یکی از دغددغه های صاحبان حیوان غذا نخوردن یا عدم نشان دادن تمایل برای غذا است. علاقمندان به حیوانات همواره از دامپزشکان سوالات مختفلی را در زمینه بی اشتهایی حیوان خود می پرسند: چرا غذا کم می خورد؟ چرا اشتهای غذای حیوان من در طول هفته متغیر است؟ آیا حیوان من بیمار است؟ مشکلی به دلیل کم غذا خوردن یا بی اشتهایی برایش به وجود می آید؟
در این میان برخی از صاحبان حیوانات عدم اشتها حیوان خود را جدی نمی گیرند و بعد از گذشت روزها متوجه مشکل جدی در حیوان خود می شوند!
در متن پیش روی ما سعی نموده ایم دلایل بی اشتهایی در حیوانات را مورد بررسی قرار دهیم. با این اطلاعات صاحبان حیوانات بیشتر با بی اشتهای حیوان خود آشنا می شوند و به برخی از سوالاتی که در ذهن آنها مطرح می شود پاسخ داده شود.
واژه Anorexia یا بی اشتهای به عدم تمایل به خوردن غدا اتلاق می شود، واژه Pseudo anorexia برای حیواناتی به کار برده میشود که توانای جویدن و بلعیدن غذا را از خود نشان نمی دهند.
بی اشتهای در حیوانات اغلب به دلیل بیماریهای سیستماتیک (مر بوط به کل بدن) ایجاد می شود ولی عومل مختلفی در ایجاد بی اشتهایی نقش دارند. در سیستم عصبی مستقر در جمجمه مکانی به نام هیپوتالاموس وجود دارد بخش مرکزی هیپوتالاموس مسئول کنترل اشتها و بخش جانبی آن مسئول گرسنگی است. در حال حاضر این فرضییه توسط دانشمندان شکل گرفته است که: ترکیبی از موارد عصبی، متابولیکی و هورمونی موجب تحریک مرکز گرسنگی و سیری می شود. در مجموع تنظیمات عصبی اشتها تحت تاثیر انواع فاکتورهای که از معده و روده آزاد می شوند می باشند، حتی میزان بافت چربی در بدن سبب تحریک اشتها می شود.
نشانهای اولیه عدم خوردن غذا معمولا با کمبود علاقه نسبت به غذا خوردن آغاز می شود.
بی اشتهای دلایل مختلفی دارد:
فیزیولوژیک: غذای که مورد پسند حیوان نیست در اختیارش قرار گیرد، استرس و تناوب طولانی مدت در خوردن یک غذا می تواند سبب بی اشتهای فیزیولوژیک گردد.
عصبی: افزایش فشار داخل جمجمه، تورم مخچه، آب آوردگی مغز، ایجاد سرطان در جمجمه، درد نخاع، دردهای ناشی از اعصاب محیطی، اختلال هیپوتالاموس(سرطان، عفونت و تروما) و از دست دادن حس بویای سبب بی اشتهایی عصبی می شوند.
دردهای غیر عصبی: درد شکم، درد قفسه سینه، درد عضلانی، درد در دستگاه ادراری موجب بی اشتهای می شوند.
اختلالاتی که اندامهای شکمی را درگیر می کند: آب آوردگی شکم، التهاب معده و روده، بیماریهای عفونی، سرطان و بیماریهای متابولیکی سبب بی اشتهایی می شوند.
مسمومیت: برون زا(خوردن دارو و سموم)، درون زا (سم ناشی از نقص ارگان مانند وجود اوره در خون، سم تولید شده توسط باکتری).
بیماری خود ایمن
مشکلات قلبی
بیماریهای تنفسی
عوامل متفرقه: تهوع ناشی از مسافرت با اتومبیل، افزایش درجه حرارت محیط.
همچنین بی اشتهای کاذب در اثر عوملی مانند: درد در گردن، بیماری دندان و لثه، شکستگی دندان، وجود جسم خارجی در دستگاه گوارش، شکسنگی استخوان صورت، التهاب حلق، التهاب لوزالمعده، در رفتگی فک، کاهش قند خون، فلجی ماهیچه های جوشی می تواند ایجاد شود.
