نیهال
10-28-2012, 01:30 PM
قرقاول
نام فارسی ـ
قرقاول ـ تذرو ـ خروس صحرائی
نام محلی مازندران ـ
تیرنگ ـ تورنگ ـ خروس جنگلی
نام انگلیسی ـ
Pheasant
نام فرانسه ـ
Faisan
نام علمی ـ
Phasianus clochicas
زیرگونه -
Persicus
مقدمه
پرورش قرقاول در پاره ای از مراکز مهم دامپروری دنیا نظیر کشورهای انگلستان ـ فرانسه ـ بلژیک ـ هلند ـ و آمریکا جریان داشته و برخلاف سایر طیور اهلی نگهداری این حیوان چندان عمومیت ندارد . علت محدودیت فعالیت مذبور اکثراً بخاطر عدم اطلاع دامپروران در امر پرورش حیوان نامبرده است و تصور می شود که نمی توان استفاده های کافی و زیادی از نگهداری قرقاول حاصل نمود
زیر عدم آگاهی از نحوه پرورش و نبودن دانش روز و منابع تحقیقاتی در خصوص این پرندگان اغلب باعث شکست علاقه مندان به پرورش در نتیجه زیانهای جبران ناپذیر از این بابت می باشد که در نهایت باعث دلسردی و کناره گیری می گردد .
زیبائی خاص و رنگهای جالب و متنوع پرهای قرقاول موجب شده است که حیوان نامبرده جزء یکی از بهترین پرندگان زینتی جهان بشمار رفته و نژادهای مختلف آن باقیمت بسیار زیاد بفروش می رسد .
بدین ترتیب در حال حاضر مقصود اصلی از پرورش قرقاول تنها تهیه و تولید انواع مختلف قرقاولهاایست که در فارمهای سرمایه داران کشورهای اروپا و آمریکا جهت شکارگاههای خصوصی و در پارکها و باغ وحشها و بعضی بصورت پرندگان زینتی توسط علاقه مندان در منازل نگهداری می شود پرورش قرقاول بطور دستی برای تهیه گوشت بخاطر اینکه نگهداری و پرورش آن با مخارج سنگینی همراه است چندان معمول نیست ولی چنانچه پرورش قرقاول نظیر سایر پرندگان و طیور با اصول دانش نوین همراه باشد و از محصولات حاصله بنحو مطلوب و شایسته بهره برداری شود نگهداری قرقاول نیز با منافع همراه خواهد شد و دامپرور قادر می گردد ، تا از زحمات و سرمایه گذاری خود از این فعالیت منافع و پاداش مطلوبی دریافت نماید.قرقاول از نظر جانورشناسی یکی از مهمترین پرندگان فامیل فاز یابنده را تشکیل
می دهد .
قرقاول از نژادهای متعددی تشکیل یافته که که کلیه آنها با داشتن رنگهای مختلف مشخصات جداگانه باسامی خاصی نامیده شده و به آسانی از یکدیگر تمیز داده می شوند .
از نظر مشخصات ظاهری و فیزیولوژیکی کم و بیش تمام خود خواص گروه مایکان را دارا می باشد . قد حیوان به اندازه مرغ و خروس معمولی بوده ولی پرهای دم در قرقاول بخصوص جنس نر آن رشد بسیار زیادی کرده است بطوریکه در بعضی از نژادها طول دم تا یک مترونیم رسیده است درازی قرقاول از سرتا انتهای دم 2 متر هم می رسد .
ارتفاع یا بلندی قرقاول ها از 50 تا 100 سانتی متر تجاوز نمی کند .
وزن قرقاول های بالغ بین 2 تا 3 کیلوگرم می باشد و تنها در یکی از نژادها که شرح آن بعداً خواهد آمد و معروف به غول قرقاول می باشد وزن تا 5 الی 6 کیلوگرم همه رسیده است .
جنسبت قرقاول تشخیص نر و ماده قرقاول بسهولت انجام پذیر است . قرقاولهای نر از پرهای رنگین فوق العاده جالب و زیبا پوشیدن شده اند که ماده ها فاقد آن هستند .
قرقاولهای ماده اندامی کوچک ولی کشیده و ظریف بوده و رنگ آن خاکستری کور متمایل به قهوه ای یکنواخت می باشد .
سرحیوان کوچک و دارای فکی کوتاه و خمیده می باشد . سوراخ بینی ظریف و توسط پرهای رنگین مخفی می باشد .
