|
|
|||||
| نام علمی دارو (ژنریک): | Mitomycin | ||||
| گروه دارویی: | Antineoplstics آنتی نئوپلاستیک |
||||
|
|||||
| موارد مصرف |
میتومایسین در درمان کارسنومای معده، لوزالمعده، کلورکتال، پستان، سر و گردن، مجاری صفراوی، ریه، گردن رحم،مثانه و لوسمی میلوسیتیک مزمن مصرف می شود. |
| مکانیسم اثر |
میتومایسین بعد از فعال شدن توسط آنزیم ها در بافتها به عنوان یک داروی آلیکه کننده عمل می کند. میتومایسین موجب اتصال دو رشته DNA بهم شده و ساخت DNA و نیز تا حدی ساخت RNA و پروتئین را مهار می کند. |
| فارماکوکينتيک |
متابولیسم میتومایسین عمدتاً در کبد صورت می گیرد. نیمه عمر آن در مرحله نهایی حدود 50 دقیقه بوده و دفع آن کلیوی است. |
| موارد منع مصرف |
| هشدارها |
اگر طی تزریق وریدی دارو به بافتها اطراف و رگ نشت کرد باید تزریق را بلافاصله متوقف و بقیه دارو را از طریق یک ورید دیگر تجویز کرد. ممکن است برداشتن ناحیه آسیب دیده توسط جراحی لازم شود. |
| عوارض جانبي |
کاهش گلبول های سفید خون یا عفونت و ترومبوسیتوپنی از عوارض شایع میتومایسین هستند. |
| تداخل دارویی |
| نکات قابل توصيه |
1- میتومایسین را معمولاً از طریق یک کاتتر وریدی تزریق می کنند. 2- به علت ایجاد نکروز موضعی بافتها، نباید میتومایسین را به صورت عضلانی یا زیر جلدی تزریق کرد. 3- میتومایسین را برای درمان بعضی از تومورها به صورت تزریق شریانی ( مثلاً در شریان کبدی) تجویز می کنند. 4- دوره درمان بعدی با میتومایسین باید تنها زمانی که سلول های خونی به تعداد قابل قبول بازگشتند، انجام شود. 5- اگر بیماران پس از دو دوره درمان پاسخ لازم را به میتومایسین نداند به نظر نمی رسد که درمان با میتومایسین در آنها نتیجه ای داشته باشد. |
| مقدار مصرف |
به میزان mg/m²20-10 به صورت مقادیر واحد هر 8-6 هفته یک بار تزریق وریدی می شود. مقدار مصرف در نوبت های بعدی بر مبنای تعداد پلاکت ها و لکوسیت ها تعیین می گردد. مصرف مقادیر بیش از mg/m²20 اثر درمانی بیشتر نداشته و تنها خطر مسمومیت را افزایش می دهد. |
| اشکال دارویی |
Injection : 2mg Injection :5mg Injection : 10 mg |
