مطالعه باليني و راديوگرافيكي پوشش مجدد سر استخوان ران در سگ
در اين مطالعه اثرات باليني و راديوگرافيكي پوشش مجدد سر استخوان ران با استفاه از استخوان جمجمه جنين مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت اين ارزيابي از 15 قلاده سگ بالغ و سالم كه بين 1 الي 2 سال سن و 15 تا 25 كيلوگرم وزن داشتند و به 3 گروه 5 تايي تقسيم شدند استفاده گرديد. در گروه اول (شاهد) فقط غضروف سر استخوان ران سمت راست تراشيده شد، در گروه دوم بعد از تراشيدن غضروف سر استخوان ران با استفاده از جمجمه جنين مجددا ناحيه پوشش داده شد و در صورتي كه در گروه سوم بعد از تخريش غضروف و پوشش مجدد ناحيه با استفاده از جمجمه جنين توسط ميله اشتينمن به قطر 2 ميليمتر مفصل ثابت گرديد. مشاهدات باليني يك روز در ميان و راديوگراف از كليه حيوانات در روزهاي صفر، 15، 30، 45 و 60 تهيه گرديد. لنگش بدون وزن گيري در حيوانات گروه اول در سه روز اول مشاهده شد بطوري كه در پايان هفته اول با استفاده از نوك پنجه و كف پنجه وزن گيري را شروع كردند و در پايان هفته دوم وزن گيري مناسب و مطلوبي را از خود نشان دادند. در صورتي كه در حيوانات گروه دوم تا روز 5 بعد از عمل لنگش بدون وزن گيري به ثبت رسيد و حيوانات اين گروه در هفته دوم شروع به وزن گيري و در هفته سوم وزن گيري طبيعي را از خود نشان دادند. در حيوانات گروه سوم به دليل ثابت كردن مفصل ران تا پايان روز 60 در چهار حيوان لنگش بدون وزن گيري مشاهده و به ثبت رسيد. در حيوانات گروه اول و دوم هيچ گونه تغييرات راديوگرافيكي قابل توجهي مشاهده نگرديد. در صورتي كه در حيوانات گروه سوم به دليل ثابت كردن مفصل ران در روز 30، 45 و 60 كاهش شديد فضاي مفصلي، تغييرات ثانويه، استخوان، استئوپروزيس و چسبندگي گرافت به استخوان استابلوم مشاهده و به ثبت رسيد. از مشاهدات باليني و تغييرات راديوگرافيكي اين طور به نظر مي رسد كه پوشش مجدد سر استخوان ران جهت نوسازي غضروف مفصلي امكان پذير است و هيچ گونه عوارض جانبي را در بر ندارد. ثابت كردن مفصل به دليل كاهش ميدان چرخش مفصلي و ايجاد واكنش موضعي بعد از به كارگيري گرافت توصيه نمي شود.
رضايي علي,شريفي داوود
