اگر منصف باشیم یا حتی شاید اگر هم نباشیم ( چون موضوع بقدری روشن است که احتیاج به قضاوت ندارد !) باید قبول کنیم که کار دوستداران
حیوانات در این مملکت از سایر ممالک بسیار سخت تر است
اینبار منظور من دلایلی مانند کشتارها و بی توجهی ها و خرافات و آموزه های غلط پیشینیان و سنگدلی آدمیان نیست بلکه می خواهم بگویم اگر در سایر ممالک دوستداران حیوانات نگران حیوانات بی سرپرست یا بد سرپرست در شهرها هستند اما درکشور ما یکی از دل مشغولی های مهم حامیان حیوانات مربوط به حیوانات خانگی با صاحبانی دلسوز و مسئولیت پذیر ولی ناآگاه است
شاید برای دوستانی که خواننده مطلب هستند و دامپزشک نیستند موضوع کمی احتیاج به توضیح داشته باشد برای روشن شدن مطلب به یک مثال ساده اکتفا می کنم و شک ندارم که سایر دوستان هم موارد مشابه کم ندیده اند
جالب است بدانید صاحبان پرندگان با تمام عشق و علاقه ای که نسبت به حیوان خانگی خود دارند و نگران سلامتی او هستند ولی در مواقع بیماری پرندگان ناآگاهانه بجای مراجعه به دامپزشک متخصص متاسفانه به پرنده فروش مراجعه کنند و اطلاعات ناقص و بعضا کاملا غلط پرنده فروش را با جان و دل خریدارند
و جالب تر اینکه بالاخره ناچار به مراجعه به متخصص پرندگان می شوند که این اتفاق معمولا زمانی می افتد که بیماری کاملا پیشرفت کرده است و فرصت طلایی درمان از دست رفته است و خانواده هم مدتی است که در خطر آلودگی قرار گرفته اند (آخه پرنده فروش با اون همه تجربه و افتخارات نمیدونه بیماری مشترک چیه) فکر می کنید یک پرنده فروش درس نخوانده مثلا چقدر اطلاعات صحیح در مورد بیماریهای مشترک بین انسان و پرندگان دارد ؟ که بتواند از بروز این بیماریها با انجام اقدامات مقتضی جلوگیری کند ؟ یا از پیشرفت و انتشار آن جلوگیری کند ؟
این نمونه ای بارز از عشق به حیوانات ولی بدون آگاهی است که با نا آگاهی تیشه به ریشه پرنده مورد علاقه و محیط بهداشتی امن خانواده خود می زنند
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل ...
منبع:پوگ