پرتونگاری به روش(Positron Emission Tomography)، روشی برای تشخیص ذرات كوانتومی در بدن
تحقیقات زیادی در مورد کارایی ذرات کوانتومی در مقیاس نانو به*منظور کمک آن در تشخیص بیماری سرطان در مراحل اولیه و پیگیری روند پیشرفت درمان این بیماری به*وسیله داروهای ضد سرطان، انجام شده*است؛ اما به*تازگی نتایج حاصل از پژوهشی در یک مرکز تحقیقی، که بر روی مزایای استفاده از فناوری نانو در درمان سرطان کار می*کند، نشان داده*است که ذرات کوانتومی موجود، مدت زمان کافی در بدن باقی نمی*مانند تا بشود ثابت کرد که می*توانند در کاربردهای بالینی نیز سودمند باشند.
تحقیقات زیادی در مورد کارایی ذرات کوانتومی در مقیاس نانو به*منظور کمک آن در تشخیص بیماری سرطان در مراحل اولیه و پیگیری روند پیشرفت درمان این بیماری به*وسیله داروهای ضد سرطان، انجام شده*است؛ اما به*تازگی نتایج حاصل از پژوهشی در یک مرکز تحقیقی، که بر روی مزایای استفاده از فناوری نانو در درمان سرطان کار می*کند، نشان داده*است که ذرات کوانتومی موجود، مدت زمان کافی در بدن باقی نمی*مانند تا بشود ثابت کرد که می*توانند در کاربردهای بالینی نیز سودمند باشند.
آنان در این مطالعه از روش PET به*منظور ردیابی ذرات کوانتومی نشان*دارشده با عناصر رادیواکتیو، پس از تزریق به موش استفاده کردند.
تصاویر به دست*آمده به کمک این روش نشان داد که نیمی از ذرات کوانتومی تزریقی به*وسیلة کبد و طحال از گردش خون خارج می*شوند، همچنین پس از ده دقیقه از زمان تزریق، تمامی این ذرات از جریان خون پاک*سازی می*شود.
در این میان مشخص شده* است که ذرات با پوشش PEG( که یک پلیمر سازگار با بافت زنده است و مدت زمان حضور بسیاری از انواع نانوذرات را در گردش خون افزایش داده*است) مدت زمان بیشتری در گردش خون می*مانند و اندازه ذرات کوانتومی نیز اثر کمی بر سرعت روند پاک*سازی آنها از جریان خون دارد.
این مطالعه اگر چه نشان می*دهد که این نانوذرات فراهمی زیستی خوبی در بدن انسان ندارند و از این رو نمی*توان تا زمانی که این مسأله برطرف نشود، از آنها به*عنوان یک ابزار بالینی مفید استفاده کرد، ولی از جهت دیگر اهمیت فراوانی پیدا کرده*است و آن این است که نشان می*دهد استفاده از روش PET برای ردیابی نانوذرات نشان*دارشده با عناصر رادیواکتیو می*تواند با سرعتی زیاد اطلاعات کمّی قابل توجهی دربارةا فارماکوکینتیک این ذرات به ما بدهد؛ علاوه بر این که تصاویر زنده به دست*آمده با این روش، به محققان کمک کرد تا بتوانند تفاوت*های فارماکوکینتیکی میان ذرات با پوشش PEG و بدون این پوشش را تشخیص دهند؛ در صورتی که انجام این کار با روش*های معمول سنجش فارماکوکینتیک ذرات ممكن نبود.
خلاصه*ای از نتایج این پژوهش ـ که به سرپرستی دکتر سانجیو گامبیر انجام شده*است ـ هم*اکنون در پایگاه اینترنتی PubMed با عنوان زیر موجود است :
MicroPET-based Biodistribution of quantum dots in living mice.
منبع : ستاد توسعه فناوری نانو
