|
هشدار! تجويز و تعيين دوز دارو به عهده پزشک مي باشد
و سایت دامپزشکان هيچگونه مسئوليتي در خصوص مصرف خود سرانه دارو ندارد |
|||||||||||||||||||||
| نام علمی دارو (ژنریک): | Meloxicam | ||||||||||||||||||||
| گروه دارویی: | Analgesics Anti- inflammatory Drugs and Antipyretics داروهای مسکن ،ضد التهاب وضد تب ها |
||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
| موارد مصرف |
یک مشتق اکسی کام است و یک داروی NSAID است. گزارش شده است که یک مهارکننده انتخابی برای سیکلیک اکسیژناز2 است. در درمان آرتریت روماتوئید، برای درمان علامتی کوتاه مدت در حملات حاد استئوآرتریت و درمان علامتی اسپوندلیت انکیلوزان استفاده می شود. |
| مکانیسم اثر |
| فارماکوکينتيک |
بخوبی پس از مصرف خوراکی جذب می شود. 99 درصد آن با پروتئین های پلاسما پیوند می شود. نیمه عمر دفع آن از خون در حدود 20 ساعت است. به طور اصلی بوسیله اکسید شدن و ترشح در ادرار و مدفوع دفع می شود و کمتر از 3 درصد آن به صورت تبدیل نشده ترشح می شود. |
| موارد منع مصرف |
مصرف این دارو در سه ماهه سوم بارداری اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود و ممکن است منجر به مرگ یا نقص عضو جنین شود. در اختلالات شدید کبدی، اختلالات خونریزی دهنده، بیماران با نارسائی کلیوی مگر آنها که دیالیز می شوند مصرف رکتال آن در بیماران مبتلا به پروکتیت، هموروئید و خونریزی از مقعد. آسم، آلرژی، حساسیت به آسپرین، سابقه اولسراتیک. |
| هشدارها |
همانندسایر NSAIDها . در انگلستان توصیه شده است مصرف ملوکسی کام و دیگر داروهای مهارکننده انتخابی سیکلواکسیژناز2 در بیمارانی که خطر خونریزی گوارشی با مصرف دیگر داروهای غیر انتخابی NSAID داشته اند محدود شود. |
| عوارض جانبي |
همانند سایر NSAID ها عوارض گوارشی (سوراخ شدگی، زخم با خونریزی یا بدون خونریزی) واکنشهای پوستی (خارش، راش، کهیر) آنژیوادم، حساسیت به نور، درماتوز تاولی (شامل اریتم مولتی فرم و سندرم استیون جانسون) واکنشهای عصبی (شایعتر از همه سردرد) قلبی عروقی (ادم و تپش قلب) گیجی، گرگرفتگی، خستگی. |
| تداخل دارویی |
همانند سایر داروهای این گروه. خطر خونریزی در خلال مصرف همراه با پنتوکسی فلین افزایش می یابد. تداخل داروئی با وارفارین، هپارین، گلیکوزیدهای فلبی، کورتونها، متوتروکسات. |
| نکات قابل توصيه |
| مقدار مصرف |
درمان آرتریت روماتوئید و اسپوندلیت انکیلوزان دوز معمول خوراکی 15 میلی گرم در روز به عنوان یک دوز منفرد استفاده می شود. در افرادی که خطر عوارض جانبی وجود دارد با 5/7 میلی گرم روزانه شروع شود. دوز 5/7 میلی گرم روزانه برای درمان دراز مدت در افراد مسن توصیه می شود. در درمان تشدید حاد استئوآرتریت دوز معمول روزانه 5/7 میلی گرم است که در صورت لزوم به ماکزیمم دوز 15 میلی گرم روزانه به عنوان یک دوز منفرد استفاده می شود. به صورت رکتال با همان دوز خوراکی استفاده می شود ولی باید به حداقل زمان ممکن محدود شود در نارسایی کلیه باید دوز آن تنظیم شود. |
| اشکال دارویی |
| تولیدات این دارو (نام های فارسی) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| تولیدات این دارو (نام های انگلیسی) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
