Dr.Hossein.M.Al
02-16-2010, 09:46 PM
در طی چند سال اخیر فناوری*نانو به عنوان جزء مهمی از صنعت غذا تبدیل شده است. شرکت*های مطرح در صنایع غذایی به تحقیق و توسعه در این زمینه پرداخته*اند و انتظار می*رود اولین موج محصولات در آینده نزدیک به بازار وارد شود. البته این تنها شروع است و یقیناً فناوری*نانو در این عرصه راهی طولانی در پیش خواهد داشت.
بنابر یک پیش بینی اقتصادی به وسیله تحلیل گران، بازار نانوغذاها از 6.2 میلیارد دلار فعلی به 7 میلیارد دلار در سال آینده و به 4.20 میلیارد دلار در سال 2010 خواهد رسید .
فناوری*نانو می*تواند در خط تولید به منظور ایجاد ریزحسگرها و ماشین*های تشخیص به*کار رود و تولید غذاهای فاقد آلودگی را تضمین کند. این نانوابزارها در تشخیص میکروب*های مضر و تعیین زمان ماندگاری محصول نیز کاربرد دارند و به مدیران در اتخاذ تصمیمات راهبردی مانند انتخاب بهترین روش حمل و نقل و انبار محصولات کمک می*کنند. به گفته کامپرز، مدیر برنامه بیو فناوری*نانو در دانشگاه واخنینگن، استفاده از فناوری*نانو به منظور تضمین کیفیت فرآورده*های غذایی، یقیناً به نفع مصرف*کننده است؛ البته نانوحسگرها و تشخیص*دهنده*های روبوتیک فعلاً فقط در مراکز تحقیقات به*کار می*روند، اما پیش*بینی می*شود اولین سری این ماشین*ها در طی 4 سال آینده در محصولات غذایی ظاهر *شوند .
در حال حاضر شرکت**های زیادی مانند Nestle، Food،Hershey، Keystone و Unilever مشغول كار روی نانوغذاها هستند.
گزارش شده است Nestle و Unilever امولوسیون*هایی از نانوذرات را کشف کرده*اند که باعث یکنواخت*تر شدن بافت غذا شده، و می*توان در تولید محصولاتی مانند بستنی از آنها استفاده كرد. دیگر پروژه*های این شرکت، کار روی نانوکپسول*هایی حاوی غذاهای غنی شده است که مواد مغذی و آنتی اکسیدانت*ها را به تدریج به بخش*های خاصی از بدن تحویل می*دهند. این فناوری موادغذایی قدیمی را به ذراتی در ابعاد نانو تبدیل می*کند که در داخل بدن رها شده و به خوبی جذب می*شوند. این فناوری در غذاهای جدید کاربرد زیادی خواهد داشت.
یکی دیگر از شرکت*های پیشگام در توسعه نانوغذاها، شرکت Kraft است که با تأسیس کنسرسیوم نانوتک (Nanotek) در سال 2000 اولین گام*های ورود فناوری*نانو به صنعت غذا را برداشت. این کنسرسیوم مجموعه*ای از 15 دانشگاه و آزمایشگاه*های تحقیقاتی ملی است و بیشتر در زمینه تهیه انواع غذاهای تعاملی و فرآورده*های نوشیدنی فعالیت می*کند که با ذائقه* و نیازهای فردی مصرف کننده سازگار باشد و دامنه وسیعی، از نوشیدنی*های تغییر رنگ*دهنده تا غذاهای جدید سازگار با حساسیت مصرف*کننده (یا نیازهای تغذیه*ای او) را در برمی*گیرد. فعالیت دیگر این شرکت، تهیه نانوفیلترهایی است که مولکول*ها را بیشتر بر اساس شکل و نه بر حسب اندازه غربال می*كنند، و این مسئله تفكیك اجزای خاصی از یک فرآوده، حتی در دست مصرف کننده را امكان*پذیر می*سازد.
از دیگر اهداف این شرکت، کار روی بسته*بندی*های هوشمند غذایی است. از نانوحسگرهایی که به رهایش مواد شیمیایی ناشی از فساد غذاها حساس هستند می*توان در بسته*بندی*های هوشمند استفاده كرد، تا به محض شروع خراب شدن غذا، رنگ بسته*بندی تغییرکرده، به مشتری هشدار می*دهد. این سیستم به مراتب دقیق*تر و مطمئن*تر از فروش با تاریخ مصرف است .
