آشنایی با نژاد سگ پکینیز Pekingese

رفتار این سگ تلفیقی است وقار و لجاجت که آنرا نزد صاحبش عزیز می سازد. رفتار آرام و مطیع بودن آن باعث گشته که در سراسر جهان بعنوان یک موجود صمیمی مطرح گردد. اما به دور از اعضای خانه از هیچ چیزی بیشتر از بازیگوشی و سر و صدا لذت نمی برد. حالت تهاجمی ندارد ، سگی است صبور که نگهداری از آن آسان است. سینه پهن و پشتی صاف دارد. پوزه کوتاه و پهن دارای چین خوردگی می باشد. موها بلند و صاف است و حالت فر خورده و پشمی ندارد. به انواع رنگها از قبیل قرمز ، حنایی ، سیاه ، سفید و قهوه ای وجود دارد. اصولاً یک سگ آپارتمانی است و اندازه متوسط آن ترجیح دارد.

پیکینیزها سگهای کوچک و شجاعی هستند که رفتاری شبیه به شیر دارند. آنها حساس ، استقلال طلب ، مبارزه طلب و بسیار احساساتی نسبت به صاحبشان هستند در عوض با غریبه ها خو نمی گیرند. سگی است مشتاق برای جلب توجه تا آن حد که اگر بفهمد غذا نخوردن او باعث جلب توجه صاحبش می شود ، از خوردن غذا اجتناب خواهد کرد! اگر بیش از اندازه به آن غذا داده شود استعداد خوبی در فربه شده دارد. اصولاً سگ حسودی است. پر سر و صدا است و می تواند دیدبان خوبی باشد. برای کودکان پیشنهاد نمی شود.

به نظرمی رسد که نسبت به سرما خوردگی ضعیف و حساس است. در زایمان مشکل دارد. مشکلات کشکک ، برگشتگی پلک به سمت داخل ، بیماریهای قلبی و مشکلات تنفسی از جمله بیماریهای شایع می باشد.

برای زندگی درآپارتمان مناسب می باشد و اصولاً در داخل خانه آرام است و نیازی به حیاط برای زندگی ندارد.

اگر چه پیکینیزها نیاز به فعالیت بدنی چندانی ندارند اما با مقداری ورزش و فعالیت بدنی می توان آنها را سلامت تر نگه داشت. پیاده روی های کوتاه برای آنان مناسب است.

پوشش مضاعف آن نیاز به شانه کشیدن و برس زدن روزانه دارد. در ماده ها ریزش موی فصلی وجود دارد اما اصولاً ریزش مو در این نژاد متوسط می باشد. صورت و گوشه چشم ها باید هر روز تمیز شوند.

منشأ پیکینیز کشور چین است. اما تاریخ آن مورد تردید می باشد. اولین گزارش حاکی از وجود این نژاد مربوط به قرن هجدهم میلادی است. معرفی این نژاد به غرب در سال 1860 و بدنبال غارت کاخ خای سلطنتی Peking بدست انگلیسی ها صورت گرفت و در باز گشت به انگلستان پنج قلاده آن به ملکه ویکتوریا اهدا گردید. ثبت آن برای اولین بار در سال 1906 و در کشور آمریکا صورت گرفت.