در این مقاله میخواهیم در مورد عوامل تاثیرگذار بر روش کیسه های نایلونی یا In situ صحبت کنیم . ما در مقالات پیشین در مورد روش کیسه های نایلونی صحبت کردیم حال این مقاله، به عوامل تاثیر گذار یا فاکتورهای موثر بر روش کیسه های نایلونی اشاره می کند . اگر خاطرتان باشد در مقاله پیشین اشاره کردیم که روش کیسه های نایلونی یا in situ یکی از روش های ارزیابی مواد خوارکی در نشخوارکنندگان میباشد. در روش کیسه های نایلونی، پژوهشگر به تعدادی کیسه مخصوص و همچنین دام فیستوله شده نیازمند میباشد. حال در این مقاله میخواهیم به برخی از مواردی که میتوانند روی جواب ها یا نتایج حاصل از روش کیسه های نایلونی تاثیرگذار باشند، اشاره بکنیم .
به طور خلاصه سرفصل مواردی که میتوانند بر روی نتایج حاصل از روش کیسه های نایلونی تاثیرگذار باشند به شرح زیر می باشد . لازم به توضیح است که ما به تک تک این موارد در این مقاله و سایر مقالات خواهیم پرداخت :
فاکتورهایی که بر روی نتایج حاصل از کیسه های نایلونی تاثیرگذار می باشند :
جنس کیسه ها
اندازه و تعداد سوراخ های کیسه
شکل کیسه
آماده سازی نمونه
مقدار نمونه در کیسه ها
موقعیت کیسه ها در شکمبه
زمان انکوباسیون در شکمبه
تعداد تکرار
گونه حیوانات
تعداد کیسه های انکوبه شده در حیوان
جیره حیوانات
نحوه شستشوی کیسه ها
– جنس کیسه های استفاده شده در روش in situ
پژوهش ها نشان میدهد که جنس کیسه های به کار رفته در روش کیسه های نایلونی ممکن است که بر روی نتایج حاصل از روش کیسه های نایلونی یا In situ موثر باشد.
مواد متفاوتی جهت ساخت کیسه ها استفاده میشود. کوئین و همکاران از پارچه ابریشمی برای ساخت کیسه ها استفاده کردند و این در حالی است که اسکومن و همکاران و مهرز و همکاران از چتر نجات کهنه که جنس آن داکرون بود برای تهیه کیسه های مورد نیاز بهره بردند. با این وجود کیسه های مورد استفاده در روش کیسه های نایلونی باید از موادی ساخته شوند که مقاوم به هضم میکروبی و شرایط موجود در شکمبه باشند. . برخی از تفاوت ها در جنس کیسه ه میتواند منجر به بروز تغییرات در نتایج آزمایشات گردد. نشان داده شده است که سوراخ خای کیسه هایی که از پارچه های مونوفیلامنتی ساخته شده اندف مستعد تغییر شکل بوده که در نتیجه منجر به افزایش کاذب ناپدید شدن مواد از کیسه ها میشوند.
اندازه و تعداد سوراخ های کیسه :
پژوهشگران در روش کیسه های نایلونی، تاکید زیادی روی اندازه سوراخ های کیسه دارند، چراکه این موضوع در تنظیم عبور ذرات جامد از کیسه نقش دارد. ردریگوز گزارش کرد که چنانچه تعداد سوراخ ها در هر سانتیمتر از پارچه به کار رفته در ساخت کیسه ها برابر با ۱۶۸۰، ۲۳۰۳ و ۲۵۵۰ عدد باشد منجر به بروز نتایج مشابه در ناپدید شدن ماده آزمایشی میگردد. همچنین نتایج یم تحقیق نشان داد که ناپدید شدن ماده خشک از پارچه هایی با اندازه سوراخ ۲۰، ۳۵ و ۵۳ میکرون مشابه می باشد. ون میلن و الز نیز مشاهده کردند که ۱۰ میکرون بزرگ ترین اندازه ای است که از ناپدید شدن ذرات کوچک جامد جلوگیری مینماید. هانتیگتون و گیون نیز دریافتند که اگر اندازه سوراخ خای کیسه کمتر از ۱۵ میکرون باشد در ان صورت ، در اثر کاهش کلنی شدن باکتریها و محبوس شدن گازهای حاصل از تخمیر، مقدار تجزیه پذیری کاهش پیدا خواهد کرد. بنابراین اندازه سوراخ خا باید به گونه ای باشد که میکروارگانیسم ها بتوانند به راحتی وارد کیسه ها شده و گازها، میکروارگانیم ها به راحتی از کیسه خارج شوند. در حال حاضر اندازه سوراخ خا ۴۰ تا ۶۰ میکرون بیان شده است.