یکی دیگر از شركت**های فعال در زمینه نانوغذا، NutraLease است که روی فناوری غذاهای غنی شده تحقیق کرده و جهت افزایش رهایش زیستی (Biodelivery) مواد غذایی، از نانوکپسول*ها استفاده می*کند. این فناوری در نوعی روغن آشپزی به*کار برده شده است که از استرول*های گیاهی به منظور کاهش جذب کلسترول و کاهش خطر بیماری*های قلبی استفاده می*کند. بر اساس گزارشی این فرآورده باعث کاهش حدود 14درصد ازمیزان کلسترول LDL می*شود.
شركت Oil Fresh از اجزای نانوسرامیکی در تهیه ماهی*تابه*های رستوران*ها استفاده می*کند که باعث کاهش زمان سرخ کردن و مصرف روغن می*شود. استفاده از این فرآورده به رستوران*ها اجازه می*دهد که از روغن*های گیاهی به جای روغن*های هیدروژنه استفاده کنند و در نتیجه میزان چربی*های ترانس کاهش یافته و غذاهای سالم*تری به دست می*آید.
شركت دیگری به نام Voridian از ترکیباتImpern نانوکامپوزیت ها در ساخت بطری*های پلاستیکی نوشیدنی*ها استفاده کرده است. Impern نوعی پلاستیک است که با نانوذرات خاک رس آمیخته و پلاستیک*هایی به سختی شیشه ولی محکم*تر را به وجود آورده است، که نسبت به شیشه شکنندگی کمتری دارند. لایه نانوذرات به*گونه*ای طراحی شده* که فرار مولکول*های دی*اکسیدکربن از نوشیدنی و نفوذ مولکول*های اکسیژن به درون نوشیدنی جلوگیری كرده، در نتیجه باعث حفظ تازگی و افزایش زمان ماندگاری محصول می*شود.
یکی دیگر از شرکت*های فعال در این زمینه Nanocor است. این شرکت مهم*ترین تولیدکننده نانوکامپوزیت های پلاستیکی است. این پلاستیک*ها ویژگی*های ویژه*ای از جمله ایجاد مانع بهتر برای جریان اکسیژن و دی*اکسیدکربن دارد، که منجر به افزایش زمان نگهداری محصولات نانوکامپوزیت پلاستیک مقاوم می*شود. همچنین این پلاستیک*ها از پخش بو جلوگیری کرده، مانع جذب طعم یا ویتامین*های موجود در غذا به وسیله بسته*بندی می*شوند. به طور کلی طراحی مولکولی این پلاستیک*ها به*گونه*ای است که مقاومت محصولات را در برابر آتش و ثبات ساختار آنها را در برابر حرارت بهبود می*بخشد. به عنوان مثال این مواد در سبدهایی برای جوشاندن مواد غذایی و بسته*بندی*هایی برای استفاده در مایکروویو کاربرد دارد. نانوکامپوزیت*های پلاستیکی در بسته*بند*ی های جدید مواد غذایی نیز قابل استفاده هستند .
از دیگر محصولات کلیدی، حسگرهای بویایی الکترونیکی (بینی الکترونیکی) و هم خانواده جدیدتر آنها حسگرهای چشایی الکترونیکی (زبان الکترونیکی) هستند. این وسایل از زبان و بینی انسان تقلید می*کنند با این تفاوت كه نسبت به طعم*ها و بوهای ناچیز حساسیت بیشتری دارند.
بینی الکترونیکی آرایه*ای از حسگرهای گازی در مقیاس نانو است و سطح بالای نانوذرات اجازه عبور بیشترین گاز ممکن از روی آنها را می*دهد. این فناوری به همراه فناوری تشخیص الگویی، امکان ایجاد یک اثر انگشت دیجیتالی از هر بوی خاص را فراهم می*کند. این محصولات در آزمایشگاه*هایی از جمله NASA برای تشخیص مواد شیمیایی در حد ناچیز استفاده شده*اند؛ اما در حال حاضر در صنایع غذایی جهت کنترل بهترین سطح تولید شده غذاها به*کار می*روند. این محصولات همچنین در جهت تشخیص آلاینده*ها و تجزیه* کیفی و کلی* غذا مؤثر هستند.