پرهای قرقاول به خلاف بسیاری از پرندگان مثلثی شکل کوتاه و منظم بوده و با نظم و ترتیب خاصی برروی یکدیگر قرار گرفته اند و کلیه پرهای رنگین گذشته از درخشش جلای خاص حاشیه قهوه ای رنگ زیبا و منظمی دیده می شود وضع قرار گرفتن پرها در روی سر بطور خاصی صورت گرفته و رویهمرفته شکل دو شاخ را به قرقاول نر می دهد حالت مذبور نیز بنوبه خود در زیبائی حیوان سهم بسزائی دارد ساختمان پنجه در قرقاولها نظیر مرغ و خروس بنحوی است که حیوان قادر است براحتی و آسانی روی زمین راه برود .
قرقاول هنگام پرواز صدای مخصوصی تولید می نماید . صداهای مذبور در جنس نر کاهی اوقات خشن تر از حالت عادی بگوش می رسد و در چنین حالتی منظور از این آهنگها تهدید و تولید وحشت برای طرف مقابل می باشد .
قرقاول از قدرت بدنی بالائی برخوردارست بطوریکه در استارت حرکت اولیه با قدرت حدود 80 کیلومتر در ساعت از زمین بلند می شود که در بعضی از مواقع شکارچی احساس ترس می کند .
قرقاول دارای قلب کوچکی بوده و چنانچه بطریقه فنی نگهداری نشود ممکن است پارکی رگ قلب داده دردست بمیرد .
قرقاول حیوان ترسو بوده بهمین دلیل تا آخرین مرحله دید خود را مخفی نگه می دارد.
قرقاول از شامه بسیار قوی برخوردار بوده و از بوی بد به شدت گریزان است .
قرقاول پرنده ای دیرآشنا و بد غلق بوده و بهمین دلیل رام شدنی نیست .
تاریخچه
طبق گفته بسیاری از حیوان شناسان سرزمین و محل اولیه زندگانی قرقاول ـ آسیای مرکزی و نواحی معتدل این قاره در طول عرض 25 تا 27 درجه جغرافیائی کره زمین بوده اما مارسیال دانشمند و شاعر معروف آتن ضمن نوشته هائیکه از خودبجای گذارده است
می نویسد که قرقاول برای اولین بار از قاره آسیا به یونان آورده شده و از آنجا به سایر کشورهای جهان برده شده است .
مورخ مذبور اظهار عقیده می کند که آرگولوف پهلوان یونانی ضمن سفریکه ، باگشتی معروف و تاریخی بدریا نمود موفق شد قرقاول را به همراه بعضی از وسایل و موجودات ناشناخته دیگر بعنوان هدیه به مردم یونان بیاورد . با اینکه در حال حاضر قرقاول د رتمام دنیا پرشده است ولی پرنده مذکور تنها در مناطق مرطوب و معتدل و بخصوص نقاطیکه پوشیده از بوته زار و درختان جنگلی کوتاه باشد به زادوولد پرداخته و بأسانی پرورش می یابند.
بطوریکه اشاره شد بعداز شناسائی قرقاول ، یونانیها و بعد از آن رومی ها جزء اولین ملتهائی بودند که با مطالعه به شرح حال و اختصاصات پرنده مذکور پرداختند . فرانسویهاآشنائی با قرقاول را در اوایل قرن وسطی پیدا کردند و اولین اسمیکه به او دادند (خروس لیموژ) بود .
پیشرفت پرورش قرقاول در فرانسه و متعاقب آن در انگلستان در اوایل بخاطر استفاده از گوشت حیوان بوده است بلژیکها قرقاول را ایران برده به پرورش آن اقدام نمودند . پرورش قرقاول بخاطر علاقمندی پادشاهان و امپراطوران و سرداران آن زمان به خوردن غذاهای لذیذ بوده است .
در اوایل قرن چهاردهم خوردن گوشت قرقاول در اروپا و فرانسه متداول گردید در و این زمان بزرگان ترجیح می دادند حیوان را با همان پرهای الوان طبخ و سرسفره بگذارند و به تماشای مهمانان ، و مدعوین بگذارند . شارل هفتم که خود یکی از طرفداران گوشت قرقاول بود دستور می داد تا در تمام میهمانیهای رسمی از گوشت قرقاول استفاده نمایند .
