اسید آمینه ترئونین در تغذیه طیور چه نقشی دارد؟

در حال حاضر مکمل اسید آمینه ترئونین در بسیاری از کشورها از جمله ایالات متحده و ایران یافت میشود. خوشبختانه تولید اسید آمینه ترئونین و قیمت آن در برخی از کشورها به گونه است که استفاده از اسید آمینه ترئونین در تغذیه طیور را اقتصادی و ارزشمند نموده است. از آنجایی که اسید آمینه ترئونین پس از متیونین و لیزین سومین اسید آمینه محدود کننده در جیره طیور میباشد، بنابراین استفاده از مکمل اسید آمینه ترئونین در جیره طیور این اجازه را به متخصصان تغذیه و مرغداران میدهد که جیره ای بسیار متوازن را فرموله کنند. از سوی دیگر به دلیل افزودن مکمل ترئونین به جیره طیور این امکان برای مرغدار فراهم می شود که سطح پروتیین خام جیره فرموله شده را کاهش بدهند که این موضوع می تواند در نهایت منجر به کاهش قیمت نهایی جیره و همچنین کاهش بار متابولیکی به پرنده شود. کاهش سطح پروتیین خام جیره علاوه بر مزایای اقتصادی میتواند باعث کاهش نیتروژن دفع شده از طریق جوجه ها و در نتیجه کاهش آلودگی های زیست محیطی شود. بنابراین به طور خلاصه باید گفت که استفاده از سه مکمل لیزین، متیونین و اسید آمینه ترئونین در جیره طیور می تواند باعث کاهش سطح پروتیین جیره، کاهش بار متابولیکی وارد شده به پرنده و کاهش آلودگی های زیست محیطی شود.

دو پژوهش صورت گرفته در ایالات متحده آمریکا بر روی جوجه های گوشتی نشان می دهد که مکمل L – ترئونین می تواند با موفقیت در جیره های بر پایه ذرت و سویا استفاده شود . نکته جالب توجه این است که این پژوهش ها در شرایط مزرعه ای انجام شده و تلاش شده است که کلیه برنامه های مدیریتی همچون تراکم گله، برنامه نوری و جیره غذایی شبیه به شرایط صنعتی و تجاری در مزارع پرورش جوجه های گوشتی باشد. در هر دو پژوهش صورت گرفته طرح های آزمایشی صورت گرفته یکسان بودند. در این پژوهش ها سعی شد که جیره های کنترل یا شاهد از نظر ترکیب، انرژی و قابلیت هضم اسیدهای آمینه مطابق با جیره های مرسوم استفاده شده در مزارع ایالات متحده باشند و جیره های آزمایشی بر اساس ویژگی حداقل مواد مغذی قابل هضم متعادل یا بالانس شدند. مسلما افزودن اسید آمینه ترئونین به جیره زمانی سودمند خواهد بود که بتوان مقدار پروتیین خام جیره را کاهش داد. با کاهش پروتیین خام جیره مسلما مقدار اسیدهای آمینه رسیده به پرنده نیز کاهش خواهد یافت در نتیجه کاهش مقدار پروتیین خام جیره که متعاقب افزودن اسید آمینه L ترئونین صورت می گیرد باید به آن اندازه باشد که سه اسید آمینه محدود کننده دیگر یعنی ایزولوسین، والین و تریپتوفان به حد کافی و مورد نیاز در اختیار پرنده قرار بگیرد. بنابراین در هنگام استفاده از مکمل اسید آمینه ترئونین باید به سطح سه اسید آمینه ایزولیوسن، والین و تریپتوفان جیره نیز توجه کرد. به عبارت دیگر زمانی کاهش پروتیین خام جیره و افزودن مکمل اسید آمینه ترئونین به سود مرغدار خواهد بود که اسیدهای آمینه ایزولوسین، والین و تریپتوفان مودر نیاز پرنده دچار کاهش نشوند. بنابراین فرموله کردن جیره غذایی به هنگام افزودن اسید آمینه ترئونین باید توسط یک فرد متخصص انجام گیرد.

نقش اسید آمینه ترئونین در تغذیه طیور

در این پژوهش ها سطح پروتیین خام جیره هایی که مکمل ترئونین را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه شاهد (که مکمل ترئونین را دریافت نکرده بودند) ۱ تا ۱٫۵ درصد کاهش یافت. همچنین اسیدهای آمینه قابل هضم بر اساس نسبتی از لیزین تنظیم شدند. به طوریکه نسبت اسیدآمینه ترئونین قابل هضم به لیزین ۶۵ یا ۷۰ درصد بود. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از جیره های حاوی پروتیین خام کاهش یافته که با ترئونین مکمل سازی شده بودند در مقایسه با جیره شاهد یا کنترل سود اقتصادی بیشتری را عاید مرغدار کردند. پرنده هایی که از جیره های حاوی مکمل ترئونین تغذیه کرده بودند (علی رغم اینکه پروتیین خام دریافتی آنها در مقایسه با گروه شاهد کمتر بود) از نظر توده بدنی، ضریب تبدیل و بازده اختلافی را با گروه شاهد نداشتند و حتی در برخی از موارد نیز بهتر از گروه شاهد عمل کرده بودند. بنابراین اسید آمینه L ترئونین می تواند در جیره های طیور  و در شرایط مزرعه ای وارد شود، به شرطی که تعادل سایر اسیدهای آمینه به هنگام فرموله کردن جیره رعایت شود.