در حال حاضر بعضی شركت*ها نوعی زبان الکترونیکی را به كار می*برند که شامل آرایه*ای از حسگرهای مایع (الکترودهای پوشش داده شده با پلیمرهای هادی) به همراه فناوری تشخیص الگویی است كه قادر به تشخیص طعم*های ویژه از هم می*باشد. از کاربردهای مهم این زبان، آزمون چشایی نوشیدنی*ها مانند آب میوه*ها، شیر، قهوه، آب معدنی و نوشابه*ها و همچنین توانایی چشیدن مواد شمیایی در حد PPT است و هزینه تولید آن در حدود 50 سنت می*باشد. یقیناً این زبان نقش حیاتی خود را در مطالعات غذایی پیدا خواهد کرد. حسگر چشایی، در بسته*بندی گوشت قادر به تشخیص اولین نشانه*های فساد مواد غذایی بوده و با تغییر رنگ، فساد ماده غذایی را هشدار می*دهد.
نوع دیگر فناوری حسگرها، نانوبارکدها هستند که به وسیله شرکت Nanoplex Technologies تولید شده*اند. نانوبارکدها مدل مولکولی بارکدهای سنتی است و شامل نانوذرات فلزی می*باشند که اثر انگشت شیمیایی قابل شناسایی و خاصی دارند و می*توانند از طریق یک ماشین (احتمالاً یک لامپ UV یا میکروسکوپ نوری) تشخیص داده شوند. این نوع بارکدها می*توانند برای حفاظت مارک و ارزیابی غذاهایی که در حالت عادی نمی*شود بارکدهای سنتی را روی آنها چسباند، استفاده شود. آنها همچنین برای تشخیص پاتوژن*ها در غذا مانند E. coli مورد استفاده قرار می*گیرند. در حقیقت تشخیص پاتوژن*ها از دیگر اهداف اصلی فناوری*نانو در صنایع غذایی است.
هانگ نیز روی نانو حسگرهای زیست*شناسانه کار کرده است. این حسگرها قادرند مقادیر اندک پاتوژن*ها در غذا را تشخیص دهند. همچنین امكان استفاده از آنها در مراکز نگهداری و حمل و نقل غذا به منظور کنترل دقیق در مقیاس مولکولی وجود دارد. وی همچنین روی غذاهایی که ”عملکردی“ نامیده می*شوند کار کرده و نقش مواد مغذی که موجب سلامت و مانع از بیماری* می*شوند را کشف کرده است.
هانگ می*گوید:«بسیاری از غذا*ها به صورت ذاتی قادر به جلوگیری از بیماری*ها هستند مثل چای سبز، هسته انگور و زنجبیل؛ اما مسئله این است که مصرف مستقیم این غذاها فایده*ای برای بدن نداشته و بدن نیز به سختی آنها را جذب می*كند؛ بنابراین به یک سیستم تحویل نیاز داریم که دسترسی زیستی آنها را افزایش دهد.«
او به خصوص به جلوگیری از دیابت و چاقی علاقه*مند است و این سؤال را مطرح می*کند که چطور می*توان از غذاهایی مانند بستنی و شکلات*های خوش طعم استفاده کرد به صورتی که موجب چاقی نشوند؟
در جواب باید گفت استفاده از مواد فیبری و کربوهیدرات*ها به جای چربی می*تواند به حل این مسئله کمک کند و برای دیابت نیز باید جایگزین*های بهتری را برای شکر پیدا کرد.
اگر هانگ یا دیگران بتوانند موفق به ایجاد غذاهایی خوش طعم ولی حاوی مواد جایگزین چربی شوند و یا با به*کارگیری نانوذرات مانع از جذب و ذخیره*سازی چربی و کالری به*وسیله بدن گردند، هدف نهایی را در غذا به دست آورده*اند.
هانگ می*گوید:»شركت**های زیادی درباره غذایی که شما را سیر کند ولی تأثیری روی وزن نداشته باشد، تحقیق می*کنند ولی به دلیل توافق*های محرمانه هنوز جزئیات فاش نشده است « .