پیشرفت پرورش قرقاول مدیون شاهانی چون هنری چهارم ـ لوئی سیزدهم ـ لوئی چهاردهم و پانزدهم می باشد . گذشته ا زگوشت علاقمندی سلاطین و سرمایه داران و بانک داران اروپا و آمریکا به شکار و شرکت در مراسم شکار موجب گردید که عده ای به پرورش این پرنده بپردازند لذا چون پرورش طبیعی جوابگوی تقاضای روز نبود از آن ببعد بخاطر زاد و ولد تکثیر قرقاول ضمن برنامه ریزی و با استفاده از تکنولوژی موفق گردیدند در پرورش این پرنده به پیشرفتها فی نائل آیند .
نژادها ـ بطور کلی نژادهای قرقاول دو دسته هستند . 1ـ قرقاول های با دم طویل که پرهای دم در آنها بلند بوده و از چند ردیف تشکیل یافته اند در این دسته بسیاری از قرقاولهای عادی و اهلی که امروزه پرورش داده می شوند و تعدادی از قرقاولهائیکه شکار خوبی برای شکارچیان بشمار می روند قرار دارند و پراکندگی آنها در دنیا از سایر قرقاولها بیشترند .
2ـ قرقاولهای با دم کوتاه می باشند که اکثراً در نواحی مرتفع و در ارتفاعات هیمالیا و چین زندگی می نمایند متعدد نبوده و نادر هستند نژاد گروه اول در دنیا پراکندگی بیشتری دارند و عبارتند از 1ـ قرقاول نقره ای که در قسمت جنوبی چین زندگی می کند کاکل سیاه و درخشان پشت حیوان سفید و نوارهای سیاه رنگ برروی آن ناحیه سینه سیاه رنگ نوک سفید بالها برنگ مرجانی و پاهای قرمزی می دارند .
2ـ قرقاول معمولی یا کولشید ـ جنس نر دارای رنگهای بدیع و بسیار جالب سر وگردن سبز درخشان و تلألو با درخشش طلائی در مقابل نور آفتاب کاهی بنفش در اطراف گونه و چشم رنگ قرمز و در موارد مستی بالاتر آمده و بهم می چسبند . این قرقاول در ناحیه قفقاز و اطراف دریای سیاه می باشد که بنام قرقاول کولشید (فازان کوئید) نامیده می شود وفاقد حلقه سفید رنگ در گردن می باشد . در صورتیکه نژادهای دیگر حلقه سفید رنگ منظمی دور گردن دارند .
3ـ قرقاول منگولی ـ رنگ کاملاً شبیه قرقاول کولشید و دارای نوار سفیدی در گردن می باشد ضمناً در ناحیه سینه کمی تیره تر از نژادهای قبلی می باشد .
4ـ قرقاول امپراطور ـ رنگ سر در این حیوان سفید گردن و گلو زرد طلائی و رنگ بقیه پرها زرد و سفید و در قسمتهائی سیاه و بلوطی می باشد .
5ـ قرقاول طلائی ـ پرهای کاکل بصورت رشته های طلائی و گردن نارنجی می باشد که حد فاصل بین قرقاول نقره ای و قرقاول امپراطور می باشد چنیها به این قرقاول لقب قرقاول طلائی Coold – Faisan
داده اند .
6ـ قرقاول الماسی ـ نامبرده برای اولین با ر توسط شخصی از نواحی مرکزی آسیا به انگلستان آورده شده بود . کاکل در این حیوان برنگ قرمز در آمده و نوار گردن نقره ای می باشد رنگ جلوی سینه سبز دلی رنگ شکم سفید می باشد بالها دم سفید و اکثراً همراه خالهای رنگی می باشد به این قرقاول سلطان قرقاول نیز می گویند Kink Faisant
این گونه بسیار پرجنب و جوش و توصیه می شود که نباید در فارمهای پرورش قرقاول نگهداری شود .
7ـ قرقاول ـ هندوستان ـ مرکز پرورش این حیوان در هندوستان و رنگ نر آن تقریباً آبی و ماده اش قهوه اش قهوه ای و تیره می باشد .
8ـ قرقاول شاخدار ـ علت انتخاب این رسم برای قرقاولها مذکور بیشتر به این منظور است که در جنس نر در هر طرف سرحیوان زائده شاخی شکل وجود دارد ساختمان زواید مذکور از بافتهای مجوف و اسفنجی شکل بوده ودر زمان خشم شاخهای مذکور حجیم تر بنظر می رسند .
