بيماري پلوروپنوموني واگيردار گاوان

**Dr.Hossein.M.Al** · 12-12-2009, 01:49 PM

((C.B.P.P))
CONTAGIOUS BOVINE PLEURO PNEUMONIA
ويژگيهاي عمومي بيماري CBPP

C.B.P.P يك تهديد جدي براي توليدات دامي در قسمت پائين دست صحراي آفريقا و پاره اي كشورهاي آسيايي است. مانع جدي توسعه و افزايش گله هاست. بهنگامي كه در يك منطقه جديد گسترش مي يابد. زيانهاي اوليه در مشغله چوپاني و دامداري مي تواند بسيار سنگين باشد و ريشه كني آن بسيار مشكل و كنترل آن مستلزم هزينه هاي سرسام آور است. C.B.P.P از بيماريهاي بسيار مهم عفوني و واگير دار در بين بيماريهاي مهم عفوني گاو و بوفالوي آبي است. حيوانات مبتلا ، بعلت ضايعات ريوي داراي اشكال تنفسي بوده، وضعيت سلامتي خود را از دست داده و تعدادي تلف مي شوند. گاوها در تمام سنين مستعد هستند و ليكن در گوساله هاي جوان عفونت مفاصل بيشتر توسعه مي يابد. بسياري از گاوها علائم بيماري را عليرغم آلوده بودن نشان نمي دهند و پس از گذراندن دوران ملايم بيماري بسرعت بهبود حاصل مي كنند ، در حالي كه مي توانند بمدت دو سال ناقل بيماري بوده و ممكن است عامل انتقال عفونت تا مدتهاي مديدي باشند.

علت بيماري :

بيماري C.B.P.P بوسيله ميكروبي كه ميكوپلاسما ميكوئيدس ناميده مي شود ايجاد شده كه حتي با ميكروسكوپهاي دقيق بسختي ديده مي شود. اما رشد آن با كشت مواد آلوده به ميكروب در آزمايشگاه قابل مشاهده است.

ميزبانان طبيعي:

تمام انواع گاو (Both Bostaurus and Bosindicus) مستعد ابتلاي به بيماري هستند . بوفالوهاي اهلي معمولاً بيشتر مقاوم هستند. C.B.P.P در ياك آسيايي( گاو ابريشم ) و بيرون آمريكايي ( نوعي گاوميش) ديده مي شود. اما بوفالوهاي آفريقايي (Cincerus caffer) بز و گوسفند به اين بيماري مقاوم هستند.

انتشار جغرافيايي :

C.B.P.P در آفريقا گسترش يافته و بنظر ميرسد در پاره اي از كشورهاي آسيايي و اروپايي حضور داشته باشد. در آفريقا در يك منطقه شمال صحرا از مدار راس السرطان تا مدار جدي ( صورت فلكي جدي ) و از اقيانوس آتلانتيك تا اقيانوس هند ديده مي شود. عفونت بصورت آندميك از راه گله هاي متحرك (چوپاني يا عشايري ) توسعه پيدا كرده به بيشتر مناطق غرب ، مركز و شرق آفريقا يا آنگولا و ناميبياي شرقي در شمال آفريقا و در مناطق آلوده جديدي در سالهاي 1990 شامل بخش زيادي از اوگاندا ، قسمتي از كنيا ، منطقه Ituri جمهوري دموكراتيك كنگو و بخش اعظمي از تانزانيا بطور نگران كننده اي توسعه پيدا كرده است.

رواندا (1994) ، بوتسوانا (1995 اكنون پاك است) ، بروندي (1997) و زامبيا(1997) اخيراً مورد حمله مجدد بيماري بوده اند ، اما لسوتو ، مالادوي، موزامبيك ، آفريقاي جنوبي ، سوازيلند و زيمبابوه كاملاً عاري از بيماري هستند.

در آسيا CBPP اخيراً از آسام هند ، بنگلادش و ميانمار گزارش گرديده است . بروز موارد انفرادي در منطقه خاور ميانه تشخيص داده شده است كه به نظر مي رسد بيشتر به علت حمل گاو از آفريقا ست.

CBPP در سال 1892 در آمريكا ريشه كن شده بود. در زيمبابوه 1904 در شمال آفريقا 1924 در استراليا 1972 و جمهوري خلق چين در دهه 1980 بيماري پس از پاك سازي عملي در قرن نوزدهم در اروپا، مجدداً در پرتقال و اسپانيا به ترتيب در 1951 و 1957 ظهور پيدا كرد. شيوع بيماري در چند نوبت از شمال فرانسه گزارش شده است ، آخرين آن در سال 1984 گزارش ديده. در ايتاليا بيماري در سال 1990 ظهور مجدد يافته اما در سال 1993 پاك سازي گرديد.

CBPP بصورت نامتغير در اثر تماس با دام آلوده ، در يك گله ايجاد مي شود. انتقال بطور مستقيم ، محيط بسته ، تكرار تماس بين حيوان سالم و آلوده در اطراقهاي شبانه مشترك ، آبشخور مشترك ، ميادين خريد و فروش دام ، چراگاه عمومي و محل هاي تجمع دام جهت واكسناسيون .

انتقال غير مستقيم از طريق چراگاهها و آب شرب صورت گرفته و يا انتقال بوسيله اشخاص يا بسته هاي غذا كه بنظر مي رسد چندان مهم نباشد.

عوامل عفوني موثر در ذرات تنفسي و ادرار دام وجود داشته اين عوامل بسرعت در گرما و محيط خشك از بين مي روند. انتقال بوسيله هوا ظاهراً تا مسافت بالاي 200 متر امكان پذير است. با تجمع گاوها ، انتقال بيماري سهولت پيدا مي كند بويژه بهنگام تراكم گاوها در يك اصطبل يا حمل آنها بوسيله قطار يا كاميون و بر روي پا ايستادن بطور دسته جمعي بيماري بيشتر شايع مي شود. دامها با آلودگي مزمن و بدون نشانه در بقاء و انتشار بيماري نقش مهمي را ايفا مي كنند. در اين زمينه مخصوصاً گله هاي عشايري ممكن است بدليل داشتن عفونت هاي مزمن شاخص باشند. فرار رمه دار از كانون يك بيماري با دامهاي بظاهر سالم جزو عوامل انتشار بيماري بطور وسيع مي باشند.