيستگاه مارهاي زياد و شايان توجهي است. اين تونع قابل مقايسه درگونه هاي مار به علت وضعيت خاص جغرافيايي ايران اس. شايد بتوان گفت كهمارهاي ايران در اصل به مناطق جغرافيايي ديگر تعلق داشته، در آن مناطقتكامل يافته اند و سپس قسمت هايي از ايران كه شرايط آن با زيستگاه اصليآنها مطابقت بيش تري داشته كوچ كرده و گسترش يافته اند. بنابراين 6 گونهاز مارهاي سمي و 11 گونه مارهاي غيرسمي كه در ردشت ها و جنگل هاي نسبتاًخنك ناحيه خزر و آذربايجان يافت مي شوند در واقع مناطق وسيع جنگلي و استپهاي مرطوب اروپاي معتدل و آسيا تعلق دارند كه اين قسمت از شمال ايرن حدجنوبي منطقه پراكندگي آنها را تشكيل مي دهد. د ربين اين مارها مي توانافعي قفقازي، افعي زنجاني، افعي البرزي، كبرا يا كفچه مار، تير مار، مارآبي، مار پلنگي، لوس مار، گرگ مار، مارسوجه و مار آتشي را نام برد. چهارگونه كه در اصل وابسته به جنگل هاي نواحي البرز، آذربايجان و زاگرس هستندعبارت اند از: افعي البرزي، زنجاني، قفقازي و طلحه مار (لطيفي،*1379، ص36).
ده گونه كه مربوط به جانوران خاص بوته زارهاي گرم منطقه مديترانههستند به غرب ايران و جنگل هاي تنك منطقه زاگرش و دامن جنوبي كوه هايالبرز روي آورده اند كه داراي شرايط محيطي مناسبي براي آنها بوده است. اينده گونه عبارت اند از: مار شاخ دار، طلحه مار، مار جعفري، گرزه مار، افعيپلنگي، كور مار، قمچه مار، مار قيطاني، مار گورري كوتوله مار.
در جنوب ايران گونه هايي يافت مي شوند كه اصل آفريقايي يا آسياييدارند و حد شمالي پراكنش آنها به سوي ساحل درياي عمان و خليج فارس و همچنين دامنه هاي جنوبي زاگرس كشيده مي شود. مار كبرا، كفچه مار، مار خالدار، شتر مار، مار جعفري، ير مار و كُك مار از اين جمله اند. سواحل جنوبيايران كه از نظر جغرافيايي حدشمالي اقيانوس هند را تشكيل مي دهند، برايمارهاي دريايي، حعفري، شاخ دار، و تير مار زيستگاه مناسبي را به وجو آوردهاند. مارهايي كه منحصر به ايران هستند عبارت اند از: افعي دماوندي، افعيتكابي، افعي آذربايجاني، افعي زنجاني، مار گورخري، مار كوتوله و مار خاكي(لطيفي، 1379، ص 39).
جالب آن كه بزرگترين مار خاورمیانه به نام كفچه مار در ايران نيزوجود دارد، هم چنين 6 گوه مار ر ايران يافت مي شوند كه همي از خانوادهبوآ، و بوآي شني معروف هستند. صحرراها، بوته زارها و نوحي ماسه و شنيزيستگاه اين مارها و حلقه بستن و انقباض ماهيچ هي شيوه شكار آنها است كهاز جوندگان كوچك و سوسمارهاي تغذيه مي كنند. بوآ شب گرد و تخم زنده زاست.
وضعيت زيستي و حمايتي خزندگان: بر اساس طبقه بندي اتحاديه جهانيحفاظت، جمعيت خزندگان در سه طبقه بحراني، در خطر انقراض و آسيب پذير قرارمي گيرند. به اين ترتيب لاك پشت عقابي در وضعيت بحراني است. ساير لاك پشتهاي دريايي را تا سال 1996 در خظر انقراض مي دانستند اما بر اساس فهرستسرخ سال 2000 تنها لاك پشت سبز در چنين وضعيتي قرار دارد. ساير خزندگانيكه در خطر انقراض هستند عبارت اند از: لاك پشت فراتي، افعي البرزي و افعيخال دار. در طبقه آسيب پذير نيز كروكوديل تالابي،*لاك پشت مهميزدار وآسيايي و افعي دماوندي قرار گرفته اند (IUCN,2000). از منظر قوانين ملي دربين تمام خزندگان ايران فقط لاك پشت هاي دريايي و تمساح حمايت شده تلقي ميشوند (سازمان حفاظت محيط زيست، 1379، ص 526).