در مقالات پیشین در مورد روش کیسه های نایلونی ، مزایا و معایب روش کیسه های نایلونی صحبت کردیم. همچنین بخش نخست فاکتوروهای موثر بر روش کیسه های نایلونی را نیز منتشر کردیم. حال در ادامه می خواهیم به سایر موارد و یا فاکتورهای موثر بر روش کیسه های نایلونی بپردازیم. حدودا ۱۲ فاکتور میتواند بر نتایج حاصل از روش کیسه های نایلونی یا in situ تاثیر گذار باشد که ما در این مقاله میخواهیم به سه مورد دیگر از این موارد اشاره بکنیم
آماده سازی نمونه ها در روش کیسه های نایلونی
در روش کیسه های نایلونی نحوه آماده سازی نمونه ها جهت انکوباسیون در شکمبه میتواند بر تجزیه پذیری نمونه ها تاثیرگذار باشد. چراکه اندازه ذرات میتواند روی نرخ هضم شکمبه تاثیرگذار باشد. مطلوب ترین روش برای آماده سازی نمونه ها استفاده از کانولای مری است چراکه در این حالت نمونه های جمع شده از کانولای مزبور شبیه وضعیتی است که مواد خوراکی در حالت طبیعی در شکمبه ظاهر میشود. اما در عمل استفاده از آسیاب چکشی آزمایشگاهی با غربال ۲٫۵ تا ۳ (دو نیم تا سه میلی متر) برای مواد خشک کافی است و چنانچه روش های یاد شده مناسب نباشند روش های جایگزین همچون بریدن و غلطک زدن نیز ممکن است به کار رود. نتایج یک تحقیق نشان داد که آسیاب کردن و از پیش خیساندن نمونه ها میتواند باعث کاهش زمان تاخیری و افزایش در نرخ تجزیه پذیری مواد گردد. به طوریکه آسیاب کردن نمونه ها منجر به افزایش کلنی شدن میکروب ها روی نمونه ها میگردد. امانوئل و استاپلز نیز گزارش کردند که افزایش اندازه ذرات نمونه های انکوبه شده سبب افزایش زمان تاخیری میگردد. با این وجود نمونه هایی که در داخل کیسه های نایلونی قرار داده میشوند باید یکنواخت باشند. . پژوهشگری بنام مهرز مشاهده کرد که دقت داده ها زمانی که دانه های شکسته نشده جو از نمونه های غلطک زده، حذف میشوند بهبود می یابد.. همچنین نوزیر و میچالت پیشنهاد کردند که به هنگام گزارش نتایج حاصل از روش کیسه های نایلونی ، به جای استفادده از اندازه غربال استفاده شده، بهتر است که اندازه ذرات نمونه بیان شود چراکه در نمونه هایی که با یک الک غربال شده اند، یک سری متنوع از اندازه ها مشاهده میشوند که از نظر ترکیبات شیمایی و مقدار و نرخ تجزیه پذیری متفاوت میباشند.
مقدار نمونه در کیسه های نایلونی
مقدار نمونه در کیسه های نایلونی نیز میتواند بر نتایج حاصل از روش کیسه های نایلونی تاثیر گذار باشد. در چندین آزمایش نشان داده شده است که در یک کیسه با ابعاد معین، با افزایش مقدار نمونه مقدار تجزیه پذیری کاهش نشان میدهد. ارسکوف و همکاران نیز پیشنهاد کردند که بهترین مقدار نمونه ۱۵ میلی گرم ماده خشک به ازای هر سانتی متر مربع از سطح کیسه های نایلونی می باشد.
موقعیت کیسه ها در شکمبه
موقعیت کیسه ها در شکمبه نیز از دیگر عوامل تاثیرگذار بر ناپدید شدن مواد در روش کیسه های نایلونی میباشد. . پژوهشگری بنام استوارت نشان داد که انکوباسیون کیسه های نایلونی در کیسه پشتی شکمبه یا Dorsal rumen sac نسبت به کیسه شکمی شکمبه یا ventral rumen sac منجر به کاهش برآورد تجزیه پذیری سوبسترا میشود. که این امر به علت نرخ پایین کلنی شدن باکتری ها در کیسه پشتی می باشد. اکثر افرادی که در این زمینه کار کرده اند پیشنهاد میکنند که فاصله کیسه ها از درب کانولا در گوسفند ۱۵ سانتی متر و در گاو ۵۰ سانتی متر باشد.