9ـ قرقاول دراز گوش ـ علت اینکه اسم مذکور انتخاب گردیده که در اطراف گونه حیوان پرهای ریزی وجود دارد ـ در این نژاد اختلاف رنگ بین جنسهای نر و ماده بسیار زیاد نیست .
10ـ قرقاول درخشان ـ بدلیل قد و چشمه بزرگ و حجیم معروفیت زیادی دارد . و در بعضی گونه ها به اندازه بوقلمون می رسد .
از نظر رنگ و نقش پرها از کلیه قرقاولها زیباتر و جالبتر است . رنگ سبز و بنفش دم قرمز و شکم سفید طلائی با شفافیت زیاد می باشد .
11ـ غول قرقاول یا ارگوس سوماترا ـ قرقاول نامبرده دارای شاهپرهای اضافی و بسیار زیبا می باشد . اندازه آنها طویل و از ابتلای بالها تا انتهای دم را می پوشاند طول قرقاول فوق الذکر بعلت بلندی پرهای دم تا 2 متر می رسد . رنگ قرقاول ارگوس سوماترا ـ زیباتر از دیگر قرقاولهاست .
در شرح حال زادولد این پرنده (عادت و رسوم عشقبازی او می باشد) زیرا در فصل جفتگری نر حیوان محوطه ای در حدود 10 الی 12 متر مربع را بخود اختصاص داده و سعی
می نماید محوطه را کاملاً تمیز و صاف کرده و نگهبانی آنرا بعهده می گیرد . بعد از چند روز بالاخره گذار جنس ماده ای به ان حدود می افتد . آرگوس نر حیوان ماده را به سر زمین خود دعوت می نماید در چنین حالتی آرگوس نر به استقبال آرگوس ماده رفته و اطراف حیوان مدت مدیدی بچرخش در می آید . گردش مذبور کم کم سریعتر شده دایره انتخابی نیز بتدریج تنگتر می گردد و بالاخره در پایان حرکات و رقص مذبور قرقاول نر با ماده چفتگیری می نماید .
م.ر حبيبی مود (http://www.persianblog.ir/ProfileView.aspx?userID=58364)
نام فارسی ـ
قرقاول ـ تذرو ـ خروس صحرائی
نام محلی مازندران ـ
تیرنگ ـ تورنگ ـ خروس جنگلی
نام انگلیسی ـ
Pheasant
نام فرانسه ـ
Faisan
نام علمی ـ
Phasianus clochicas
زیرگونه -
Persicus
مقدمه
پرورش قرقاول در پاره ای از مراکز مهم دامپروری دنیا نظیر کشورهای انگلستان ـ فرانسه ـ بلژیک ـ هلند ـ و آمریکا جریان داشته و برخلاف سایر طیور اهلی نگهداری این حیوان چندان عمومیت ندارد . علت محدودیت فعالیت مذبور اکثراً بخاطر عدم اطلاع دامپروران در امر پرورش حیوان نامبرده است و تصور می شود که نمی توان استفاده های کافی و زیادی از نگهداری قرقاول حاصل نمود
زیر عدم آگاهی از نحوه پرورش و نبودن دانش روز و منابع تحقیقاتی در خصوص این پرندگان اغلب باعث شکست علاقه مندان به پرورش در نتیجه زیانهای جبران ناپذیر از این بابت می باشد که در نهایت باعث دلسردی و کناره گیری می گردد .
زیبائی خاص و رنگهای جالب و متنوع پرهای قرقاول موجب شده است که حیوان نامبرده جزء یکی از بهترین پرندگان زینتی جهان بشمار رفته و نژادهای مختلف آن باقیمت بسیار زیاد بفروش می رسد .
بدین ترتیب در حال حاضر مقصود اصلی از پرورش قرقاول تنها تهیه و تولید انواع مختلف قرقاولهاایست که در فارمهای سرمایه داران کشورهای اروپا و آمریکا جهت شکارگاههای خصوصی و در پارکها و باغ وحشها و بعضی بصورت پرندگان زینتی توسط علاقه مندان در منازل نگهداری می شود پرورش قرقاول بطور دستی برای تهیه گوشت بخاطر اینکه نگهداری و پرورش آن با مخارج سنگینی همراه است چندان معمول نیست ولی چنانچه پرورش قرقاول نظیر سایر پرندگان و طیور با اصول دانش نوین همراه باشد و از محصولات حاصله بنحو مطلوب و شایسته بهره برداری شود نگهداری قرقاول نیز با منافع همراه خواهد شد و دامپرور قادر می گردد ، تا از زحمات و سرمایه گذاری خود از این فعالیت منافع و پاداش مطلوبی دریافت نماید.قرقاول از نظر جانورشناسی یکی از مهمترین پرندگان فامیل فاز یابنده را تشکیل
می دهد .
