اطلاعات دارو تیروفیبان Tirofiban در جدول زر آمده است.
|
|
|||||||||
| نام علمی دارو (ژنریک): |
دارو تیروفیبان Tirofiban |
||||||||
| گروه دارویی: | Cardiovascular Drugs داروهای قلبی عروقی |
||||||||
|
|||||||||
| موارد مصرف |
موارد مصرف: – درمان سندرم کرونر حاد ( مانند آنژین ناپایدار/ انفارکتوس میوکارد بدون افزایش قطعه ST ) همراه با هپارین موارد مصرف Unlabaled: |
| مکانیسم اثر |
– آنتاگونیست برگشت پذیر فیبرینوژن است که به گیرنده GbIIb/IIIa که گیرنده اصلی سطح پلاکت است و در تجمع پلاکتی نقش دارد متصل می شود. طی تزریق وریدی در محیط برون تن، دارو اثر تجمع پلاکتی را بصورت وابسته به دوز و غلظت نشان می دهد. در صورت تجویز طبق رژیم توصیه شده، بیش از 90 % مهار بعد از انفوزیون 30 دقیقه ای بدست می آید. مهار تجمع پلاکتی بعد از تمام شدن انفوزیون برگشت پذیر است. |
| فارماکوکينتيک |
– توزیع: 35 % به صورت آزاد – متابولیسم: بصورت محدود از طریق کبد متابولیزه می شود. – نیمه عمر: 2 ساعت – دفع: ادرار ( 65 % )، مدفوع ( 25 % ) عمدتا به صورت داروی تغییر نیافته – کلیرانس: در میانسالان به 26-19 % کاهش می یابد. |
| موارد منع مصرف |
– حساسیت شدید به tirofiban یا سایر ترکیبات فرمولاسیون – خونریزی فعال داخلی یا سابقه خونریزی طی 30 روز اخیر – سابقه خونریزی مغزی – سرطان های مغزی – ناهنجاری شریانی-وریدی یا آنوریسم – سابقه ترومبوسیتوپنی بعد از مواجهه اخیر با دارو – سابقه CVA طی 30 روز اخیر یا سابقه هرگونه سکته هموراژیک – عمل جراحی وسیع یا ضربه شدید فیزیکی در چند ماه اخیر – سابقه، علائم یا شواهدی مبنی بر قطع شدگی آئورت – پرفشاری خون شدید ( فشار سیستولیک بیش از 180mmHg و یا دیاستولیک بیش از 110mmHg ) – مصرف همزمان یک مهار کننده GbIIb/IIIa تزریقی – پریکاردیت حاد |
| هشدارها |
– خونریزی معمول ترین عارضه درمان با این دارو است. – در بیماران با پلاکت کمتر از 150000/mm3 ، بیماران با رتینوپاتی خونریزی دهنده، بیماران دیالیزی مزمن و در ترکیب با داروهای موثر بر انعقاد با احتیاط مصرف شود. – بیماران مبتلا به اختلال کلیوی شدید نیازمند کاهش دوز هستند. |
| عوارض جانبي |
– قلبی عروقی: برش در عروق قلبی، برادی کاردی، ادم – سیستم عصبی مرکزی: گیجی، واکنش وازوواگ، تب، سردرد – گوارشی: تهوع – ادراری تناسلی: درد لگن – خونی: ترومبوسیتوپنی – عصبی عضلانی و اسکلتی: درد پا – متفرقه: تعریق زیاد |
| تداخل دارویی |
– داروهای ضد انعقاد: خطر خونریزی افزایش می یابد. – کلوپیدوگرل: خطر خونریزی افزایش می یابد. – دکستران: خطر خونریزی افزایش می یابد. – دی پیریدامول: خطر خونریزی افزایش می یابد. – مهار کننده های گیرنده GP IIb/IIIa : اثرات فارماکولوژیک افزایش می یابد. مصرف همزمان ممنوع است. – هپارین: خطر خونریزی افزایش می یابد. اثر افزایشی بر ACT دارد. – لووتیروکسین: کلیرانس tirofiban افزایش می یابد. – NSAIDS: خطر خونریزی افزایش می یابد. – امپرازول: کلیرانس tirofiban افزایش می یابد. – ترومبولیتیک ها: خطر خونریزی افزایش می یابد. – تیکلوپیدین: خطر خونریزی افزایش می یابد. |
| نکات قابل توصيه |
– تزریق داخل وریدی با ابزار و تکنیک استریل باید انجام شود. – داروهای دیگر به محلول تزریق اضافه نشده و محلول را مستقیما با سرنگ از داخل کیسه خارج نکنید. – در ارتباط های سری از ظرف های پلاستیکی استفاده نکنید، در صورتیکه اولین ظرف خالی از محلول باشد اینکار باعث ورود هوا و آمبولی می شود. – 24 ساعت بعد از شروع انفوزیون، محلول استفاده نشده را دور بریزید. – می تواند با همان کاتتری که هپارین تزریق می شود، تزریق شود. – tirofiban باید تا غلظت 50mcg/ml رقیق گردد. – برای آنژین ناپایدار و non ST elevation MI دوز اولیه را طی 30 دقیقه تزریق و سپس انفوزیون را ادامه دهید. – جهت مداخله زیر جلدی کرونری (PCI) می توان دوز اولیه را طی 3 دقیقه انجام داد. |
|
||||||||||
|
||||||||||
