مروری سریع بر بیماریهای آمیزشی – جنسی
بیماریهای آمیزشی یا بیماریهای منتقله به دنبال س//ک//س، عفونت*هایی هستند که پس از تماس جنسی مشکوک با فرد آلوده به فرد غیرآلوده انتقال پیدا می*کنند.
در واقع طیفی از بیماریها هستند که باعث عفونت در دستگاه تناسلی می*شوند و سکس، تنها راه ابتلا به این نوع بیماری*هاست. ـ
علائم کلی بیماری:
در مـردان:
به دنبال تماس جنسی نامطمئن و یا داشتن شرکای جنسی متعدد؛ خروج ترشحات چرکی از مجرا یعنی چنانچه آلت تناسلی خود را بدوشند، چرک خارج می*شود، سوزش و تکرر ادرار، احساس درد در هنگام نزدیکی و بالاخره در برخی از بیماریهای آمیزشی، ممکن است روی خود آلت یک ضایعه یا زخم ایجاد شود که شایع*ترین بیماری که این علامت را داراست، بیماری «سیفلیس» است.
در زنـان:
طیف علائم متفاوت است، چرا که برای نمونه بیماری سوزاک در ۵۰ درصد از مبتلایان بدون علامت بوده و در مابقی با ترشحات واژینال عفونی بروز پیدا می*کند به این ترتیب افزایش این ترشحات درد در هنگام نزدیکی و یا قاعدگی را به همراه دارد.
هشدار به آنهایی که رفتار جنسی پرخطر داشته*اند در زنانی که به بیماری سوزاک مبتلا هستند ممکن است التهابات و عفونت*ها به دستگاه تناسلی، لوله*ها و تخمدانهایشان سرایت پیدا کند که ابتلا به بیماری التهابی لگن را در این اشخاص به دنبال خواهد داشت که این بیماری به تدریج باعث چسبندگی*های لوله و رحم شده که موجب عقیمی فرد می*شود. ـ
سنین شیوع:
بیماریهای مقاربتی بیشتر در سنینی که احتمال بروز رفتارهای پرخطر یا س//ک//س بیشترست، دیده می*شود، که این محدوده سنی به «Sexullactive » شهرت دارد و عمدتا سنین ۱۵ تا ۴۹ سالگی را شامل می*شود.
بدین ترتیب این بیماری در یکسری از افراد از جمله جوانان شیوع بیشتری دارد؛ بویژه آنهایی که به صورت مجرد زندگی می*کنند و یا آن دسته از جوانانی که در شهرهای بزرگ به سر می*برند. همچنین، بیماریهای مقاربتی در افرادی که از سطح بهداشتی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی پایین*تری برخوردارند، بیشتر دیده می*شود، چرا که تمامی عوامل یاد شده از عوامل مستعدکننده برای ابتلاء به بیماریهای آمیزشی به شمار می*آیند.
یک نکته جالب توجه بیماریهای منتقله از س//ک//س (آمیزشی) در سیاهپوستان بیش از سفیدپوستان شیوع دارد؛ به همین دلیل، آمار مبتلایان به این بیماری در جنوب کشور با شمال آن تفاوت معنی*داری دارد، چرا که به دلیل اقلیم جغرافیایی و شرایط خاص آب و هوایی، جنوبی*ها زودتر به بلوغ می*رسند.
بیماری، « گونوره» یا سوزاک؛
یکی از شایع*ترین انواع بیماریهای آمیزشی نام علمی این بیماری، « گونوره» است، که در زنان و مردان دیده می*شود. اما تفاوت عمدة آن در مبتلایان مونث و مذکر در آن است که سوزاک در زنان در ۵۰ درصد موارد بدون علامت است، درحالی که در مردان ۹۰ تا ۹۵ درصد دارای علایمی همچون «سوزش»، «تکرر ادرار»، «خروج چرک از مجرای ادراری به رنگ زرد مایل به سبز» است.
بدین ترتیب فرد به دنبال تماس جنسی مشکوک، پس از یک تا دو هفته متوجه علایم فوق خواهد شد. تـوجـه: معمولا در مسیر ابتلا به بیماری سوزاک، عامل نگران*کننده بیشتر در مورد زنان مبتلاست. چرا که به دلیل نداشتن علامت بیماری در بیش از نیمی از موارد، عملا باعث شده که به موقع به پزشک مراجعه نکنند. که در صورت تماس جنسی آنها با شرکای جنسی متعدد، دامنة مبتلایان بیماری را گسترش می*دهند.
راههای پیشگیری:
بهترین راهکار پیشگیرانه، پایبندی به اصول اخلاقی، ازدواج در سنین پایین و پس از آن نیز حفظ حریم خانواده و عدم تمایل به داشتن شریک جنسی متعدد است.
اما چنانچه فردی به هر دلیلی تماس جنسی مشکوک داشت باید برای پیشگیری از ابتلا به بیماریهای آمیزشی یعنی مقاربت مطمئن، حتما و الزاما از کاندوم استفاده کند.
درمان:
خوشبختانه بیماریهای آمیزشی به ویژه سوزاک بسیار قابل علاج بوده و با تجویز آنتی*بیوتیک به صورت کوتاه مدت، بهبودی حاصل می*شود و عمدتا دارو درمانی مؤثری دارند و در ایران در دسترس است.
* فقط چنانچه در صورت عدم تشخیص به موقع و درمان مناسب، برای فرد ایجاد عارضه می*کند سایـر مـوارد غیر از این بیماریها (سیفلیس، سوزاک و عفونت*های کلامیدیایی) بیماریهای دیگری نیز هستند که جزء بیماریهای عفونت*های دستگاه تناسلی به شمار می*آیند؛
همچون «هرپس» که ویروسی است و زخمهایی را در دستگاه تناسلی زنان و مردان ایجاد می*کند.
این ضایعات معمولا آبدار و وزیکولر بوده و فرد موقع نزدیکی، درد زیادی را متحمل می*شود.
این بیماری از مرد به زن و بالعکس قابل انتقال است؛ از این*رو توصیه می*شود که حتما برای مقاربت از کاندوم استفاده شود.