قرقاول از نژادهای متعددی تشکیل یافته که که کلیه آنها با داشتن رنگهای مختلف مشخصات جداگانه باسامی خاصی نامیده شده و به آسانی از یکدیگر تمیز داده می شوند .
از نظر مشخصات ظاهری و فیزیولوژیکی کم و بیش تمام خود خواص گروه مایکان را دارا می باشد . قد حیوان به اندازه مرغ و خروس معمولی بوده ولی پرهای دم در قرقاول بخصوص جنس نر آن رشد بسیار زیادی کرده است بطوریکه در بعضی از نژادها طول دم تا یک مترونیم رسیده است درازی قرقاول از سرتا انتهای دم 2 متر هم می رسد .
ارتفاع یا بلندی قرقاول ها از 50 تا 100 سانتی متر تجاوز نمی کند .
وزن قرقاول های بالغ بین 2 تا 3 کیلوگرم می باشد و تنها در یکی از نژادها که شرح آن بعداً خواهد آمد و معروف به غول قرقاول می باشد وزن تا 5 الی 6 کیلوگرم همه رسیده است .
جنسبت قرقاول تشخیص نر و ماده قرقاول بسهولت انجام پذیر است . قرقاولهای نر از پرهای رنگین فوق العاده جالب و زیبا پوشیدن شده اند که ماده ها فاقد آن هستند .
قرقاولهای ماده اندامی کوچک ولی کشیده و ظریف بوده و رنگ آن خاکستری کور متمایل به قهوه ای یکنواخت می باشد .
سرحیوان کوچک و دارای فکی کوتاه و خمیده می باشد . سوراخ بینی ظریف و توسط پرهای رنگین مخفی می باشد .
پرهای قرقاول به خلاف بسیاری از پرندگان مثلثی شکل کوتاه و منظم بوده و با نظم و ترتیب خاصی برروی یکدیگر قرار گرفته اند و کلیه پرهای رنگین گذشته از درخشش جلای خاص حاشیه قهوه ای رنگ زیبا و منظمی دیده می شود وضع قرار گرفتن پرها در روی سر بطور خاصی صورت گرفته و رویهمرفته شکل دو شاخ را به قرقاول نر می دهد حالت مذبور نیز بنوبه خود در زیبائی حیوان سهم بسزائی دارد ساختمان پنجه در قرقاولها نظیر مرغ و خروس بنحوی است که حیوان قادر است براحتی و آسانی روی زمین راه برود .
قرقاول هنگام پرواز صدای مخصوصی تولید می نماید . صداهای مذبور در جنس نر کاهی اوقات خشن تر از حالت عادی بگوش می رسد و در چنین حالتی منظور از این آهنگها تهدید و تولید وحشت برای طرف مقابل می باشد .
قرقاول از قدرت بدنی بالائی برخوردارست بطوریکه در استارت حرکت اولیه با قدرت حدود 80 کیلومتر در ساعت از زمین بلند می شود که در بعضی از مواقع شکارچی احساس ترس می کند .
قرقاول دارای قلب کوچکی بوده و چنانچه بطریقه فنی نگهداری نشود ممکن است پارکی رگ قلب داده دردست بمیرد .
قرقاول حیوان ترسو بوده بهمین دلیل تا آخرین مرحله دید خود را مخفی نگه می دارد.
قرقاول از شامه بسیار قوی برخوردار بوده و از بوی بد به شدت گریزان است .
قرقاول پرنده ای دیرآشنا و بد غلق بوده و بهمین دلیل رام شدنی نیست .
تاریخچه
طبق گفته بسیاری از حیوان شناسان سرزمین و محل اولیه زندگانی قرقاول ـ آسیای مرکزی و نواحی معتدل این قاره در طول عرض 25 تا 27 درجه جغرافیائی کره زمین بوده اما مارسیال دانشمند و شاعر معروف آتن ضمن نوشته هائیکه از خودبجای گذارده است
می نویسد که قرقاول برای اولین بار از قاره آسیا به یونان آورده شده و از آنجا به سایر کشورهای جهان برده شده است .
