نام علمی دارو (ژنریک): Prochlorperazine
گروه دارویی: Anxiolytic Sedatives Hypnotics and Antipsychotics
خواب آورهای آرامبخش ،وضد جنون ها
   
شرکت های تامین کننده این دارو در کشور
   

 

   موارد مصرف

1- بطور وسیعی در پیشگیری و درمان تهوع و استفراغ ناشی از میگرن و یا ناشی از دارو.
2- بهبودی علامتی کوتاه مدت از سرگیجه همانند آنچه در بیماری منیر یا لابیرنتیت رخ می دهد.
3- در اداره اسکینروفرنیا، مانیا و سایر سایکوزها و اضطراب شدید

 

   مکانیسم اثر
 

 

  فارماکوکينتيک

تنوع وسیعی در فارماکوکینتیک این دارو متعاقب تجویز وریدی آن وجود دارد. نیمه عمر آن 9/6-8/6 ساعت است. حجم توزیع آن بالا و کلیرانس پلاسمائی آن بیشتر از جریان خون کبدی است که نشاندهنده آن است که کبد تنها محل متابولیسم این دارو نیست.

 

 
   عوارض جانبي

همانند کلرپرومازین است ولی خواص سداتیو و آنتی موسکارینیک کمتر و در عین حال اثرات اکستراپیرامیدال بیشتر دارد.
ایجاد واکنشهای دیستونیک شدید بخصوص در اطفال و نوجوانان، لذا مصرف آن در این گروه سنی بایستی بانهایت احتیاط باشد.

 
   تداخل دارویی

همانند کلرپرومازین.

 
   نکات قابل توصيه
 
 
   مقدار مصرف

در پیشگیری از تهوع و استفراغ با دوز 10-5 میلی گرم خوراکی 2 تا 3 بار در روز و جهت درمان این عارضه با دوز 20 میلی گرم خوراکی.
در درمان سایکوز، با دوز 5/12 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز بمدت یک هفته و بر اساس پاسخ بالینی بتدریج تا 100-75 میلی گرم روزانه افزایش می یابد و برخی بیماران بر روی دوز نگاهدارنده 50-25 میلی گرم روزانه نگاه داشته می شوند.
در کودکان: بدلیل خطر واکنشهای اکستراپیرامیدال شدید بایستی در این گروه سنی با نهایت احتیاط مصرف می شود و بخصوص در کودکان با وزن زیر 10 کیلوگرم یا کمتر از یکسال توصیه نمی شود.
در مواردیکه مصرف این دارو اجتناب ناپذیر است دوز پیشنهادی آن 250 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم 2 تا 3 بار در روز از طریق خوراکی جهت پیشگیری و درمان تهوع و استفراغ است، روشهای عضلانی و رکتال توصیه نمی شود.
در مهار کوتاه مدت اختلالات اضطرابی شدید با دوز 10-5 میلی گرم 4-3 بار در روز از طریق خوراکی کاربرد دارد.
در درمان سرگیجه ناشی از بیماری منیر با دوز 30-15 میلی گرم روزانه از طریق خوراکی در دوزهای منقسم تجویز می شود که بعد از چند هفته تدریجاً می توان دوز آن را به 10-5 میلی گرم کاهش داد.

 
   اشکال دارویی

بشکل قرص زیرزبانی، فرم تزریقی، محلول خوراکی و قرص موجود است.