گرچه دسترسی به این فناوری جدید آسان است، اما به دلیل گران بودن محصولات، ورود آن به بازار به این سرعت امکان*پذیر نیست. البته این مشکلات قابل حل هستند و به زودی شاهد هجوم فرآورده*های فناوری*نانو از فرآورده*هایی مؤثر برای ایمنی و سلامت گرفته تا غذاهای قابل برنامه ریزی و مطابق با سلیقه افراد، به صنعت غذا خواهیم بودکه نتایج شگفت*آوری را در بر خواهند داشت، فقط باید امیدوار باشیم که یک ترس عمومی مانع از موج ابداع نشود همان*گونه که برای غذاهای اصلاح شده ژنتیکی این اتفاق افتاد.
جمع*بندی:
در طی سه سال گذشته، تأثیر عمیق فناوری*نانو در صنایع غذایی و بسته*بندی به اثبات رسیده است. اکنون بیش از 300 فرآورده نانوغذایی در بازارهای جهانی موجود است. این موفقیت شگفت انگیز، منجر به سرمایه*گذاری*های هنگفتی در زمینه R&D در نانوغذا شده است. امروزه فناوری*نانو یک شایعه پوچ نیست، بلکه حقیقتی لازم الاجرا در صنایع غذایی است و هر شركتی که بخواهد در صنایع غذایی پیشگام باشد، باید کار با فناوری*نانو را سریعاً شروع کند .
در حال حاضر بیش از 400 شركت در سراسر دنیا در امر تحقیق، توسعه و تولید نانوغذاها فعالیت می*کنندكه در صدر آنها، ایالات متحده امریکا، ژاپن و چین قرار دارند. تا سال 2010، آسیا با 50 درصد جمعیت دنیا، به بزرگ*ترین بازار نانوغذا تبدیل می*شود و چین نیز در موقعیت پیشگام قرار خواهد داشت .
پیشرفت بیشتر در رمزگشایی DNA و آنالیز آن، صنایع را قادر به پیش*بینی، کنترل و بهبود محصولات کشاورزی می*کند. تلفیق این فناوری با فناوری دستکاری مولکول*ها و اتم*های غذا، روش قدرتمندی را در اختیار صنایع غذایی می*گذارد تا غذاهایی با قابلیت بسیار بیشتر و هزینه*ای کمتر را طراحی کنند.
منبع: http://www.nano.ir
بنابر یک پیش بینی اقتصادی به وسیله تحلیل گران، بازار نانوغذاها از 6.2 میلیارد دلار فعلی به 7 میلیارد دلار در سال آینده و به 4.20 میلیارد دلار در سال 2010 خواهد رسید .
فناوری*نانو می*تواند در خط تولید به منظور ایجاد ریزحسگرها و ماشین*های تشخیص به*کار رود و تولید غذاهای فاقد آلودگی را تضمین کند. این نانوابزارها در تشخیص میکروب*های مضر و تعیین زمان ماندگاری محصول نیز کاربرد دارند و به مدیران در اتخاذ تصمیمات راهبردی مانند انتخاب بهترین روش حمل و نقل و انبار محصولات کمک می*کنند. به گفته کامپرز، مدیر برنامه بیو فناوری*نانو در دانشگاه واخنینگن، استفاده از فناوری*نانو به منظور تضمین کیفیت فرآورده*های غذایی، یقیناً به نفع مصرف*کننده است؛ البته نانوحسگرها و تشخیص*دهنده*های روبوتیک فعلاً فقط در مراکز تحقیقات به*کار می*روند، اما پیش*بینی می*شود اولین سری این ماشین*ها در طی 4 سال آینده در محصولات غذایی ظاهر *شوند .
در حال حاضر شرکت**های زیادی مانند Nestle، Food،Hershey، Keystone و Unilever مشغول كار روی نانوغذاها هستند.
گزارش شده است Nestle و Unilever امولوسیون*هایی از نانوذرات را کشف کرده*اند که باعث یکنواخت*تر شدن بافت غذا شده، و می*توان در تولید محصولاتی مانند بستنی از آنها استفاده كرد. دیگر پروژه*های این شرکت، کار روی نانوکپسول*هایی حاوی غذاهای غنی شده است که مواد مغذی و آنتی اکسیدانت*ها را به تدریج به بخش*های خاصی از بدن تحویل می*دهند. این فناوری موادغذایی قدیمی را به ذراتی در ابعاد نانو تبدیل می*کند که در داخل بدن رها شده و به خوبی جذب می*شوند. این فناوری در غذاهای جدید کاربرد زیادی خواهد داشت.