مورخ مذبور اظهار عقیده می کند که آرگولوف پهلوان یونانی ضمن سفریکه ، باگشتی معروف و تاریخی بدریا نمود موفق شد قرقاول را به همراه بعضی از وسایل و موجودات ناشناخته دیگر بعنوان هدیه به مردم یونان بیاورد . با اینکه در حال حاضر قرقاول د رتمام دنیا پرشده است ولی پرنده مذکور تنها در مناطق مرطوب و معتدل و بخصوص نقاطیکه پوشیده از بوته زار و درختان جنگلی کوتاه باشد به زادوولد پرداخته و بأسانی پرورش می یابند.
بطوریکه اشاره شد بعداز شناسائی قرقاول ، یونانیها و بعد از آن رومی ها جزء اولین ملتهائی بودند که با مطالعه به شرح حال و اختصاصات پرنده مذکور پرداختند . فرانسویهاآشنائی با قرقاول را در اوایل قرن وسطی پیدا کردند و اولین اسمیکه به او دادند (خروس لیموژ) بود .
پیشرفت پرورش قرقاول در فرانسه و متعاقب آن در انگلستان در اوایل بخاطر استفاده از گوشت حیوان بوده است بلژیکها قرقاول را ایران برده به پرورش آن اقدام نمودند . پرورش قرقاول بخاطر علاقمندی پادشاهان و امپراطوران و سرداران آن زمان به خوردن غذاهای لذیذ بوده است .
در اوایل قرن چهاردهم خوردن گوشت قرقاول در اروپا و فرانسه متداول گردید در و این زمان بزرگان ترجیح می دادند حیوان را با همان پرهای الوان طبخ و سرسفره بگذارند و به تماشای مهمانان ، و مدعوین بگذارند . شارل هفتم که خود یکی از طرفداران گوشت قرقاول بود دستور می داد تا در تمام میهمانیهای رسمی از گوشت قرقاول استفاده نمایند .
پیشرفت پرورش قرقاول مدیون شاهانی چون هنری چهارم ـ لوئی سیزدهم ـ لوئی چهاردهم و پانزدهم می باشد . گذشته ا زگوشت علاقمندی سلاطین و سرمایه داران و بانک داران اروپا و آمریکا به شکار و شرکت در مراسم شکار موجب گردید که عده ای به پرورش این پرنده بپردازند لذا چون پرورش طبیعی جوابگوی تقاضای روز نبود از آن ببعد بخاطر زاد و ولد تکثیر قرقاول ضمن برنامه ریزی و با استفاده از تکنولوژی موفق گردیدند در پرورش این پرنده به پیشرفتها فی نائل آیند .
نژادها ـ بطور کلی نژادهای قرقاول دو دسته هستند . 1ـ قرقاول های با دم طویل که پرهای دم در آنها بلند بوده و از چند ردیف تشکیل یافته اند در این دسته بسیاری از قرقاولهای عادی و اهلی که امروزه پرورش داده می شوند و تعدادی از قرقاولهائیکه شکار خوبی برای شکارچیان بشمار می روند قرار دارند و پراکندگی آنها در دنیا از سایر قرقاولها بیشترند .
2ـ قرقاولهای با دم کوتاه می باشند که اکثراً در نواحی مرتفع و در ارتفاعات هیمالیا و چین زندگی می نمایند متعدد نبوده و نادر هستند نژاد گروه اول در دنیا پراکندگی بیشتری دارند و عبارتند از 1ـ قرقاول نقره ای که در قسمت جنوبی چین زندگی می کند کاکل سیاه و درخشان پشت حیوان سفید و نوارهای سیاه رنگ برروی آن ناحیه سینه سیاه رنگ نوک سفید بالها برنگ مرجانی و پاهای قرمزی می دارند .
2ـ قرقاول معمولی یا کولشید ـ جنس نر دارای رنگهای بدیع و بسیار جالب سر وگردن سبز درخشان و تلألو با درخشش طلائی در مقابل نور آفتاب کاهی بنفش در اطراف گونه و چشم رنگ قرمز و در موارد مستی بالاتر آمده و بهم می چسبند . این قرقاول در ناحیه قفقاز و اطراف دریای سیاه می باشد که بنام قرقاول کولشید (فازان کوئید) نامیده می شود وفاقد حلقه سفید رنگ در گردن می باشد . در صورتیکه نژادهای دیگر حلقه سفید رنگ منظمی دور گردن دارند .
