مروري بر ژن كانديدا ميواستاتين
مطالعه ملكولي ژنهاي كانديدا نشان داده است كه اين ژنها چند شكل مي باشند و بر اكثر صفات كمي موثرند. مطالعات براي يافتن ژنهاي به وجود آورنده فنوتيپ مضاعف در گاوهاي گوشتي منجر به كشف ژن ميواستاتين شد كه به عنوان ژن كانديدا براي صفات توليد گوشت بررسي و نقش آن در نژادهاي مختلف دام و طيور و حتي انسان شناخته شده است. آناليزهاي مقايسه اي بين موجودات براي پروتئين ميواستاتين نشان دهنده درجه بالايي از توالي هاي حفظ شده در بين گونه هاست. در ميان حيوانات از پستانداران تا پرندگان و حتي ماهيها نيز عمل بيولوژيكي ميواستاتين بسيار حفظ شده است. با مطالعه ژنتيكي گونه هاي حيواني شايد بتوان جهشي را يافت كه در رشد عضله موثر بوده و با افزايش توليد عضله خالص و كاهش ميزان چربي قدمي موثر در افزايش توليد پروتئين برداشته شود. ژن ميواستاتين براي پرورشدهندگان حيوانات مزرعهاي در سراسر دنيا از اهميت ويژهاي برخوردار است چرا كه وجود جهش هايي در اين ژن باعث افزايش گوشت لخم و كاهش محتواي چربي گوشت شده و تردي آن را به علت كاهش بافتهاي پيوندي افزايش مي دهد و نهايتا موجب بهبود ضريب تبديل غذايي حيوان مي گردد.
ميواستاتين پروتئيني است از خانواده سوپر فاميلي هاي مرتبط با ملكولهايي كه TGF-b[1] ناميده مي شود. ميواستاتين همچنين به عنوان فاكتور 8 رشد و تمايز (GDF- [2] شناخته شده است. ميواستاتين در دو فرم فعال و غير فعال ديده مي شود و فعاليت بيولوژيكي ميواستاتين ممكن است در هر مرحله از سنتز و ترشح تنظيم گردد. تصور مي شود كه ميواستاتين ممكن است باعث ميانجيگري بيان ژن در كنترل شكل فيبري ماهيچه گردد. همچنين تحقيقات نشان داده اند كه محدوديتهاي غذايي در موشها نتوانسته است روي سطوح mRNA ميواستاتين در ماهيچه هاي اسكلتي اثر داشته باشد. نتايج مجموعه تحقيقات حاكي از آن است كه اثر فيزيولوژيكي ميواستاتين عمدتا به رشد ماهيچه هاي پيش از تولد يعني زماني كه ميوبلاستها در حال تكثير و تمايز در مسير به وجود آوردن فيبرهاي عضلاني هستند، مرتبط مي باشد. ميو استاتين يكي از اعضاي خانواده (TFG -b) است كه نقش مهمي را در رشد و توسعه سيستم عضلاني دارا است. بيش از يك قرن پيش پرورشدهندگان حيوانات اهلي در اروپا مشاهده كردند كه يكسري از گاوهاي آنها بسيار تنومندتر از حيوانات ديگر بودند و با توجه به فنوتيپ حيوانات، نمونه هاي برتر را براي بهوجود آوردن حيوانات نسل بعد انتخاب كردند. نژادهاي Belgian Blue و Piedmentase دو نژاد معروفي بودند كه تكثير شدند. در حقيقت اولين جهش ژني كه باعث ايجاد عضله مضاعف گرديد توسط اين دو نژاد در سطح ئنيا منتشر شدو سالهاي زيادي طول كشيد تا دانشمندان توانستند به راز عضله دار بودن اين نژادها پي ببرند. نتايج تحقيق اكثر مطالعات نشان دهنده تاثير ژن ميواستاتين در عضله دار شدن گاوهاي Belgian Blue و Piedmentase مي باشد. اگرچه محققين ديگر در سال 2000 بيان كردند كه نواحي ديگر ژني نيز در رشد و تركيبات لاشه در جوامعي كه اللهاي ميو استاتين تفرق پيدا ميكنند موثر مي باشند. ژن ميواستاتين و يا جايگاهي نزديك به آن در ماهيچهدار شدن موثر مي باشد.
[1] Transforming Growth Factor-b
[2] Growth and Differentiation Factor-8
منبع: مجله جهان دامپروري (نشريه تخصصي علوم دامي و بيوتكنولوژي، سال چهارم، شماره 13)
