تاريخ فسيل كشف شده خرگوش ۴۰ ـ ۳۰ ميليون سال پيش ميباشد ولي زمان واقعي اهلي شدن اين حيوان به دوران راهبان كاتوليك فرانسوي اوليه، بازميگردد.
آنها نژادهايي از خرگوش را كه امروزه با عنوان نقره شامپاني (Champagne De Argent)ميشناسيم، با اصلاح نژاد، ايجاد نمودند
چشمها
چشمها در خرگوش بسيار درشت بوده و در كنار سر قرار گرفتهاند كه اين امر موجب ميگردد تا زاويه ديد وي بسيار وسيع باشد (هر چشم حدود ۱۹۰ درجه از زاويه ديد را پوشش ميدهد)،
بنابراين خرگوش براحتي ميتواند پشت سر خود را نيز ببيند. توانايي تشخيص رنگها در خرگوش بسيار محدود است، اما ميتواند حركات را به راحتي از فواصل دور تشخيص دهد.
قدرت ديد خرگوش در نور كم بسيار بيشتر از انسان است، بدليل اينكه مردمك چشم اين حيوان قابليت استاع بيشتري (حدود ۸ برابر) نسبت به چشم انسان دارد.
خرگوش براي شناسايي صاحبش از شكل، بو و صداي او براي بدست آوردن تصويري از وي استفاده مينمايد. در ضمن چشمهاي نوزاد خرگوش، ۱۰ ـ ۷ رزو پس از تولد گشوده ميشوند.
گوشها
گوشهاي خرگوش خيلي بزرگ است كه به حيوان كمك ميكند تا بتواند اصوات را از جهات مختلف بشنود، در ضمن خرگوش قادر است در آن واحد، اصوات را از دو جهت مختلف بشنود.
از مزاياي ديگر اين گوشهاي برگ و پر عروق اين است كه در تنظيم درجه حرارت بدن خرگوش نقش دارند، بدين ترتيب كه در دماي بالا، عروق گوش متسع شده و حرارت از اين طريق دفع ميشود،
دامنه شنوايي گوش خرگوش نسبت به انسان كمتر ميباشد. بدليل ظرافت و عروق فراوان گوش در اين حيوان توصيه ميشود كه هيچ وقت براي بلند كردن وي از گوشهايش استفاده نگردد.
بيني
خرگوشها حدود ۱۰۰ ميليون گيرنده براي درك بوهاي مختلف دارند، پس حس بويايي آنها نسبت به انسان (كه فقط ۶ ـ ۵ ميليون گيرده دارد) بسيار قويتر است.
خرگوش ميتواند از طريق بو كشيدن صاحب خود را شناسايي كند و يا وقتي حيواني غريبه وارد قلمرواش ميگردد، آنرا تشخيص دهد.
اين حيوان به منظور افزايش ميزان در معرض بودن گيرندههاي بيني خود، حدود ۱۲۰ ـ ۲۰ بار در دقيقه بيني خود را تكان ميدهد.
دندانها
فرمول دنداني خروگش بصورت )۳۳M ( و )۲۳P ( و C (%) و )۱۲۱( ميباشد. تمامي دندانهاي اين حيوان در تمام طول عمر آن رشد دائم دارند.
ميزان رشد دندانهاي قامي حدود ۵/۱۲ سانتيمتر و دندانهاي آسيا حدود ۱۰ ـ ۵/۷ سانيتمتر در سال ميباشد.
خرگوش احتياج به جويدن چيزهاي سخت مانند قطعات چوب و شاخههاي درخت سيب دارد تا بتواند از رشد بيش از حد دندانهاي خود جلوگيري كند.
زبان
زبان خرگوش حدود ۸۰۰ جوانه چشايي دارد، بنابراين از خوردن غذاهاي خوشمزه و متفاوت لذت ميبرد.
قفسه سينه
قفسه سينه و قلب اين پستاندار، نسبتآ كوچك بوده و دريچه دهليزي ـ بطني سمت راست نيز ۲ لتي ميباشد.
محوطه شكمي
شكم در خرگوش نسبت به بدن خيلي حجيم بوده و طول رودههايش ۱۰ برابر طول بدن است. وي داراي معده غدهاي، با ترشح اسيد و آنزيم، ميباشد.
سكوم در خرگوش بزرگ بوده و عقدههاي لنفاوي اطراف آن برجسته و مشخص اند.
خرگوشها براي هضم غذا نياز به مقداري علوفه با كيفيت در جيره غذايي خود دارند آنها شبيه نشخواركننده (Pseudorominant) هستند، يعني فيبرهايي كه با هضم آنزيمي در معده و روده تجزيه نميشوند،
توسط ميكروفلور سكوم (كه از نظر عملكرد مشابه شكمبه در نشخواركنندگان است) هضم ميشوند. اين حيوان دو نوع مدفوع، مدفوع نرم كه با موكوس پوشيده شده است و مدفوع به صورت پلتهاي سفت، از خود دفع ميكند.
خرگوشها مدفوع نرم خود را كه حاوي مواد غذاييغني شده است و معمولا در شب آنرا توليد ميكنند،
جهت تأمين بخشي از نيازهاي غذايي خود، مستقيمآ از مقعد خود ميخورند كه به اين فعاليت، كوپروفاژي (مدفوع خواري) گفته ميشود. در ضمن مدفوع سفت خرگوشها از بهترين كودهاي باغچه، بشمار ميرود.
پاها
در مورد قدرت پاهاي خرگوش جالب است بدانيد كه نيروي حاصل از لگد زدن اين حيوان ميتوند باعث شكستن استخوان پشت آن گردد.
يك خرگوش وحشي به هنگام فرار از دست شكارچي ميتواند تا حدود ۶/۳ متر بپرد. خرگوشها به منظور خسته نمودن شكارچي ميتوانند بصورت زيگزاگ بدوند.
ادرار
ادرار حيوان در حالت طبيعي، غليظ و كدر است كه اين امر بدليل وجود مواد كريستالي مانند فسفات كلسيم و فسفات آمونيوم است.
PH ادرار در حالت طبيعي، قليايي (حدود ۲/۸) ميباشد كه بدليل عفلخوار بودن آن است. رنگ آن نيز زرد روش تا قهوهاي تيره است.