3ـ قرقاول منگولی ـ رنگ کاملاً شبیه قرقاول کولشید و دارای نوار سفیدی در گردن می باشد ضمناً در ناحیه سینه کمی تیره تر از نژادهای قبلی می باشد .
4ـ قرقاول امپراطور ـ رنگ سر در این حیوان سفید گردن و گلو زرد طلائی و رنگ بقیه پرها زرد و سفید و در قسمتهائی سیاه و بلوطی می باشد .
5ـ قرقاول طلائی ـ پرهای کاکل بصورت رشته های طلائی و گردن نارنجی می باشد که حد فاصل بین قرقاول نقره ای و قرقاول امپراطور می باشد چنیها به این قرقاول لقب قرقاول طلائی Coold – Faisan
داده اند .
6ـ قرقاول الماسی ـ نامبرده برای اولین با ر توسط شخصی از نواحی مرکزی آسیا به انگلستان آورده شده بود . کاکل در این حیوان برنگ قرمز در آمده و نوار گردن نقره ای می باشد رنگ جلوی سینه سبز دلی رنگ شکم سفید می باشد بالها دم سفید و اکثراً همراه خالهای رنگی می باشد به این قرقاول سلطان قرقاول نیز می گویند Kink Faisant
این گونه بسیار پرجنب و جوش و توصیه می شود که نباید در فارمهای پرورش قرقاول نگهداری شود .
7ـ قرقاول ـ هندوستان ـ مرکز پرورش این حیوان در هندوستان و رنگ نر آن تقریباً آبی و ماده اش قهوه اش قهوه ای و تیره می باشد .
8ـ قرقاول شاخدار ـ علت انتخاب این رسم برای قرقاولها مذکور بیشتر به این منظور است که در جنس نر در هر طرف سرحیوان زائده شاخی شکل وجود دارد ساختمان زواید مذکور از بافتهای مجوف و اسفنجی شکل بوده ودر زمان خشم شاخهای مذکور حجیم تر بنظر می رسند .
9ـ قرقاول دراز گوش ـ علت اینکه اسم مذکور انتخاب گردیده که در اطراف گونه حیوان پرهای ریزی وجود دارد ـ در این نژاد اختلاف رنگ بین جنسهای نر و ماده بسیار زیاد نیست .
10ـ قرقاول درخشان ـ بدلیل قد و چشمه بزرگ و حجیم معروفیت زیادی دارد . و در بعضی گونه ها به اندازه بوقلمون می رسد .
از نظر رنگ و نقش پرها از کلیه قرقاولها زیباتر و جالبتر است . رنگ سبز و بنفش دم قرمز و شکم سفید طلائی با شفافیت زیاد می باشد .
11ـ غول قرقاول یا ارگوس سوماترا ـ قرقاول نامبرده دارای شاهپرهای اضافی و بسیار زیبا می باشد . اندازه آنها طویل و از ابتلای بالها تا انتهای دم را می پوشاند طول قرقاول فوق الذکر بعلت بلندی پرهای دم تا 2 متر می رسد . رنگ قرقاول ارگوس سوماترا ـ زیباتر از دیگر قرقاولهاست .
در شرح حال زادولد این پرنده (عادت و رسوم عشقبازی او می باشد) زیرا در فصل جفتگری نر حیوان محوطه ای در حدود 10 الی 12 متر مربع را بخود اختصاص داده و سعی
می نماید محوطه را کاملاً تمیز و صاف کرده و نگهبانی آنرا بعهده می گیرد . بعد از چند روز بالاخره گذار جنس ماده ای به ان حدود می افتد . آرگوس نر حیوان ماده را به سر زمین خود دعوت می نماید در چنین حالتی آرگوس نر به استقبال آرگوس ماده رفته و اطراف حیوان مدت مدیدی بچرخش در می آید . گردش مذبور کم کم سریعتر شده دایره انتخابی نیز بتدریج تنگتر می گردد و بالاخره در پایان حرکات و رقص مذبور قرقاول نر با ماده چفتگیری می نماید .
م.ر حبيبی مود (http://www.persianblog.ir/ProfileView.aspx?userID=58364)