از دست رفتن بارداری یا سقط جنین در اثر عوامل مختلف فیزیکی-فیزیولوژیکی یا هورمونی رخ می دهد و طی آن جنین تشکیل شده در رحم مادر می میرد.
یکی از علل وقوع این حالت ممکن است در اثر وجود ناهنجاری های ژنتیکی در هر یک از جنین ها باشد که ادامه ی حیات را برای او غیر ممکن می کند.
جهش های ژنتیکی که ساختار کلی یا اندام های حیاتی رویان را دچار آشفتگی های اساسی می کند اگر در اثر خطای انفرادی در تقسیم سلولی باشد فقط ادامه ی زندگی برای جنین مورد نظر را غیر ممکن ساخته
و در روند رشد و تکامل سایر رویان ها اختلالی به وجود نخواهد آورد.ولی اگر علت آشفتگی در تقسیم سلولی رویان یک عامل عمومی از قبیل تابش تشعشعات رادیواکتیو-تاثیر اشعه ی ایکس و یا استفاده از داروهایی که در تقسیم سلولی ایجاد اختلال می کند
باشد همه جنین ها دچار مرگ خواهند شد.در برخی موارد نقایص اسکلتی در دوره ی تشکیل ارگان های حیاتی بدن جنین یعنی در ۳۵ روز اول آبستنی و تحت تاثیر عوامل خارجی مختل کننده
روند طبیعی تمایز سلولی ایجاد شده و مانع از ادامه ی زندگی جنین ها در اثر اختلالات شدید ساختاری می شود.
در این شرایط نیز عمدتا تمامی رویان ها درگیر شده و ممکن است سقط شوند.دارو های مختل کننده ی روند ارگانوژنز-پرتو های مخرب و برخی از بیماری ها در نیمه ی اول آبستنی از جمله علل بروز این حالت به حساب می آید.
برخی از جنین ها ممکن است بدون هیچ علتی در ۳۵ روز اول آبستنی دچار مرگ شده و جذب شوند.
در واقع این امر در ۱۰ درصد آبستنی ها اتفاق افتاده و بدون اینکه صاحب حیوان متوجه شود یک تا دو عدد از جنین ها از بین رفته و جذب بدن مادر می شوند.
مابقی توله ها هیچ مشکلی نداشته و در موعد مقرر به سلامتی متولد می شوند.در واقع در تمام مواردی که جنین قبل از ۳۵ روزگی می میرد با تمام ضمائم جنینی لز قبیل جفت و مایعات آن جذب بدن مادر می شود.
آبستنی نابچا نیز یکی از عوامل مسبب از دست رفتن آبستنی به شمار می رود.
در این شرایط رویان به جای اینکه در شاخ رحم مستقر شود در بدنه ی رحم قرار گرفته بهد از گذشت ۲۵ تا ۳۰ روز جذب شده یا طی یک خونریزی شدید دفع می شود.
یرخی باکتری ها با تاثیر گذاری بر ساختارهای نگهدارنده ی آبستنی باعث مرگ جنین می شوند.
عفونت بروسلا کنیش از جمله موارد به شدت کشنده ی جنین ها به شمار رفته و در اثر ابتلا مادر به آن سقط معمولا در حدود روز ۳۰ آبستنی رخ می دهد.
این عفونت عمدتا از طریق اسپرم سگ نر آلوده منتقل شده و احتمالا تا مدت زیادی و گاهی تا آخر عمر در بدن هر دو حیوان نر و ماده باقی خواهد ماند.
بنابراین از جفت گیری سگ های نر مبتلا باید جلوگیری شود و از آبستن شدن سگ ماده مبتلا ممانعت به عمل آید.
گونه های دیگر باکتریایی ممکن است در زمان جفت گیری یا در حین آبستنی وارد رحم شده و باعث سقط جنین شود.
در این شرایط سگ ماده تمامی جنین ها به همراه جفت آن ها را دفع خواهد کرد.اشریشیاکلی-کمپیلوباکتر-سودوموناس-سالمونلا-استرپتوکوکوس-همولیتیکوم و کلستریدیا از جمله باکتری های ایجاد کننده ی این گونه سقط ها به شمار می روند.
از بین رفتن جنین ها ممکن است عامل ویروسی نیز داشته باشد و برخی از ویروس ها علاوه بر اینکه ممکن است باعث مرگ جنین شوند می توانند در بدن جنین جایگزین شده و پس از تولد توله ها شرایط مرگ آن ها را فراهم کنند.
هرپس ویروس به عنوان یکی از شایع ترین عوامل شناخته شده ویروسی که باعث سقط جنین می شود مطرح است.
این نوع عفونت در سگ ماده ممکن است همراه با ناباروری-سقط و دفع جنین مرده در هنگام زایمان یا مرده زایی شود.
این قبیل سگ های ماده ی مبتلا ممکن است در زایمان های بعدی مشکلی نداشته و توله های سالمی به دنیا بیاورند.
ویروس مولد بیماری دیستمپر-پاروویروس و آدنوویروس از دیگر ویروس های کشنده ی جنین به شمار می روند.برخی بیماری های تک یاخته ای مثل توکسوپلاسما گوندی نیز از عوامل دیگر سقط جنین در اثر ابتلا به بیماری ها محسوب می شوند.
خوردن مواد سمی-تجویز برخی داروها و وارد شدن ضربه های شدید به محوطه ی شکمی در اواسط و اواخر دوره ی بارداری از دیگر علل بروز سقط جنین هستند.