یکی دیگر از شرکت*های پیشگام در توسعه نانوغذاها، شرکت Kraft است که با تأسیس کنسرسیوم نانوتک (Nanotek) در سال 2000 اولین گام*های ورود فناوری*نانو به صنعت غذا را برداشت. این کنسرسیوم مجموعه*ای از 15 دانشگاه و آزمایشگاه*های تحقیقاتی ملی است و بیشتر در زمینه تهیه انواع غذاهای تعاملی و فرآورده*های نوشیدنی فعالیت می*کند که با ذائقه* و نیازهای فردی مصرف کننده سازگار باشد و دامنه وسیعی، از نوشیدنی*های تغییر رنگ*دهنده تا غذاهای جدید سازگار با حساسیت مصرف*کننده (یا نیازهای تغذیه*ای او) را در برمی*گیرد. فعالیت دیگر این شرکت، تهیه نانوفیلترهایی است که مولکول*ها را بیشتر بر اساس شکل و نه بر حسب اندازه غربال می*كنند، و این مسئله تفكیك اجزای خاصی از یک فرآوده، حتی در دست مصرف کننده را امكان*پذیر می*سازد.
از دیگر اهداف این شرکت، کار روی بسته*بندی*های هوشمند غذایی است. از نانوحسگرهایی که به رهایش مواد شیمیایی ناشی از فساد غذاها حساس هستند می*توان در بسته*بندی*های هوشمند استفاده كرد، تا به محض شروع خراب شدن غذا، رنگ بسته*بندی تغییرکرده، به مشتری هشدار می*دهد. این سیستم به مراتب دقیق*تر و مطمئن*تر از فروش با تاریخ مصرف است .
یکی دیگر از شركت**های فعال در زمینه نانوغذا، NutraLease است که روی فناوری غذاهای غنی شده تحقیق کرده و جهت افزایش رهایش زیستی (Biodelivery) مواد غذایی، از نانوکپسول*ها استفاده می*کند. این فناوری در نوعی روغن آشپزی به*کار برده شده است که از استرول*های گیاهی به منظور کاهش جذب کلسترول و کاهش خطر بیماری*های قلبی استفاده می*کند. بر اساس گزارشی این فرآورده باعث کاهش حدود 14درصد ازمیزان کلسترول LDL می*شود.
شركت Oil Fresh از اجزای نانوسرامیکی در تهیه ماهی*تابه*های رستوران*ها استفاده می*کند که باعث کاهش زمان سرخ کردن و مصرف روغن می*شود. استفاده از این فرآورده به رستوران*ها اجازه می*دهد که از روغن*های گیاهی به جای روغن*های هیدروژنه استفاده کنند و در نتیجه میزان چربی*های ترانس کاهش یافته و غذاهای سالم*تری به دست می*آید.
شركت دیگری به نام Voridian از ترکیباتImpern نانوکامپوزیت ها در ساخت بطری*های پلاستیکی نوشیدنی*ها استفاده کرده است. Impern نوعی پلاستیک است که با نانوذرات خاک رس آمیخته و پلاستیک*هایی به سختی شیشه ولی محکم*تر را به وجود آورده است، که نسبت به شیشه شکنندگی کمتری دارند. لایه نانوذرات به*گونه*ای طراحی شده* که فرار مولکول*های دی*اکسیدکربن از نوشیدنی و نفوذ مولکول*های اکسیژن به درون نوشیدنی جلوگیری كرده، در نتیجه باعث حفظ تازگی و افزایش زمان ماندگاری محصول می*شود.
