اطلاعات دارو پیمکرولیموس Pimecrolimus در جدول زیر آمده است.
|
|||||||||
نام علمی دارو (ژنریک): |
دارو پیمکرولیموس Pimecrolimus |
||||||||
گروه دارویی: | Dermatological Drugs and Sunscreens داروهای پوستی و ضد آفتاب ها |
||||||||
|
|||||||||
موارد مصرف |
– درمان انواع خفیف تا متوسط درماتیت آتوپیک به صورت کوتاه مدت و بلند مدت متناوب در بیمارانی که به درمان های اصلی پاسخی نداده اند و یا این درمان ها مناسب فرد نبوده اند. |
مکانیسم اثر |
– به داخل اپیدرم ملتهب نفوذ کرده و از طریق متوقف کردن عملیات ترجمه ژن های سایتوکاین های پیش التهابی مثل اینترلوکین 2، اینترفرون گاما -نوع Th1-، اینترلوکین4 و اینترلوکین 10 -نوع Th2-، فعالیت سلول T را مهار می کند. پیمکرولیموس به پروتئین داخل سلولی FKBP-12 متصل شده و باعث مهار کلسی نورین می شود، در نتیجه ترجمه سایتوکاین ها مهار شده و فعالیت سلول T متوقف می گردد. هم چنین به دنبال تحریک با آنتی ژن IgE در محیط برون تن ، آزادسازی سایتوکاین های التهابی و واسطه های آن ها از سلول های ماستوسیت مهار می شود. |
فارماکوکينتيک |
– جذب: در بزرگسالانی که به 62-13 % سطح بدن طی یکسال استعمال شده است، جذب کمی داشته است. در کودکان به نسبت بزرگسالان سطح خونی دارو قبل دست یابی بوده است. |
موارد منع مصرف |
حساسیت شدید به پیمکرولیموس یا سایر ترکیبات فرمولاسیون |
هشدارها |
– مهار کننده های موضعی کلسی نورین بطور نادر باعث بروز لنفوم و بدخیمی های پوستی شده اند. – مهار کننده های موضعی کلسی نورین بعنوان خط دوم درمان درماتیت آتوپیک/ اگزما هستند. – طول دوره درمان بایستی کوتاه بوده و جهت درمان های طولانی مدت باید از کمترین دوزها استفاده شود. – صرفا در محل های درگیر ضایعه مصرف شود. – در صورت عدم بهبودی بعد از 6 هفته بایستی مجددا بیماری ارزیابی گردد. – ایمنی مصرف آن بیش از 1 سال اثبات نشده است. – علائم موضعی مثل درد و سوزش می تواند در روزهای اول درمان دیده شود و معمولا خود بخود بهبود می یابد. – در محل های مبتلا به عفونت های فعال باکتریایی یا ویروسی استفاده نشود. – بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک مستعد عفونت های پوستی اند و پیمکرولیموس می تواند میزان بروز اگزما هایپرتریکوم، زونا و هرپس را افزایش دهد. – زگیل/ پاپیلوما با مصرف این دارو دیده شده است. – می تواند لنفادنوپاتی ایجاد نماید. – از کپی محتوای دارویاب پرهیز کنید – فرد مصرف کننده ی این دارو نباید در معرض نور طبیعی یا مصنوعی به مدت زیاد قرار گیرد. – مصرف Elidel در کودکان کمتر از 2 سال بررسی نشده است. |
عوارض جانبي |
– سیستم عصبی مرکزی: سردرد، تب – موضعی: سوزش در محل استعمال – تنفسی: فارنژیت، سرفه، عفونت مجرای تنفسی فوقانی، برونشیت – متفرقه: آنفلوانزا – عفونت پوستی، فولیکولیت، زرد زخم، پاپیلومای پوستی، آکنه، درماتیت هرپسی، دیس منوره، اسهال، گاستروانتریت، درد شکمی، یبوست، تحریک محل استعمال، خارش، قرمزی، عفونت چشم و گوش، فارنژیت، آسم و تشدید آن، احتقان بینی، سینوزیت، خون دماغ، تنگی نفس، پنومونی، عفونت ویروسی، التهاب لوزه، واکنش های ازدیاد حساسیتی، عفونت هرپسی |
تداخل دارویی |
– با مهار کننده های CYP3A4 تداخل مهم فارماکوکینتیکی دارد. – ضد قارچ های آزول: متابولیسم پیمکرولیموس را مهار نموده و جذب سیستمیک آن را افزایش می دهند. در بیماران مبتلا به بیماری وسیع و یا التهابی پوست با احتیاط مصرف شود. – بلوک کننده های کانال کلسیمی: متابولیسم پیمکرولیموس را مهار نموده و جذب سیستمیک آن را افزایش می دهند. در بیماران مبتلا به بیماری وسیع و یا التهابی پوست با احتیاط مصرف شود. – سایمتیدین: متابولیسم پیمکرولیموس را مهار نموده و جذب سیستمیک آن را افزایش می دهند. در بیماران مبتلا به بیماری وسیع و یا التهابی پوست با احتیاط مصرف شود. – اریترومایسین: متابولیسم پیمکرولیموس را مهار نموده و جذب سیستمیک آن را افزایش می دهند. در بیماران مبتلا به بیماری وسیع و یا التهابی پوست با احتیاط مصرف شود. تداخل الکل/غذا/گیاه: – از مصرف الکل خودداری شود. پیمکرولیموس موضعی می تواند بروز قرمزی صورت را در افراد مصرف کننده ی الکل افزایش دهد. |
نکات قابل توصيه |
– از پوشیدن لباس های تنگ خودداری شود. – سوزش در محل استعمال معمولا در روزهای اول رخ داده و به مرور بهبود می یابد. – تا زمان بهبودی کامل علائم، درمان را ادامه دهید. |
|
||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||