ناگفته ها در مورد ماهی قرمز کوچولو
داخل تنگ بلورین ماهی قرمز کوچولو قرار داشت و مدام دهان خود را باز و بسته می کرد ابتدا تصور کردم که تنها در حال اکسیژن گیری است و نگاه ملتمسانه او چیز دیگری می گفت " در مورد ماهی قرمز بگو تا بحال خیلی ها از تو خواستند حتی روزنامه نگارها، پس در مورد ماهی قرمز کوچولو بنویس و اسم آن را بگذار ناگفته ها در مورد ماهی قرمز کوچولو"
ماهی قرمز در نزد تمام ایرانیان شناخته شده است و چنان با فرهنگ ما پیوند خورده است که هیچگاه در مورد منشاء و زمان پیدایش آن سخن گفته نمی شود.
قدمت این ماهی در کتب به 1000 سال پیش بر می گردد. در چین سلسله تانگ شروع به احداث استخرهای جهت پرورش کپور ماهیان کرد این کپور ماهیان به رنگ سیلور ( نقره ای ) بودند ولی با جهش ژنتیکی که در این نژاد رخ داد عده ای از این کپور ماهیان به رنگ قرمز در آمدند. در سال 1162 میلادی امپراطوری سلسله سونگ در چین دستور ساخت استخرهایی جهت پرورش ماهیان قرمز را داد ولی این ماهیان تنها در دربار امپراطوری بودند و کسی حق عرضه آن را در بیرون از دربار نداشت. در سال 1611 میلادی ماهیان قرمز توسط پرتقالیهای دریانورد به سایر نقاط دنیا معرفی شدند.
ماهی قرمز از گونه کپور ماهی آب شیرین است بر اثر تغییراتی که در چشم و بال ماهیان قرمز به وجود آمده به انواعی مانند: چشم حبابی (Bubble Eye)، چشم آسمانی (Celestial Eye)، دم پروانه ای (Butterfly Tail)، دم چتری، ستاره مانند و ....
ماهیان قرمز از لحاظ اندازه می توانند به حداکثر 42/58 سانتیمتر و از لحاظ وزنی به 5/4 کیلو گرم برسند، اما این قد و وزن در شرایط زیست محیطی معمول کمتر از نصف موارد ذکر شده می باشد. در مورد طول عمر ماهیان قرمز در منابع حداکثر بیست سال و در شرایط اکواریم خانه به بیش از شش سال نمی رسد، البته میانگین سنی این ماهیان زیبا در خانه های ما ایرانیان به 15 روز هم نمی رسد.
یکی از دلایل طول عمر کوتاه ماهیان قرمز در ایران بدلیل بیمار بودن و عرضه کاملاً سنتی و غیر بهداشتی است. با توجه به اینکه عرضه عمده این ماهیان و خرید آنها تا اواخر اسفند امسال انجام نمی شود امید آن است مسئولان شبکه دامپزشکی شهر ها تدابیر لازم جهت عرضه ماهیان قرمز سالم و عرضه بهداشتی آن را پیش بینی نمایند.
دلیل دیگر عدم عمر کافی این ماهیان عدم اطلاع از شرایط نگهداری این ماهیان و متاسفانه مسئولیت پذیری اندک برخی از افراد در نگهداری ماهیان قرمز است. ماهیان قرمز از آب شیرین استفاده می کنند و وجود نمک در آب آنها و با حتی وجود سنگهای که موجب تغییر املاح آب شود موجب کوتاه شدن طول عمر این موجودات زیبا می شود. ماهیان قرمز نیاز زیاد به اکسیژن دارند در حالی که آب شهری و یا آب جوشیده از میزان کافی اکسیژن برخوردار نیست و بدلیل کلر بالا افراد مجبور به نگهداری آب در ظرفی جهت پریدن کلر آب هستند، تا ماهیان دچار مسمومیت با کلر نشوند. این مدت نگهداری که حداقل شش ساعت می باشد سبب از دست رفتن مقداری از اکسیژن آب نیز می شود متاسفانه استفاده سنتی از تنگهای بلورین درب باریک سبب اکسیژن گیری نامناسب آب می شود هر چند استفاده از ظروف درب گشاد سبب بهتر اکسیژن گیری می شود ولی در طولانی مدت باز اکسیژن مورد نیاز به اندازه کافی نمی باشد اکسیژن آب به دو صورت تامین می شود 1- آبی که در جریان باشد و لایه های اکسیژن در تلاطم آب گیر و در آب بماند. 2- بوسیله دستگاهایی اکسیژن ساز ( هوا ده ) که در اندازه های مختلف و قیمتهای متفاوت در اکواریمها عرضه می شوند.
دلیل دیگر عمر کوتاه ماهیان قرمز استفاده از ظروف کوچک و تعداد ماهیان زیاد در این ظروف است. تراکم بالای ماهیان قرمز سبب کاهش اکسیژن موجود در آب می شود.
ماهیان قرمز برخلاف تصور برخی افراد احتیاج به دمای بین 15 تا 21 درجه سانتیگراد دارند. و هر روز نیاز به تغذیه دارند غذای مورد استفاده برای این گونه ماهی باید حاوی کربوهیدرات بالا و پروتئین پائین باشد که تمامی اکواریمها غذاهای مخصوص اینگونه ماهیان را دارند همچنین استفاده از نان برای تغذیه این ماهیان مناسب است باید توجه داشت استفاده از غذا ها باید به میزان مناسب باشد بصورتی که ماهی قرمز تمام غذای خود را در طی چند دقیقه بخورد.
ماهیان قرمز براساس طیف نوری که از طریق چشم خود دریافت می کنند رنگ خود را تغییر می دهند این تغییر رنگ براساس پیگمانهای موجود در پوست انجام می شوند.
ماهیان قرمز مانند تمام موجودات زنده دچار بیماریهای مختلف می شوند که درمان آنها تنها توسط دکتر دامپزشک انجام می شود همچنین برخی از بیماریهایی ماهیان قرمز جزء بیماریهای مشترک بین انسان و حیوان می باشد بنابراین عرضه ماهیان سالم و بهداشتی یکی از دغدغه های همیشگی دامپزشکان می باشد.