یکی دیگر از شرکت*های فعال در این زمینه Nanocor است. این شرکت مهم*ترین تولیدکننده نانوکامپوزیت های پلاستیکی است. این پلاستیک*ها ویژگی*های ویژه*ای از جمله ایجاد مانع بهتر برای جریان اکسیژن و دی*اکسیدکربن دارد، که منجر به افزایش زمان نگهداری محصولات نانوکامپوزیت پلاستیک مقاوم می*شود. همچنین این پلاستیک*ها از پخش بو جلوگیری کرده، مانع جذب طعم یا ویتامین*های موجود در غذا به وسیله بسته*بندی می*شوند. به طور کلی طراحی مولکولی این پلاستیک*ها به*گونه*ای است که مقاومت محصولات را در برابر آتش و ثبات ساختار آنها را در برابر حرارت بهبود می*بخشد. به عنوان مثال این مواد در سبدهایی برای جوشاندن مواد غذایی و بسته*بندی*هایی برای استفاده در مایکروویو کاربرد دارد. نانوکامپوزیت*های پلاستیکی در بسته*بند*ی های جدید مواد غذایی نیز قابل استفاده هستند .
از دیگر محصولات کلیدی، حسگرهای بویایی الکترونیکی (بینی الکترونیکی) و هم خانواده جدیدتر آنها حسگرهای چشایی الکترونیکی (زبان الکترونیکی) هستند. این وسایل از زبان و بینی انسان تقلید می*کنند با این تفاوت كه نسبت به طعم*ها و بوهای ناچیز حساسیت بیشتری دارند.
بینی الکترونیکی آرایه*ای از حسگرهای گازی در مقیاس نانو است و سطح بالای نانوذرات اجازه عبور بیشترین گاز ممکن از روی آنها را می*دهد. این فناوری به همراه فناوری تشخیص الگویی، امکان ایجاد یک اثر انگشت دیجیتالی از هر بوی خاص را فراهم می*کند. این محصولات در آزمایشگاه*هایی از جمله NASA برای تشخیص مواد شیمیایی در حد ناچیز استفاده شده*اند؛ اما در حال حاضر در صنایع غذایی جهت کنترل بهترین سطح تولید شده غذاها به*کار می*روند. این محصولات همچنین در جهت تشخیص آلاینده*ها و تجزیه* کیفی و کلی* غذا مؤثر هستند.
در حال حاضر بعضی شركت*ها نوعی زبان الکترونیکی را به كار می*برند که شامل آرایه*ای از حسگرهای مایع (الکترودهای پوشش داده شده با پلیمرهای هادی) به همراه فناوری تشخیص الگویی است كه قادر به تشخیص طعم*های ویژه از هم می*باشد. از کاربردهای مهم این زبان، آزمون چشایی نوشیدنی*ها مانند آب میوه*ها، شیر، قهوه، آب معدنی و نوشابه*ها و همچنین توانایی چشیدن مواد شمیایی در حد PPT است و هزینه تولید آن در حدود 50 سنت می*باشد. یقیناً این زبان نقش حیاتی خود را در مطالعات غذایی پیدا خواهد کرد. حسگر چشایی، در بسته*بندی گوشت قادر به تشخیص اولین نشانه*های فساد مواد غذایی بوده و با تغییر رنگ، فساد ماده غذایی را هشدار می*دهد.
نوع دیگر فناوری حسگرها، نانوبارکدها هستند که به وسیله شرکت Nanoplex Technologies تولید شده*اند. نانوبارکدها مدل مولکولی بارکدهای سنتی است و شامل نانوذرات فلزی می*باشند که اثر انگشت شیمیایی قابل شناسایی و خاصی دارند و می*توانند از طریق یک ماشین (احتمالاً یک لامپ UV یا میکروسکوپ نوری) تشخیص داده شوند. این نوع بارکدها می*توانند برای حفاظت مارک و ارزیابی غذاهایی که در حالت عادی نمی*شود بارکدهای سنتی را روی آنها چسباند، استفاده شود. آنها همچنین برای تشخیص پاتوژن*ها در غذا مانند E. coli مورد استفاده قرار می*گیرند. در حقیقت تشخیص پاتوژن*ها از دیگر اهداف اصلی فناوری*نانو در صنایع غذایی است.
هانگ نیز روی نانو حسگرهای زیست*شناسانه کار کرده است. این حسگرها قادرند مقادیر اندک پاتوژن*ها در غذا را تشخیص دهند. همچنین امكان استفاده از آنها در مراکز نگهداری و حمل و نقل غذا به منظور کنترل دقیق در مقیاس مولکولی وجود دارد. وی همچنین روی غذاهایی که ”عملکردی“ نامیده می*شوند کار کرده و نقش مواد مغذی که موجب سلامت و مانع از بیماری* می*شوند را کشف کرده است.
هانگ می*گوید:«بسیاری از غذا*ها به صورت ذاتی قادر به جلوگیری از بیماری*ها هستند مثل چای سبز، هسته انگور و زنجبیل؛ اما مسئله این است که مصرف مستقیم این غذاها فایده*ای برای بدن نداشته و بدن نیز به سختی آنها را جذب می*كند؛ بنابراین به یک سیستم تحویل نیاز داریم که دسترسی زیستی آنها را افزایش دهد.«
او به خصوص به جلوگیری از دیابت و چاقی علاقه*مند است و این سؤال را مطرح می*کند که چطور می*توان از غذاهایی مانند بستنی و شکلات*های خوش طعم استفاده کرد به صورتی که موجب چاقی نشوند؟
در جواب باید گفت استفاده از مواد فیبری و کربوهیدرات*ها به جای چربی می*تواند به حل این مسئله کمک کند و برای دیابت نیز باید جایگزین*های بهتری را برای شکر پیدا کرد.
اگر هانگ یا دیگران بتوانند موفق به ایجاد غذاهایی خوش طعم ولی حاوی مواد جایگزین چربی شوند و یا با به*کارگیری نانوذرات مانع از جذب و ذخیره*سازی چربی و کالری به*وسیله بدن گردند، هدف نهایی را در غذا به دست آورده*اند.
هانگ می*گوید:»شركت**های زیادی درباره غذایی که شما را سیر کند ولی تأثیری روی وزن نداشته باشد، تحقیق می*کنند ولی به دلیل توافق*های محرمانه هنوز جزئیات فاش نشده است « .
گرچه دسترسی به این فناوری جدید آسان است، اما به دلیل گران بودن محصولات، ورود آن به بازار به این سرعت امکان*پذیر نیست. البته این مشکلات قابل حل هستند و به زودی شاهد هجوم فرآورده*های فناوری*نانو از فرآورده*هایی مؤثر برای ایمنی و سلامت گرفته تا غذاهای قابل برنامه ریزی و مطابق با سلیقه افراد، به صنعت غذا خواهیم بودکه نتایج شگفت*آوری را در بر خواهند داشت، فقط باید امیدوار باشیم که یک ترس عمومی مانع از موج ابداع نشود همان*گونه که برای غذاهای اصلاح شده ژنتیکی این اتفاق افتاد.
جمع*بندی:
در طی سه سال گذشته، تأثیر عمیق فناوری*نانو در صنایع غذایی و بسته*بندی به اثبات رسیده است. اکنون بیش از 300 فرآورده نانوغذایی در بازارهای جهانی موجود است. این موفقیت شگفت انگیز، منجر به سرمایه*گذاری*های هنگفتی در زمینه R&D در نانوغذا شده است. امروزه فناوری*نانو یک شایعه پوچ نیست، بلکه حقیقتی لازم الاجرا در صنایع غذایی است و هر شركتی که بخواهد در صنایع غذایی پیشگام باشد، باید کار با فناوری*نانو را سریعاً شروع کند .
در حال حاضر بیش از 400 شركت در سراسر دنیا در امر تحقیق، توسعه و تولید نانوغذاها فعالیت می*کنندكه در صدر آنها، ایالات متحده امریکا، ژاپن و چین قرار دارند. تا سال 2010، آسیا با 50 درصد جمعیت دنیا، به بزرگ*ترین بازار نانوغذا تبدیل می*شود و چین نیز در موقعیت پیشگام قرار خواهد داشت .
پیشرفت بیشتر در رمزگشایی DNA و آنالیز آن، صنایع را قادر به پیش*بینی، کنترل و بهبود محصولات کشاورزی می*کند. تلفیق این فناوری با فناوری دستکاری مولکول*ها و اتم*های غذا، روش قدرتمندی را در اختیار صنایع غذایی می*گذارد تا غذاهایی با قابلیت بسیار بیشتر و هزینه*ای کمتر را طراحی کنند.
منبع: http://www.nano.ir